Sowiecka Formuła Junior Sezon 1960
| Inauguracja | |
|---|---|
| Zakończenie | |
| Liczba wyścigów |
2 |
| Kierowcy | |
| Następny sezon | |
Sowiecka Formuła Junior w sezonie 1960 – była pierwszym sezonem Sowieckiej Formuły Junior[1]. Mistrzem serii został Gieorgij Szaronow (Spartak Leningrad) na Leningradce-Moskwicz.
Przebieg sezonu[edytuj | edytuj kod]
Po wstąpieniu Centralnego Automotoklubu ZSRR do FIA w 1956 roku w Związku Radzieckim dokonano reformy sportów motorowych, która weszła w życie od 1960 roku[2]. Reforma obejmowała m.in. zorganizowanie cyklu mistrzowskiego w miejsce pojedynczego wyścigu o randze mistrzowskiej, jak również powstanie Sowieckiej Formuły 1, Sowieckiej Formuły 3 i Sowieckiej Formuły Junior[3].
Przepisy Sowieckiej Formuły Junior były inspirowane Formułą Junior – serią powstałą z inicjatywy Giovanniego Luraniego, która z założenia miała być przeznaczona dla młodych kierowców aspirujących do Formuły 1. Początkowo rozgrywano jedynie mistrzostwa Włoch pod nazwą Campionato Italiano, ale w październiku 1958 roku CSI przyznała Formule Junior status serii międzynarodowej. Przepisy dopuszczały stosowanie silników do 1000 cm³ przy masie minimalnej 360 kg bądź silników do 1100 cm³ przy masie minimalnej 400 kg[4]. W przeciwieństwie do tego, ze względu na brak odpowiednich jednostek napędowych w Sowieckiej Formule Junior mogły być używane silniki o pojemności do 1360 cm³ – w praktyce stosowano więc silniki Moskwicza 407 o pojemności 1357 cm³. Samochody zasadniczo były produkowane przez kierowców[3].
Sezon składał się z dwóch eliminacji: lipcowego Grand Prix Leningradu na torze Newskoje Kolco oraz wrześniowego Grand Prix Tallinna na torze Pirita-Kose-Kloostrimetsa[3]. Grand Prix Leningradu odbywało się na dystansie 31 okrążeń, co równało się 104,16 km. W wyścigu startowało sześciu kierowców. Pole position do wyścigu zdobył Wiaczesław Kosenkow na „profesjonalnym”[3] KWN 1300G. Na trzecim okrążeniu prowadzący Kosenkow wypadł z toru i wycofał się z rywalizacji[5]. Wówczas o prowadzenie zaczęli walczyć Wasilij Rewjakin i Aleksandr Sołomatow. Wkrótce potem trzeci Dmitrij Bannikow wyprzedził Sołomatowa i zaczął naciskać na liderującego Rewjakina. W samochodzie próbującego obronić prowadzenie Rewjakina obluzowało się koło, przez co kierowca ten wycofał się, a zwycięzcą został Bannikow[3].
W Grand Prix Tallinna startowało czterech zawodników. Dystans wyścigu wynosił 12 okrążeń (102,792)[6]. W wyścigu prowadził Dmitrij Bannikow, jednakże kilkaset metrów przed metą zepsuł się jego pojazd. Kierowca bez powodzenia próbował dopchać samochód do mety. Zawody wygrał Wiaczesław Kosenkow przed Wasilijem Rewjakinem i Gieorgijem Szaronowem. Mistrzem serii został Szaronow, który dwukrotnie zajął trzecie miejsce i zdobył dziesięć punktów, o jeden punkt wyprzedzając Bannikowa[3].
Kalendarz wyścigów[edytuj | edytuj kod]
| Runda | Data | Tor | Pole position | Najszybsze okrążenie | Zwycięzca (kierowcy) | Zwycięzca (zespoły) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 14–18 lipca |  Leningrad
|
Wiaczesław Kosenkow
|
 Dmitrij Bannikow Wasilij Rewjakin
|
Dmitrij Bannikow
|
Krasnoje Znamia Mińsk |
| 2 | 8–12 września |  Tallinn
|
? | Wasilij Rewjakin
|
Wiaczesław Kosenkow
|
Spartak Leningrad |
Klasyfikacja kierowców[edytuj | edytuj kod]
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Poz. | Kierowca | Zespół | LEN | TAL | Punkty |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Gieorgij Szaronow
|
Spartak Leningrad | 3 | 3 | 10 |
| 2 | Dmitrij Bannikow
|
Krasnoje Znamia Mińsk | 1 | NU | 9 |
| 3 | Wiaczesław Kosenkow
|
Spartak Leningrad | NU | 1 | 8 |
| 4 | Wasilij Rewjakin
|
Sowieckaja Armia Moskwa | NU | 2 | 7 |
| 5 | Akim Simkin
|
Sowieckaja Armia Leningrad | 2 | – | 6 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Soviet Formula Junior. [w:] teamdan.com [on-line]. [dostęp 2017-02-10]. (ang.).
- ↑ Alexey Rogachev: Soviet Formula 2. [w:] teamdan.com [on-line]. [dostęp 2017-02-11]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Alexey Rogachev: 1960. [w:] teamdan.com [on-line]. [dostęp 2017-02-11]. (ang.).
- ↑ History of Formula Junior. [w:] australianformulajunior.com [on-line]. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-19)]. (ang.).
- ↑ Grand Prix of Leningrad 1960. [w:] formula2.net [on-line]. [dostęp 2017-02-11]. (ang.).
- ↑ Grand Prix of Tallin 1960. [w:] formula2.net [on-line]. [dostęp 2017-02-11]. (ang.).