Tyfon: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków do ujedn. i przek., WP:SK, drobne redakcyjne, drobne techniczne |
→Potomstwo Tyfona: poprawa linków |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
=== Potomstwo Tyfona === |
=== Potomstwo Tyfona === |
||
Przypisuje się mu ojcostwo wielu innych potworów, m.in.: |
Przypisuje się mu ojcostwo wielu innych potworów, m.in.: |
||
* psa [[ |
* psa [[Ortros]]a |
||
* [[Hydra lernejska|Hydry lernejskiej]] |
* [[Hydra lernejska|Hydry lernejskiej]] |
||
* [[Chimera (mitologia)|Chimery]] |
* [[Chimera (mitologia)|Chimery]] |
Wersja z 12:56, 16 maj 2010
Tyfon (także Tyfeus, gr. Τυφῶν Typhōn) – najmłodszy syn Gai i Tartarosa. Wg innej wersji miał być synem Hery, poczętym bez udziału mężczyzny.
Narodziny
Gaja, wściekła na Zeusa za zamknięcie jej dzieci gigantów w Tartarze, zwróciła się o pomoc do Tartara. Ten dał jej dwa jajka zapłodnione przez niego. Gaja zakopała je w ziemi i po jakimś czasie na świat wyszedł potwór Tyfon.
Opis
Tyfon był pół człowiekiem, pół zwierzęciem, wzrostem i siłą przerastał wszystkich. Był większy od największych gór, głową zahaczał o gwiazdy. Kiedy wyciągał ręce, jedną sięgał krańców wschodnich świata, a drugą zachodnich. Zamiast palców miał sto smoczych łbów. Od pasa w dół miał kłębowisko żmij, a u ramion skrzydła. Oczy jego miotały płomienie.
W innych wersjach mitu Tyfon był latającym stugłowym smokiem.
Mity związane z Tyfonem
Gdy zaatakował Niebo, wszyscy bogowie rzucili się w panice do ucieczki. Uciekali aż do Egiptu i tam ukryli się na pustyni, a niektórzy przemienili się w zwierzęta, by nie dać się rozpoznać. Apollo zamienił się w kanię, Hermes w ibisa, Ares w rybę, Dionizos w kozła, Hefajstos w byka. Tylko Zeus pozostał w swojej postaci i rozpoczął walkę z potworem. Najpierw z daleka Zeus ciskał w niego błyskawicami, a gdy doszło do walki wręcz, przewrócił go przy pomocy swojego stalowego sierpa. Ale Tyfon był tylko ranny - odebrał Zeusowi sierp i przy jego pomocy przeciął mu mięśnie nóg i ramion. Zeus był bezbronny. Tyfon wziął go na ramiona i wyniósł do Groty Korykejskiej. Osobno ukrył mięśnie Zeusa. Hermes i Pan odnaleźli ukryte mięśnie i umieścili je z powrotem w ciele Zeusa, który natychmiast odzyskał swoją moc. Wsiadł na rydwan zaprzężony w skrzydlate rumaki i rozpoczął kolejną walkę z Tyfonem. Tyfon nękany przez Zeusa zaczął uciekać przed nim, pościg biegł przez Trację i inne krainy greckie. Tyfon bronił się rzucając w Zeusa górami, ten bronił się przy pomocy błyskawic. W końcu Tyfon załamany, że nie może dosięgnąć Zeusa, uciekał przed nim na zachód. W Cieśninie Sycylijskiej, gdy Tyfon przeprawiał się do Afryki, Zeus rzucił w niego górą Etna, która go zmiażdżyła. Do dzisiaj, gdy Etna wybucha płomieniami, to są to pozostałości piorunów Zeusa. A gdy są odczuwalne wstrząsy, to znak, że Tyfon próbuje wydostać się spod góry. Druga wersja mitu mówi, że został uwięziony pod Górą Wusao, która leży w Azji.
Potomstwo Tyfona
Przypisuje się mu ojcostwo wielu innych potworów, m.in.:
- psa Ortrosa
- Hydry lernejskiej
- Chimery
- smoka Ladona
- Lwa nemejskiego
- orła atakującego Prometeusza