Luigj Gurakuqi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Luigji Gurakuqi |
m poprawa linków |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Luigj Gurakuqi''' - (ur. [[19 lutego]] [[1897]] r. w [[Szkodra|Szkodrze]] - zm. [[2 marca]] [[1925]] w [[Bari]]) - [[Albania|albański]] polityk i dziennikarz. |
'''Luigj Gurakuqi''' - (ur. [[19 lutego]] [[1897]] r. w [[Szkodra|Szkodrze]] - zm. [[2 marca]] [[1925]] w [[Bari]]) - [[Albania|albański]] polityk i dziennikarz. |
||
Pochodził z rodziny kupieckiej. Uczył się w kolegium [[Jezuici|jezuickim]] w [[Szkodra|Szkodrze]], a następnie w [[Kalabria|Kalabrii]]. Tam też poznał albańskich działaczy narodowych, w tym [[Jeronim De Rada|Jeronima de Radę]]. Studia wyższe medyczne ukończył w 1906 r. w [[Neapol]]u. Tam też pisał swoje pierwsze dzieła poświęcone [[język albański|językowi albańskiemu]], w tym słownik francusko-albański. W listopadzie 1908 wziął udział w kongresie [[Bitola|bitolskim]], poświęconym opracowaniu jednolitego alfabetu dla języka albańskiego. W 1911 udał sie podróż do Włoch, Rumunii i do [[Stambuł]]u, aby propagować ideę powstania antyosmańskiego. W 1912 r. wraz z Ismailem Qemalem udał się w podróż z [[Triest]]u do Albanii, gdzie została ogłoszona Deklaracja Niepodległości. W rządzie Qemala objął urząd ministra edukacji. Jako jeden z najbardziej zaufanych ludzi Qemala zaangażował się w działania na rzecz pozyskania poparcia klanów z północnej części kraju dla rządu we [[Vlora|Vlorze]]. W okresie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] działał w klubie ''Lidhja Kombetare'' (Liga Narodowa). |
Pochodził z rodziny kupieckiej. Uczył się w kolegium [[Jezuici|jezuickim]] w [[Szkodra|Szkodrze]], a następnie w [[Kalabria|Kalabrii]]. Tam też poznał albańskich działaczy narodowych, w tym [[Jeronim De Rada|Jeronima de Radę]]. Studia wyższe medyczne ukończył w 1906 r. w [[Neapol]]u. Tam też pisał swoje pierwsze dzieła poświęcone [[język albański|językowi albańskiemu]], w tym słownik francusko-albański. W listopadzie 1908 wziął udział w kongresie [[Bitola|bitolskim]], poświęconym opracowaniu jednolitego alfabetu dla języka albańskiego. W 1911 udał sie podróż do Włoch, [[Rumunia|Rumunii]] i do [[Stambuł]]u, aby propagować ideę powstania antyosmańskiego. W 1912 r. wraz z Ismailem Qemalem udał się w podróż z [[Triest]]u do Albanii, gdzie została ogłoszona Deklaracja Niepodległości. W rządzie Qemala objął urząd ministra edukacji. Jako jeden z najbardziej zaufanych ludzi Qemala zaangażował się w działania na rzecz pozyskania poparcia klanów z północnej części kraju dla rządu we [[Vlora|Vlorze]]. W okresie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] działał w klubie ''Lidhja Kombetare'' (Liga Narodowa). |
||
W 1918 roku w nowym rządzie pro-włoskim, powstałym w |
W 1918 roku w nowym rządzie pro-włoskim, powstałym w [[Durrës]] objął ponownie stanowisko ministra edukacji. W latach 1921-1924 był deputowanym ze Szkodry do parlamentu albańskiego. Współpracował blisko z [[Fan Noli|Fanem Noli]], był także jednym z organizatorów przewrotu w 1924 r. Po upadku Fana Nolego wyemigrował do [[Włochy|Włoch]]. Został zastrzelony w kawiarni w [[Bari]]. |
||
==Bibliografia== |
==Bibliografia== |
||
Wersja z 12:10, 22 lut 2008
Luigj Gurakuqi - (ur. 19 lutego 1897 r. w Szkodrze - zm. 2 marca 1925 w Bari) - albański polityk i dziennikarz.
Pochodził z rodziny kupieckiej. Uczył się w kolegium jezuickim w Szkodrze, a następnie w Kalabrii. Tam też poznał albańskich działaczy narodowych, w tym Jeronima de Radę. Studia wyższe medyczne ukończył w 1906 r. w Neapolu. Tam też pisał swoje pierwsze dzieła poświęcone językowi albańskiemu, w tym słownik francusko-albański. W listopadzie 1908 wziął udział w kongresie bitolskim, poświęconym opracowaniu jednolitego alfabetu dla języka albańskiego. W 1911 udał sie podróż do Włoch, Rumunii i do Stambułu, aby propagować ideę powstania antyosmańskiego. W 1912 r. wraz z Ismailem Qemalem udał się w podróż z Triestu do Albanii, gdzie została ogłoszona Deklaracja Niepodległości. W rządzie Qemala objął urząd ministra edukacji. Jako jeden z najbardziej zaufanych ludzi Qemala zaangażował się w działania na rzecz pozyskania poparcia klanów z północnej części kraju dla rządu we Vlorze. W okresie I wojny światowej działał w klubie Lidhja Kombetare (Liga Narodowa).
W 1918 roku w nowym rządzie pro-włoskim, powstałym w Durrës objął ponownie stanowisko ministra edukacji. W latach 1921-1924 był deputowanym ze Szkodry do parlamentu albańskiego. Współpracował blisko z Fanem Noli, był także jednym z organizatorów przewrotu w 1924 r. Po upadku Fana Nolego wyemigrował do Włoch. Został zastrzelony w kawiarni w Bari.
Bibliografia
- B.Gace, Ata qe shpallen Pavaresine Kombetare, Tirana 2002.