Czapla purpurowa: Różnice pomiędzy wersjami

Czapla purpurowa
	{{{nazwa łacińska}}}
	Linnaeus, 1766
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	pelikanowe
Rodzina	czaplowate
Rodzaj	Ardea
Gatunek	czapla purpurowa
Podgatunki
	A. purpurea purpurea Linnaeus, 1758; A. purpurea madagascarensis Oort, 1910; A. purpurea manilensis Meyen, 1834;
	A. purpurea purpurea Linnaeus, 1758; A. purpurea madagascarensis Oort, 1910; A. purpurea manilensis Meyen, 1834;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 17:58, 8 sty 2011

Szablon:Cechy taksonuCzapla purpurowa (Ardea purpurea) – gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych (Ardeidae), zamieszkujący w zależności od podgatunku:

czapla purpurowa (Ardea purpurea purpurea) – Europa południowa i zachodnia, Bliski Wschód i północna Afryka. Północna część populacji wędrowna, zimuje w subsaharyjskiej Afryce. W Polsce gnieździ się skrajnie nielicznie (1-3 pary) i nieregularnie, przede wszystkim w dolinie Baryczy (Stawy Milickie). Dawniej odnotowywano również sporadyczne lęgi w dolinie górnej Wisły (stawy w Spytkowicach, Zbiornik Goczałkowicki); być może gniazduje także w dorzeczu Biebrzy i Sanu. Polskie stanowiska leżą na północnych skrajach areału lęgowego czapli purpurowej.
Ardea purpurea madagascarensis – Madagaskar
Ardea purpurea manilensis – Azja południowa i południowo-wschodnia.

Cechy gatunku: Wierzch ciemnopopielaty z rdzawym nalotem, spód ciemnordzawy. Długie pióra na barkach są na końcach czerwonobrązowe. Ciemnoszare lotki i sterówki. Szyja rdzawokasztanowa, z ciemnymi pasami i białym przodem, przechodzącym w białą plamę na podgardlu. Głowa rdzawa z ciemnym czubem. Na lęgowiska wraca parami. Przyszli rodzice razem też budują gniazdo, wysiadują jaja, wychowują potomstwo. W Europie to ptak wędrowny zimujący na południu naszego kontynentu lub w zachodniej i wschodniej Afryce. Mniejsza od czapli siwej. W locie czapla purpurowa różni się też od swojej kuzynki ciemniejszym zabarwieniem, mniej zaokrąglonymi skrzydłami i wznosi się wyżej. Odzywa się mniej chrapliwym "kreek", a z gniazda dochodzi powtarzające się "korr".
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 78-90 cm^[3]
rozpiętość skrzydeł ok. 120-150 cm^[3]
masa ciała ok. 600-1400 g
Biotop: Bagna, brzegi rzek i jezior, zarośla mangrowe o zarośniętych brzegach.
Gniazdo: Wśród gęstwiny trzcin i pałki wodnej, pojedynczo lub w małych koloniach. Gniazda zbudowane są z nieporządnie poukładanych wiech trzcin, opartych o połamane zeszłoroczne trzciny. Zdarza jej się gnieździć nawet na drzewa lub w wiklinie.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu – październiku 3 do 8 bladych, zielononiebieskich jaj.

Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez okres ok. 26 dni przez obydwoje rodziców. Sam wylęg może trwać 3-11 dni. Rodzice przynoszą młodym w przełyku ryby, drobne ssaki, płazy, gady i bezkręgowce. Mając 3 tygodnie zaczynają kręcić się wokół gniazda wydeptując labirynty ścieżek i miejsca na odpoczynek. Takie wędrówki w trzcinach ułatwiają długie palce chwytające się połamanych pędów. Pisklęta usamodzielniają się po 45 – 50 dniach rozchodząc po okolicy, po pierzeniu. Młode są jaśniejsze o czewonobrązowych grzbietach, ale ubarwienie głowy mają mniej jaskrawe.
Pożywienie: Zwierzęta wodne, na które czatuje nieruchomo, a następnie błyskawicznie atakuje lub ostrożnie skrada się do zdobyczy.
Ochrona: Objęta ochroną gatunkową ścisłą. Zagrożeniem dla tego gatunku jest niszczenie siedlisk.

↑ {{{nazwa łacińska}}}, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ {{{nazwa łacińska}}}, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b P. Sterry, A. Cleave, A. Clements, P. Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany. Warszawa: Horyzont, 2002, s. 48-49. ISBN 83-7311-341-X.

{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.

Bibliografia

Karel, Stastny: Ptaki wodne. Warszawa: Delta, 1993. ISBN 83-85817-10-7.

Zobacz też

Ptaki Polski

[itis-1] {{{nazwa łacińska}}}, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] {{{nazwa łacińska}}}, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[sterry-3] P. Sterry, A. Cleave, A. Clements, P. Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany. Warszawa: Horyzont, 2002, s. 48-49. ISBN 83-7311-341-X.

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 72: / Linia 72: @@
 [[lt:Purpurinis garnys]]
 [[hu:Vörös gém]]
+[[ml:ചായമുണ്ടി]]
 [[ms:Burung Bangau Paya]]
 [[mn:Зээрд дэглий]]