Bonifacy z Tarsu
| męczennik | |
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Wspomnienie |
14 maja (kat.) |
| Patron |
kawalerów i nawróconych |
Bonifacy z Tarsu, Bonifacy Rzymski (Tarski), cs. Muczenik Wonifatij Tarsijskij[1] (zm. ok. 290[2], według innych źródeł ok. 305–307) – męczennik chrześcijański, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego, jeden z tzw. trzech zimnych ogrodników.
Życie[edytuj | edytuj kod]
Bonifacy żył za czasów cesarza Dioklecjana. Według legendy był sługą Rzymianki Algae wysłany po relikwie świętych. Przybywszy do miasta Tarsus, trafił na tracenie chrześcijan do których zwrócił się słowami:
Wielki jest Bóg chrześcijan, wielki Bóg Męczenników! Proście za mną, wy słudzy Chrystusa, aby i mnie pozwolił wziąć udział w walce przeciwko szatanowi. Walczcie mężnie, bohaterowie Chrystusa! Cierpienie to jest wprawdzie bardzo ciężkie, ale za to słodki będzie wasz spokój. Tutaj męczą was kaci, a tam aniołowie będą wam służyli!
Wykonujący wyrok cesarza Symplicjusz pojmał Bonifacego i po poddaniu go torturom kazał ściąć za niewyrzeczenie się Jezusa Chrystusa. Miało to miejsce prawdopodobnie 14 maja 290 roku. Ciało przewieziono do Rzymu i wybudowano tam kościół.
Pewnym jest, że w VII w. istniał w Rzymie kościół lub diakonia pod wezwaniem Bonifacego.
Kult[edytuj | edytuj kod]
W Polsce kult świętego zapoczątkował Stanisław Herakliusz Lubomirski w drugiej połowie XVII wieku. Pragnął zbudować kościół-mauzoleum dla swojej rodziny, od papieża Innocentego XII dostał relikwie św. Bonifacego, męczennika z Tarsu, które umieszczono w kryształowej trumnie we wnętrzu ołtarza[3]. Do kościoła św. Antoniego z Padwy co roku 14 maja wyruszała pielgrzymka z Warszawy na odpust i majówkę. Obecnie kult tego świętego prawie zupełnie zanikł.
Św. Bonifacy jest patronem kawalerów i nawróconych.
Wyznawcy prawosławia uważają Bonifacego za jednego z głównych orędowników, do którego wierni modlą się o wybawienie od alkoholizmu.
Święty przedstawiany jest jako młodzieniec w czerwonym męczeńskim płaszczu z krzyżem w ręce. Niekiedy trzyma też zwój z napisem: "Władco, Panie Wszechmocny, wybaw lud Swój od bałwochwalczego gniewu, wszelkiego cierpienia i smutku".
Dzień obchodów[edytuj | edytuj kod]
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 14 maja.
Cerkiew prawosławna wspomina męczennika Bonifacego 19 grudnia/1 stycznia[4], tj. 1 stycznia według kalendarza gregoriańskiego. Według bollandystów śmierć Bonifacego nastąpiła do 290 roku, ale z jakich powodów pamięć o nim jest 19 grudnia (według kalendarza juliańskiego) nie wiadomo[2].
Przysłowia[edytuj | edytuj kod]
- Pankracy, Serwacy, Bonifacy – źli na ogrody chłopacy.
- Przed Pankracym nie ma lata, po Bonifacym mróz ulata.
- Pankracy, Serwacy, Bonifacy, każdy swoim zimnem raczy.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- męczennicy wczesnochrześcijańscy
- modlitwa za wstawiennictwem świętego
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- święci prawosławni
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Мученик Вонифа́тий Тарсийский [online], azbyka.ru [dostęp 2021-04-13] (ros.).
- ↑ a b Bonifacy Rzymski. - Encyklopedia prawosławna (ros.)
- ↑ Franciszek Galiński: Gawędy o Warszawie. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska“, 1939, s. 148.
- ↑ podwójne datowanie
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Święty Bonifacy (urodzony dla nieba 15.05.290 roku) - Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku- Katowice/Mikołów 1937 r.
- Męczennik Bonifacy na cerkiew.pl (oprac. Jarosław Charkiewicz)
- Pankracy, Serwacy i Bonifacy - przysłowia na maj