Magura Witowska (szczyt)
49°17′46″N 19°47′42″E/49,296111 19,795000 Magura Witowska, widok z Doliny Cichej Orawskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1232 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°17′46″N 19°47′42″E/49,296111 19,795000
| |
Magura Witowska (słow. Oravická Magura, Magura, 1232 m) – szczyt Orawicko-Witowskich Wierchów (część Pogórzy Przedtatrzańskich, dawniej część Pogórza Spisko-Gubałowskiego). Jest najwyższym szczyt polskiej części Pogórza znajdującym się w ich grani głównej pomiędzy Przysłopem Witowskim (1164 m) a Maśniakową (972 m)[1]. Przez jego wierzchołek przebiega granica polsko-słowacka oraz Wielki Europejski Dział Wodny pomiędzy zlewiskami Morza Czarnego i Bałtyku. Południowe i zachodnie stoki Magury Witowskiej opadają do Doliny Cichej Orawskiej, spływające z nich potoki zasilają Cichą Wodę Orawską i Orawicę, natomiast północno-wschodnie opadają do doliny Czarnego Dunajca. W kierunku północno-zachodnim odchodzi od Magury Witowskiej długi grzbiet boczny, w którym pierwszym, sąsiadującym z Magurą, wzniesieniem są Wyżnie Działy.
Góra jest w większości zalesiona, jednakże na jej północnych stokach, na słowackim terenie znajduje się duża polana Magura Witowska (słow. Poľana Magura). Po polskiej stronie, w górnej części stoku północno-wschodniego, położone są duże, należące do Witowa polany: Bzdykówka i Basiorówka[1] Z rzadkich w Karpatach gatunków roślin stwierdzono występowanie siedmiopalecznika błotnego[2].
W słowackim podziale fizyczno-geograficznym Magura zaliczana jest do Skoruszyńskich Wierchów[3].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Witów – Mnichówka, Urchoci Wierch – Przysłop Witowski. Czas przejścia 1:45 h, ↓ 1:15 h
po stronie słowackiej: Orawice – rozdroże pod Magurą. Czas przejścia 1:35 h, ↓ 1:10 h
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Dušan Kočický, Boris Ivanič: Geomorfologické členenie Slovenska. [dostęp 2019-12-22].