Michał III Metystes: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.6.4) (robot poprawia: lt:Mykolas III |
popr. graficzna |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Michael iii.jpg|right|thumb|300px|Michał III na rycinie]] |
[[Plik:Michael iii.jpg|right|thumb|300px|Michał III na rycinie]] |
||
'''Michał III Metystes''' ([[Język grecki|gr]]. |
'''Michał III Metystes''' ([[Język grecki|gr]]. '''Μιχαήλ Γ΄''', '''Mikhaēl III'''; 9 lub 10 stycznia [[833]] roku w [[Konstantynopol]]u — 23 lub 24 września [[867]] roku, tamże) – [[cesarz]] [[cesarstwo Bizantyńskie|bizantyjski]] od [[842]], ostatni z [[dynastia amoryjska|dynastii amoryjskiej]]. |
||
| ⚫ | |||
== Młodość == |
== Młodość == |
||
Drugi syn cesarza [[Teofil (cesarz bizantyjski)|Teofila]] i cesarzowej [[Teodora (żona cesarza Teofila)|Teodory]]. Koronowany w [[842]] roku, początkowo pozostawał bez rzeczywistego wpływu na sprawy państwowe, ponieważ regencję nad nim sprawowała jego matka [[Teodora (żona cesarza Teofila)|Teodora]]. |
Drugi syn cesarza [[Teofil (cesarz bizantyjski)|Teofila]] i cesarzowej [[Teodora (żona cesarza Teofila)|Teodory]]. Koronowany w [[842]] roku, początkowo pozostawał bez rzeczywistego wpływu na sprawy państwowe, ponieważ regencję nad nim sprawowała jego matka [[Teodora (żona cesarza Teofila)|Teodora]]. |
||
== Rządy == |
== Rządy == |
||
W roku [[856]] Michał wraz ze swoim wujem [[Bardas]]em przeprowadził przewrót pałacowy, w wyniku którego Teodora została wysłana do klasztoru, a Bardas zyskał znaczne wpływy, ostatecznie zostając mianowany współcesarzem w maju [[862]]. W związku z zamiłowaniem Michała do pijatyk i innych rozrywek, to Bardas zajmował się zarządzaniem imperium. Z jego inicjatywy odnowiono uniwersytet w [[Konstantynopol]]u, przyczynił się on do odparcia najazdu [[Rusini|Rusinów]] na [[Konstantynopol]] w roku [[860]]. W [[863]] roku wysłał [[Cyryl i Metody|Cyryla i Metodego]] w misji chrystianizacyjnej na [[Morawy]]; umocnił wpływy Bizancjum na Bałkanach m.in. poprzez chrzest władcy [[Bułgaria|Bułgarii]] w [[864]] roku. Bardas został zamordowany przez kolejnego carskiego faworyta [[Bazyli I Macedończyk|Bazylego]] w roku [[866]], podczas przygotowań do odbicia [[Kreta|Krety]] spod panowania [[Arabowie|arabskiego]]. |
W roku [[856]] Michał wraz ze swoim wujem [[Bardas]]em przeprowadził przewrót pałacowy, w wyniku którego Teodora została wysłana do klasztoru, a Bardas zyskał znaczne wpływy, ostatecznie zostając mianowany współcesarzem w maju [[862]]. W związku z zamiłowaniem Michała do pijatyk i innych rozrywek, to Bardas zajmował się zarządzaniem imperium. Z jego inicjatywy odnowiono uniwersytet w [[Konstantynopol]]u, przyczynił się on do odparcia najazdu [[Rusini|Rusinów]] na [[Konstantynopol]] w roku [[860]]. W [[863]] roku wysłał [[Cyryl i Metody|Cyryla i Metodego]] w misji chrystianizacyjnej na [[Morawy]]; umocnił wpływy Bizancjum na Bałkanach m.in. poprzez chrzest władcy [[Bułgaria|Bułgarii]] w [[864]] roku. Bardas został zamordowany przez kolejnego carskiego faworyta [[Bazyli I Macedończyk|Bazylego]] w roku [[866]], podczas przygotowań do odbicia [[Kreta|Krety]] spod panowania [[Arabowie|arabskiego]]. |
||
| ⚫ | |||
== Zamach == |
== Zamach == |
||
Pijany cesarz został zamordowany w wyniku rewolucji pałacowej we wrześniu 867 roku. Jej efektem był upadek [[dynastia amoryjska|dynastii amoryjskiej]], oraz dojście do władzy [[Bazyli I Macedończyk|Bazylego I]]. |
Pijany cesarz został zamordowany w wyniku rewolucji pałacowej we wrześniu 867 roku. Jej efektem był upadek [[dynastia amoryjska|dynastii amoryjskiej]], oraz dojście do władzy [[Bazyli I Macedończyk|Bazylego I]]. |
||
Wersja z 16:55, 8 lut 2011
Michał III Metystes (gr. Μιχαήλ Γ΄, Mikhaēl III; 9 lub 10 stycznia 833 roku w Konstantynopolu — 23 lub 24 września 867 roku, tamże) – cesarz bizantyjski od 842, ostatni z dynastii amoryjskiej.
Młodość
Drugi syn cesarza Teofila i cesarzowej Teodory. Koronowany w 842 roku, początkowo pozostawał bez rzeczywistego wpływu na sprawy państwowe, ponieważ regencję nad nim sprawowała jego matka Teodora.
Rządy
W roku 856 Michał wraz ze swoim wujem Bardasem przeprowadził przewrót pałacowy, w wyniku którego Teodora została wysłana do klasztoru, a Bardas zyskał znaczne wpływy, ostatecznie zostając mianowany współcesarzem w maju 862. W związku z zamiłowaniem Michała do pijatyk i innych rozrywek, to Bardas zajmował się zarządzaniem imperium. Z jego inicjatywy odnowiono uniwersytet w Konstantynopolu, przyczynił się on do odparcia najazdu Rusinów na Konstantynopol w roku 860. W 863 roku wysłał Cyryla i Metodego w misji chrystianizacyjnej na Morawy; umocnił wpływy Bizancjum na Bałkanach m.in. poprzez chrzest władcy Bułgarii w 864 roku. Bardas został zamordowany przez kolejnego carskiego faworyta Bazylego w roku 866, podczas przygotowań do odbicia Krety spod panowania arabskiego.
Zamach
Pijany cesarz został zamordowany w wyniku rewolucji pałacowej we wrześniu 867 roku. Jej efektem był upadek dynastii amoryjskiej, oraz dojście do władzy Bazylego I.
Życie rodzinne
Jego żoną była Eudokia Dekapolitissa, ale nie miał z nią żadnych dzieci.
Bibliografia
- Aleksander Krawczuk Poczet Cesarzy Bizantyjskich wyd. Iskry, Warszawa 2006 ISBN 978-83-244-0025-6
- Benedykt Zientara Historia Powszechna Średniowiecza wyd. TRIO, Warszawa 2006 ISBN 978-83-7436-092-0
- Historia Świata 800-1000-Furia Normanów tekst Stephen G. Hyslop; wyd. Amber Warszawa 1999 ISBN 83-7169-904-2
Szablon:Władca-Cesarz bizantyński
Szablon:Cesarze Bizantyńscy