Kościół św. Antoniego z Padwy w Warszawie (Czerniaków)

Kościół św. Antoniego z Padwy na Czerniakowie

[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}}
Państwo	{{{państwo}}}
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Wyznanie	Kościół rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Antoni Padewski
Historia
Data budowy	{{{data budowy}}}
Data poświęcenia	{{{data poświęcenia}}}
Data likwidacji	{{{data likwidacji}}}
Data zniszczenia	{{{data zniszczenia}}}
Data zburzenia	{{{data zburzenia}}}
Data reaktywacji	{{{data reaktywacji}}}
Dane świątyni
Architekt	Tylman z Gameren
Styl	{{{styl}}}
Budulec	cegła
Stan obecny	{{{stan obecny}}}
Położenie na mapie brak Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }} Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
[{{{www}}} Strona internetowa]

{{Świątynia infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | data reaktywacji = | grafika = | data zniszczenia = | data budowy = | www = | państwo = | data poświęcenia = | data likwidacji = | współrzędne = | opis grafiki = | miejscowość = | data zburzenia = | styl = | stan obecny = Nieznane pola: "zniszczono", "obecnie", "zdjęcie", "zdjęcie podpis", "zlikwidowano", "erygowano", "zburzono" oraz "zbudowano".

Aleksander Majerski, "Widok kościoła w Czerniakowie", 1818

Kościół pw. św. Antoniego na Czerniakowie

Kościół św. Antoniego z Padwy na Czerniakowie znajduje się na Czerniakowie w Warszawie w dzielnicy Mokotów przy Trakcie Królewskim.

Historia

Zbudowany z fundacji marszałka wielkiego koronnego Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, właściciela dóbr czerniakowskich (od 1683), planowany jako rodzinne mauzoleum. Zaprojektowany przez królewskiego architekta Tylmana z Gameren, wg planów i pod którego nadzorem budowę wykonał w latach 1690-1693 Izydor Affaita. Jednocześnie z kościołem wznoszono klasztor - 19 października 1693 roku nastąpiło jego przekazanie, a uroczyste wprowadzenie zakonników do klasztoru czerniakowskiego nastąpiło już 15 grudnia. W 1864 zlikwidowano konwent bernardynów, którzy wrócili tu dopiero w lipcu 1945.

Kościół i klasztor ucierpiały głównie w 1939 w czasie obrony Warszawy i w 1944 w czasie powstania warszawskiego - pewnym zniszczeniom uległy dekoracje rzeźbiarsko-malarskie, dach i obrazy. W latach 1951-1954 odbyła się konserwacja pod kierunkiem Bohdana Marconiego, a gruntowne prace konserwatorskie w latach 1985-1994.

Kościół ten nie został nigdy przebudowany i zachował swój pierwotny styl i wnętrza.

Opis

Kościół wzniesiono na planie greckiego krzyża sprzężonego z ośmiobocznym prezbiterium, a na przecięciu ramion krzyża zbudowano kopułę na tamburze. Bryła świątyni o ciekawym układzie proporcji zachowała swój pierwotny wygląd, również jego wnętrze nie uległo większym zmianom, zachowując wystrój z końca XVII wieku.

Wystrój malarski wnętrza ukazuje życie i dzieła patrona świątyni - św. Antoniego z Padwy: z 69 obrazów 63 przedstawia sceny z życia patrona. W nawie seria 8 wertykalnych malowideł ukazuje głównie sceny uzdrowień dokonanych przez Świętego, a ostatni z fresków chwilę jego śmierci. Na ołtarzu znajduje się wizerunek św. Antoniego, uznany za cudowny. W prezbiterium na freskach można znaleźć historię sprowadzenia obrazu oraz budowy świątyni.

W bocznych ołtarzach znajdują się obrazy św. Franciszka i tryptyk "Opłakiwanie Chrystusa". Freski w kościele były inspirowane przez fundatora i przypisywane są Francesco Antonio Giorgioliemu lub samemu Tylmanowi z Gameren.

Przed ołtarzem głównym znajduje się relikwiarz św. Bonifacego Męczennika, który Lubomirski otrzymał od papieża Innocentego XII w roku 1693 w czasie pielgrzymki do Rzymu. Z relikwiarzem tym związany jest kult tego męczennika, a pielgrzymki tutaj odbywały się aż do kasaty konwentu (1864). Św. Bonifacy stał się patronem miejscowej parafii, a kult świętego nieodłącznie związany jest z tym miejscem (pielgrzymka i odpust 14 maja).

Ciekawostki

• Teren przy kościele to dawny cmentarz - prowadzi do niego brama z pierwszej połowy XIX wieku, zwieńczona herbem Lubomirskich.
• Po wewnętrznej stronie muru kościelnego, niegdyś cmentarnego, znajdują się tablice memoratywne - upamiętniające bernardynów, żołnierzy z 14 pułku Ułanów Jazłowieckich poległych w 1939 oraz okolicznych mieszkańców zabitych i zamordowanych w czasie II wojny światowej.

Linki zewnętrzne

• Historia świątyni
• Fotografie kościoła

Nieprawidłowe parametry: {52|11|38|N|21|3|21|E|region:PL_MZ_type:landmark_scale:1000}{{Współrzędne}} Nieznane pola: 3, 4, 5, 6, 7, 8 oraz 9.