Sandra Klemenschits
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Wzrost |
173 cm |
| Gra |
leworęczna, jednoręczny backhand |
| Zakończenie kariery |
aktywna |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 5 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
318 (11 czerwca 2001) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
1 WTA, 40 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
60 (9 września 2013) |
| Australian Open |
1R (2014) |
| Roland Garros |
1R (2011, 2014) |
| Wimbledon |
2R (2013) |
| US Open |
2R (2013) |
| Strona internetowa | |
Sandra Klemenschits (ur. 13 listopada 1982 w Salzburgu) – austriacka tenisistka, bliźniacza siostra Danieli Klemenschits, klasyfikowana w czołowej setce deblowego rankingu WTA.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W 1996 roku rozpoczęła występy w kobiecych turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej, partnerując siostrze. Pierwszy sukces Austriaczki osiągnęły w 2000 roku, kiedy to triumfowały w zawodach w Rabacie. W październiku wygrały trzy z rzędu imprezy w Kairze. Do grudnia 2006 roku skolekcjonowały dwadzieścia trzy tytuły w tego typu turniejach, wszystkie w grze podwójnej.
W sezonie 2005 osiągnęły finał w Stambule. W Budapeszcie i Sztokholmie doszły do półfinałów. Wystąpiły w Pucharze Federacji. W tym roku sklasyfikowane w gronie stu najlepszych deblistek na świecie.
W styczniu 2007 wykryto u niej nietypową postać nowotworu żołądka. To spowodowało jej decyzję o zakończeniu kariery sportowej. Jednocześnie na tę samą chorobę zapadła jej siostra. Postać raka u Sandry była jednak łagodniejsza niż u Danieli (zmarła 9 kwietnia 2008 roku). W leczenie tenisistek włączyli się najsłynniejsi zawodnicy na świecie.
W lipcu 2008 po otrzymaniu dzikiej karty wystąpiła w grze podwójnej w austriackim turnieju w Bad Gastein w parze z Niemką Marlene Weingärtner, odpadając w drugiej rundzie.
W 2011 roku osiągnęła finał zawodów w Fezie. Razem z partnerującą jej Niną Bratczikową uległy w finale Andrei Hlaváčkovej i Renacie Voráčovej 3:6, 4:6.
W lipcu 2013 roku zwyciężyła w rozgrywkach deblowych w Bad Gastein. Wspólnie z Andreją Klepač pokonały w meczu mistrzowskim Kristina Barrois–Eleni Daniilidu wynikiem 1:6, 4:6.
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 |
|
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 |
|
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 21 maja 2005 | Stambuł | Twarda |  Daniela Klemenschits
|
 Marta Marrero Antonella Serra Zanetti
|
4:6, 0:6 |
| Finalistka | 2. | 24 kwietnia 2011 | Fez | Ceglana |  Nina Bratczikowa
|
 Andrea Hlaváčková Renata Voráčová
|
3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 21 lipca 2013 | Bad Gastein | Ceglana |  Andreja Klepač
|
 Kristina Barrois Eleni Daniilidu
|
6:1, 6:4 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-31] (ang.).