Putto

Putto – motyw dekoracyjny przedstawiający małego nagiego chłopca^[1]. W okresie renesansu i baroku – rzeźba przedstawiająca uskrzydloną postać anioła, nawiązująca do antycznego bóstwa – Erosa. Określenie stosowane także do postaci aniołków powszechnie stosowanych w dekoracjach kościelnych w okresie baroku i rokoka.

Putto rozpowszechniło się w okresie renesansu, który nawiązywał do wzorów antycznych. Stosowane było w następnych okresach architektonicznych we wnętrzach budowli oraz jako ozdoba tarasów, parków i ogrodów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa, s. 339: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-12365-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 133. ISBN 83-85001-89-1.
Słownik terminów artystycznych i architektonicznych, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 338, seria: Historia Sztuki. Biblioteka Gazety Wyborczej. ISBN 978-83-62095-59-9.

[1] Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa, s. 339: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-12365-9.

[1]