Harold Barlow: Różnice pomiędzy wersjami

{{{imię i nazwisko}}}
Państwo	Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1860 ; Hammersmith
Data i miejsce śmierci	16 lipca 1917 ; Kennington
Gra	praworęczna
	Gra podwójna
Wimbledon	W (1892)

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:15, 13 lut 2018

Harold S. Barlow (ur. 5 kwietnia 1860 w Hammersmith, zm. 16 lipca 1917 w Kennington) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu w grze podwójnej.

Kariera tenisowa

Harold Barlow był regularnym uczestnikiem Wimbledonu w latach 80. i 90. XIX wieku. Dwukrotnie dochodził do finału turnieju pretendentów (All Comers) i dwukrotnie schodził z kortu pokonany mimo wysokiego prowadzenia. W 1889 roku grał w finale rundy All Comers z Williamem Renshawem. Wygrał dwa pierwsze sety, trzeciego przegrał 6:8. W czwartym secie prowadził 5:2 i miał sześć piłek meczowych. W historii turnieju zapisała się szczególnie piłka meczowa przy stanie 6:7 i 30:40 (serwis Renshawa). Renshaw ruszył po podaniu do siatki, ale potknął się i upuścił rakietę; rywal nie skorzystał z szansy zakończenia meczu, odegrał piłkę wysoko, umożliwiając Renshawowi kontynuację gry. Renshaw obronił meczbola i wygrał seta. W piątym secie ponownie wysoko przegrywał, tym razem 0:5. I tej szansy Barlow nie wykorzystał przegrywając pięć gemów z rzędu, wyszedł jeszcze na prowadzenie 6:5, ale ostatecznie przegrał 6:3, 7:5, 6:8, 8:10, 6:8^[1].

Rok później Barlow ponownie znalazł się w finale All Comers, tym razem mając za przeciwnika Irlandczyka Willoughby’ego Hamiltona. Hamilton przegrał pierwszego seta, ale kolejne dwa rozstrzygnął na swoją korzyść. Czwarty set zakończył się triumfem Barlowa. W decydującym secie Barlow wyszedł na wysokie prowadzenie, ale ostatecznie przegrał go 5:7.

Jedyne zwycięstwo na Wimbledonie Barlow odniósł w 1892 roku w grze podwójnej. W parze z Ernestem Lewisem pokonał w finale bliźniaków Wilfreda i Herberta Baddeleyów. Rok później Barlow i Lewis wystąpili w finale (challenge round) jako obrońcy tytułu, ale nie sprostali parze Joshua Pim–Frank Stoker. W 1894 roku debel Barlow–Lewis po raz kolejny przegrał finał, tym razem z braćmi Baddeleyami.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra podwójna (1–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1892	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Ernest Lewis	Herbert Baddeley Wilfred Baddeley	4:6, 6:2, 8:6, 6:4
Finalista	1.	1893	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Ernest Lewis	Joshua Pim Frank Stoker	6:4, 3:6, 1:6, 6:2, 0:6
Finalista	2.	1894	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Ernest Lewis	Herbert Baddeley Wilfred Baddeley	7:5, 5:7, 6:4, 3:6, 6:8

Przypisy

↑ ZbigniewZ. Dutkowski ZbigniewZ., Czempion okresu pionierskiego, [w:] JanJ. Lis (red.), T – jak tenis, wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979, s. 41–51 .

Bibliografia

Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2018-02-13] (ang.).
Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978

[1] ZbigniewZ. Dutkowski ZbigniewZ., Czempion okresu pionierskiego, [w:] JanJ. Lis (red.), T – jak tenis, wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979, s. 41–51 .

[1]

