Don Carlos (książę Asturii): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (robot dodaje: ro:Carlos, Prinț de Asturia |
m r2.7.1) (robot dodaje hu:Habsburg Károly asztúriai herceg |
||
Linia 48: | Linia 48: | ||
[[is:Karl prins af Astúríu]] |
[[is:Karl prins af Astúríu]] |
||
[[it:Don Carlos]] |
[[it:Don Carlos]] |
||
[[hu:Habsburg Károly asztúriai herceg]] |
|||
[[nl:Carlos van Spanje]] |
[[nl:Carlos van Spanje]] |
||
[[ja:カルロス (アストゥリアス公)]] |
[[ja:カルロス (アストゥリアス公)]] |
Wersja z 10:27, 2 cze 2011
Szablon:Władca kraju infobox Don Carlos (8 lipca 1545 - 24 lipca 1568) - syn Filipa II Habsburga, króla Hiszpanii, i jego pierwszej żony - Marii Manueli Portugalskiej. Książę Asturii.
Przedstawiany przez część historiografii jako osoba chora umysłowo[1] i zdeformowana. Urodził się w pałacu w Valladolid, a jego matka zmarła kilka miesięcy po jego narodzeniu. Kiedy urósł stał się dumny, uparty, i szybko zaczął zdradzać oznaki choroby umysłowej. Problemy psychiczne były częste w domu Habsburgów, spowodowane były częstym zawieraniem związków małżeńskich w obrębie rodziny. Carlos miał sześcioro pradziadków, a powinien mieć ośmiu, podobnie było w przypadku obojga jego rodziców. Jego babka ze strony matki i dziadek ze strony ojca oraz jego dziadek ze strony matki i babka ze strony ojca, byli rodzeństwem, a jego dwie prababki były siostrami.
W 1559 Carlos został zaręczony z Elżbietą de Valois, córką króla Henryka II Walezjusza. Elżbieta poślubiła jednak kilka miesięcy później owdowiałego ojca Carlosa. Innymi kandydatkami na żony dla Carlosa były: Maria, królowa Szkotów, Małgorzata de Valois (młodsza siostra Elżbiety) i Anna Austriacka, kuzynka Carlosa, która ostatecznie została czwartą żoną Filipa II. Mimo choroby, w 1560 Carlos został następcą tronu Kastylii, a w 1563 - również Aragonii. W 1562 Carlos przeszedł szereg chorób, kiedy wyzdrowiał stał się okrutny i nieprzewidywalny, zaczął pić również publicznie. Nie lubił księcia Alba, ponieważ chciał zostać gubernatorem Niderlandów w jego miejsce. Darzył antypatią swojego ojca, które najprawdopodobniej chciał zabić[potrzebny przypis].
W styczniu 1568 Carlos planował uciec z Hiszpanii i spod władzy swojego ojca, ale został zatrzymany jeszcze zanim zdążył zrealizować swój plan. Został aresztowany na rozkaz ojca i prawdopodobnie zagłodzony na śmierć.[2] Po jego śmierci wytworzyła się romantyczna legenda o życiu infanta, w myśl której nieszczęśliwy Carlos był głęboko zakochany w swej macosze i byłej narzeczonej, królowej Elżbiecie de Valois. Pojawiły się spekulacje, jakoby to król zabił swego syna. Na podstawie tej historii Friedrich Schiller napisał dramat pt. Don Carlos, na kanwie którego powstała z kolei opera Giuseppe Verdiego.