Kūkai: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
m kat., poprawa linków |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Kukai2.jpg|thumb|200px|Obraz przedstawiający '''Kūkai'a''']] |
[[Plik:Kukai2.jpg|thumb|200px|Obraz przedstawiający '''Kūkai'a''']] |
||
[[Plik:Tairyuji08nt3200.jpg|thumb|200px|Posąg '''Kōbō-Daishi''' przed świątynią w [[Kobe]]]] |
[[Plik:Tairyuji08nt3200.jpg|thumb|200px|Posąg '''Kōbō-Daishi''' przed świątynią w [[Kobe]]]] |
||
{{nihongo|'''Kūkai'''|空海|Kūkai|ur. [[774]], zm. [[835]]}} – był japońskim mnichem, uczonym, poetą i artystą, założycielem buddyjskiej sekty [[shingon]] (Shingon-shū; sekta "Prawdziwego słowa"). Znany jest również pod pośmiertnym imieniem Kōbō-Daishi ([[język japoński|jap.]] 弘法大師 ''wielki mistrz rozpowszechniający prawo''), nadanym mu przez dwór cesarski w [[921]] r. |
{{nihongo|'''Kūkai'''|空海|Kūkai|ur. [[774]], zm. [[835]]}} – był japońskim mnichem, uczonym, poetą i artystą, założycielem buddyjskiej sekty [[Shingon (buddyzm)|shingon]] (Shingon-shū; sekta "Prawdziwego słowa"). Znany jest również pod pośmiertnym imieniem Kōbō-Daishi ([[język japoński|jap.]] 弘法大師 ''wielki mistrz rozpowszechniający prawo''), nadanym mu przez dwór cesarski w [[921]] r. |
||
W [[804]] r. Kūkai wyruszył do Chin, gdzie pobierał nauki u Huiguo, nauczyciela buddyzmu ezoterycznego, który z kolei był bezpośrednim uczniem indyjskiego mistrza. Podczas swojego pobytu w Państwie Środka poznał także chińską kaligrafię i poezję, ucząc się u najlepszych mistrzów ówczesnych czasów. Do Japonii Kūkai powrócił w [[806]] roku. |
W [[804]] r. Kūkai wyruszył do Chin, gdzie pobierał nauki u Huiguo, nauczyciela buddyzmu ezoterycznego, który z kolei był bezpośrednim uczniem indyjskiego mistrza. Podczas swojego pobytu w Państwie Środka poznał także chińską kaligrafię i poezję, ucząc się u najlepszych mistrzów ówczesnych czasów. Do Japonii Kūkai powrócił w [[806]] roku. |
||
W [[816]] r. otrzymał z nadania [[Saga (cesarz Japonii)|cesarza Saga]] ziemię na górze Kōya ([[Kōya-san]]), gdzie założył jeden z dwóch ośrodków szkoły |
W [[816]] r. otrzymał z nadania [[Saga (cesarz Japonii)|cesarza Saga]] ziemię na górze Kōya ([[Kōya-san]]), gdzie założył jeden z dwóch ośrodków szkoły shingon. |
||
Kūkai zasłynął jako kaligraf i twórca sylabariusza japońskiego [[Kana (pismo)|kana]] służącego do zapisu elementów fonetycznych języka japońskiego (obok chińskich znaków [[kanji]]). Jest uważany również za twórcę ''[[Iroha-uta]]'', jednego z najbardziej znanych japońskich wierszy, napisanego przy zastosowaniu każdej z sylab [[Kana (pismo)|kana]]. Prekursor męskiej miłości - [[shudō]]. Był również rzeźbiarzem, architektem, a nawet inżynierem (w [[822]] r. kierował, na polecenie dworu cesarskiego, budową zbiornika irygacyjnego). |
Kūkai zasłynął jako kaligraf i twórca sylabariusza japońskiego [[Kana (pismo)|kana]] służącego do zapisu elementów fonetycznych języka japońskiego (obok chińskich znaków [[kanji]]). Jest uważany również za twórcę ''[[Iroha-uta]]'', jednego z najbardziej znanych japońskich wierszy, napisanego przy zastosowaniu każdej z sylab [[Kana (pismo)|kana]]. Prekursor męskiej miłości - [[shudō]]. Był również rzeźbiarzem, architektem, a nawet inżynierem (w [[822]] r. kierował, na polecenie dworu cesarskiego, budową zbiornika irygacyjnego). |
||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* [[Maciej Kanert]] ''Starożytna Japonia'', WUJ, Kraków 2006, ISBN 83-233-2152-3 |
* [[Maciej Kanert]] ''Starożytna Japonia'', WUJ, Kraków 2006, ISBN 83-233-2152-3 |
||
* [[Jolanta Tubielewicz]] ''Kultura Japonii. Słownik'', [[WSiP]], Warszawa 1996, ISBN 83-02-06378-9 |
* [[Jolanta Tubielewicz]] ''Kultura Japonii. Słownik'', [[Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne|WSiP]], Warszawa 1996, ISBN 83-02-06378-9 |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
[[Kategoria:Japońscy poeci]] |
[[Kategoria:Japońscy poeci]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Japońscy duchowni buddyjscy]] |
||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Urodzeni w 774]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 774]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 835]] |
[[Kategoria:Zmarli w 835]] |
||
| ⚫ | |||
[[cs:Kúkai]] |
[[cs:Kúkai]] |
||
Wersja z 21:48, 10 paź 2010
Kūkai (jap. 空海 Kūkai; ur. 774, zm. 835) – był japońskim mnichem, uczonym, poetą i artystą, założycielem buddyjskiej sekty shingon (Shingon-shū; sekta "Prawdziwego słowa"). Znany jest również pod pośmiertnym imieniem Kōbō-Daishi (jap. 弘法大師 wielki mistrz rozpowszechniający prawo), nadanym mu przez dwór cesarski w 921 r.
W 804 r. Kūkai wyruszył do Chin, gdzie pobierał nauki u Huiguo, nauczyciela buddyzmu ezoterycznego, który z kolei był bezpośrednim uczniem indyjskiego mistrza. Podczas swojego pobytu w Państwie Środka poznał także chińską kaligrafię i poezję, ucząc się u najlepszych mistrzów ówczesnych czasów. Do Japonii Kūkai powrócił w 806 roku.
W 816 r. otrzymał z nadania cesarza Saga ziemię na górze Kōya (Kōya-san), gdzie założył jeden z dwóch ośrodków szkoły shingon.
Kūkai zasłynął jako kaligraf i twórca sylabariusza japońskiego kana służącego do zapisu elementów fonetycznych języka japońskiego (obok chińskich znaków kanji). Jest uważany również za twórcę Iroha-uta, jednego z najbardziej znanych japońskich wierszy, napisanego przy zastosowaniu każdej z sylab kana. Prekursor męskiej miłości - shudō. Był również rzeźbiarzem, architektem, a nawet inżynierem (w 822 r. kierował, na polecenie dworu cesarskiego, budową zbiornika irygacyjnego).
Bibliografia
- Maciej Kanert Starożytna Japonia, WUJ, Kraków 2006, ISBN 83-233-2152-3
- Jolanta Tubielewicz Kultura Japonii. Słownik, WSiP, Warszawa 1996, ISBN 83-02-06378-9
Zobacz też
- Saichō (Dengyō Daishi)