@@ Linia 10: / Linia 10: @@
  |miejsce śmierci      = [[Kennington (Londyn)|Kennington]]
  |wzrost               =
- |masa_ciała =
+ |masa_ciała           =
  |gra                  = praworęczna
  |status profesjonalny =
@@ Linia 33: / Linia 33: @@
 == Kariera tenisowa ==
-Harold Barlow był regularnym uczestnikiem Wimbledonu w [[lata 80. XIX wieku|latach 80.]] i [[lata 90. XX wieku|90. XIX wieku]]. Dwukrotnie dochodził do finału turnieju pretendentów (All Comers) i dwukrotnie schodził z kortu pokonany mimo wysokiego prowadzenia. W 1889 roku grał w finale rundy All Comers z [[William Renshaw|Williamem Renshawem]]. Wygrał dwa pierwsze sety, trzeciego przegrał 6:8. W czwartym secie prowadził 5:2 i miał sześć piłek meczowych. W historii turnieju zapisała się szczególnie piłka meczowa przy stanie 6:7 i 30:40 (serwis Renshawa). Renshaw ruszył po podaniu do siatki, ale potknął się i upuścił rakietę; rywal nie skorzystał z szansy zakończenia meczu, odegrał piłkę wysoko, umożliwiając Renshawowi kontynuację gry. Renshaw obronił meczbola i wygrał seta. W piątym secie ponownie wysoko przegrywał, tym razem 0:5. I tej szansy Barlow nie wykorzystał przegrywając pięć gemów z rzędu, wyszedł jeszcze na prowadzenie 6:5, ale ostatecznie przegrał w pięciu setach.
+Harold Barlow był regularnym uczestnikiem Wimbledonu w latach 80. i 90. XIX wieku. Dwukrotnie dochodził do finału turnieju pretendentów (All Comers) i dwukrotnie schodził z kortu pokonany mimo wysokiego prowadzenia. W 1889 roku grał w finale rundy All Comers z [[William Renshaw|Williamem Renshawem]]. Wygrał dwa pierwsze sety, trzeciego przegrał 6:8. W czwartym secie prowadził 5:2 i miał sześć piłek meczowych. W historii turnieju zapisała się szczególnie piłka meczowa przy stanie 6:7 i 30:40 (serwis Renshawa). Renshaw ruszył po podaniu do siatki, ale potknął się i upuścił rakietę; rywal nie skorzystał z szansy zakończenia meczu, odegrał piłkę wysoko, umożliwiając Renshawowi kontynuację gry. Renshaw obronił meczbola i wygrał seta. W piątym secie ponownie wysoko przegrywał, tym razem 0:5. I tej szansy Barlow nie wykorzystał przegrywając pięć gemów z rzędu, wyszedł jeszcze na prowadzenie 6:5, ale ostatecznie przegrał 6:3, 7:5, 6:8, 8:10, 6:8<ref>{{Cytuj |autor = [[Zbigniew Dutkowski]] |tytuł = T – jak tenis |redaktor = Jan Lis |wydanie = I |miejsce = Warszawa |wydawca = [[Krajowa Agencja Wydawnicza]] |data = 1979 |rozdział = Czempion okresu pionierskiego| s = 41–51}}</ref>.
-Rok później Barlow ponownie znalazł się w finale All Comers, tym razem mając za przeciwnika Irlandczyka [[Willoughby Hamilton|Willoughby'ego Hamiltona]]. Hamilton przegrał pierwszego seta, ale kolejne dwa rozstrzygnął na swoją korzyść. Czwarty set zakończył się triumfem Barlowa. W decydującym secie Barlow wyszedł na wysokie prowadzenie, ale ostatecznie przegrał go 5:7.
+Rok później Barlow ponownie znalazł się w finale All Comers, tym razem mając za przeciwnika Irlandczyka [[Willoughby Hamilton|Willoughby’ego Hamiltona]]. Hamilton przegrał pierwszego seta, ale kolejne dwa rozstrzygnął na swoją korzyść. Czwarty set zakończył się triumfem Barlowa. W decydującym secie Barlow wyszedł na wysokie prowadzenie, ale ostatecznie przegrał go 5:7.
 Jedyne zwycięstwo na Wimbledonie Barlow odniósł w 1892 roku w grze podwójnej. W parze z [[Ernest Lewis|Ernestem Lewisem]] pokonał w finale bliźniaków [[Wilfred Baddeley|Wilfreda]] i [[Herbert Baddeley|Herberta Baddeleyów]]. Rok później Barlow i Lewis wystąpili w finale (''challenge round'') jako obrońcy tytułu, ale nie sprostali parze [[Joshua Pim]]–[[Frank Stoker]]. W 1894 roku debel Barlow–Lewis po raz kolejny przegrał finał, tym razem z braćmi Baddeleyami.
@@ Linia 46: / Linia 46: @@
 {{Turniej ATP/wiersz| F | bg=Wielki Szlem | rodzaj=debel | nr=2. | data=1894 | turniej=Wimbledon 1894 | miasto=Wimbledon, Londyn | nawierzchnia=Trawiasta | partner={{flaga|GBR}} Ernest Lewis | państwoprzec1=GBR | przec1=Herbert Baddeley | państwoprzec2=GBR | przec2=Wilfred Baddeley | wynik=7:5, 5:7, 6:4, 3:6, 6:8}}
 {{Turniej ATP/koniec}}
+== Przypisy ==
+{{Przypisy}}
 == Bibliografia ==
+* {{Profile tenisowe|m|data=13 lutego 2018}}
 * [[Martin Hedges]], The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978

1884–1890	1884: W. Renshaw / E. Renshaw 1885: W. Renshaw / E. Renshaw 1886: W. Renshaw / E. Renshaw 1887: Wilberforce / Bowes-Lyon 1888: W. Renshaw / E. Renshaw 1889: W. Renshaw / E. Renshaw 1890: Pim / Stoker
1891–1900	1891: W. Baddeley / H. Baddeley 1892: Lewis / Barlow 1893: Pim / Stoker 1894: W. Baddeley / H. Baddeley 1895: W. Baddeley / H. Baddeley 1896: W. Baddeley / H. Baddeley 1897: R. Doherty / L. Doherty 1898: R. Doherty / L. Doherty 1899: R. Doherty / L. Doherty 1900: R. Doherty / L. Doherty