Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
WP:SK, +, źródła/przypisy, drobne redakcyjne |
m →Oddziały: link wewnętrzny |
||
Linia 37: | Linia 37: | ||
== Oddziały == |
== Oddziały == |
||
=== [[Muzeum Dzwonów i Fajek]] === |
=== [[Muzeum Dzwonów i Fajek]] === |
||
Istnieje od 2001 roku. Mieści się w późnobarokowej Wieży Zegarowej w Starym Mieście. Wieża ta wzniesiona została jako dzwonnica unickiej katedry, po [[Kasata józefińska|kasatach józefińskich]] stała się własnością miasta, a w 1983 otrzymało ją Muzeum Narodowe. Remonty mające przygotować budynek do funkcji wystawienniczych zakończyły się w 2002 roku. Urządzono tu ekspozycję [[Fajkarstwo|fajkarstwa]] (pierwsze i siódme piętro) oraz [[ludwisarstwo|ludwisarstwa]] (od drugiego do piątego piętra), z których to Przemyśl zasłynął na przestrzeni dziejów. Ponadto Wieża posiada dwa tarasy widokowe.<ref>U. Olbromska, M. Trojanowska, ''Muzeum Dzwonów i Fajek'', w: ''Przemyskie muzea'', Miasto Przemyśl, Wydział Kultury, Promocji i Turystyki, wydawnictwo promocyjne.</ref> |
Istnieje od 2001 roku. Mieści się w późnobarokowej [[Wieża zegarowa w Przemyślu|Wieży Zegarowej]] w Starym Mieście. Wieża ta wzniesiona została jako dzwonnica unickiej katedry, po [[Kasata józefińska|kasatach józefińskich]] stała się własnością miasta, a w 1983 otrzymało ją Muzeum Narodowe. Remonty mające przygotować budynek do funkcji wystawienniczych zakończyły się w 2002 roku. Urządzono tu ekspozycję [[Fajkarstwo|fajkarstwa]] (pierwsze i siódme piętro) oraz [[ludwisarstwo|ludwisarstwa]] (od drugiego do piątego piętra), z których to Przemyśl zasłynął na przestrzeni dziejów. Ponadto Wieża posiada dwa tarasy widokowe.<ref>U. Olbromska, M. Trojanowska, ''Muzeum Dzwonów i Fajek'', w: ''Przemyskie muzea'', Miasto Przemyśl, Wydział Kultury, Promocji i Turystyki, wydawnictwo promocyjne.</ref> |
||
=== [[Muzeum Historii Miasta Przemyśla]] === |
=== [[Muzeum Historii Miasta Przemyśla]] === |
Wersja z 18:02, 18 lip 2011
Oddział {{{placówka macierzysta}}} | |
[[Plik:{{{zdjęcie}}}|240x240px|alt={{{alt zdjęcia}}}|{{{opis zdjęcia}}}]] {{{opis zdjęcia}}} | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość |
{{{miejscowość}}} |
Adres |
pl.Berka Joselewicza 1 |
Data założenia |
{{{data założenia}}} |
Data likwidacji |
{{{data likwidacji}}} |
Zakres zbiorów |
{{{zakres zbiorów}}} |
Wielkość zbiorów |
{{{wielkość zbiorów}}} |
Powierzchnia ekspozycji |
{{{powierzchnia ekspozycji}}} m² |
Dyrektor |
Mariusz Jerzy Olbromski |
Kustosz |
{{{kustosz}}} |
Kierownik |
{{{kierownik}}} |
Oddziały | |
{{{oddziały}}} | |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Strona internetowa |
Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu – powstało w 1909 r. z inicjatywy miejscowych działaczy społecznych, jako Muzeum Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu. Uroczyste otwarcie pierwszej ekspozycji miało miejsce 10 kwietnia 1910 r. Zalążkiem zbiorów była kolekcja prywatna Kazimierza i Tadeusza Osińskich oraz liczne dary społeczeństwa.
W 1921 roku, po przystąpieniu do Związku Muzeów Historyczno-Artystycznych w Poznaniu, przyjęło nazwę Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej, reaktywowaną w 1984 r.
W okresie międzywojennym placówka borykała się z problemami finansowymi i lokalowymi, kilkakrotnie zmieniając siedzibę. W 1945 Muzeum przejęło zbiory Ukraińskiego Muzeum 'Strywihor", zarekwirowane przez władze polskie. Po II wojnie światowej, w 1946 placówka otrzymała również okazały budynek po biskupstwie greckokatolickim przy pl. Czackiego 3.
W roku 2008 zakończono budowę nowego budynku dla Narodowego Muzeum Ziemi Przemyskiej w miejscu, gdzie kilkadziesiąt lat temu znajdowały się zabudowania żydowskie[1]. Nowy gmach Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej zaprojektowany przez firmę KKM Kozień Architekci był jednym z polskich kandydatów do Nagrody im. Miesa van der Rohe 2009, prestiżowego wyróżnienia przyznawanego co dwa lata przez Fundację Miesa van der Rohe i Komisję Europejską najlepszym europejskim realizacjom[2].
W magazynach muzeum znajdują się między innymi obszerne zbiory dotyczące pracy naukowej profesora Rudolfa Weigla: elementy wyposażenia laboratorium instytutu[3], książki i czasopisma naukowe z publikacjami prac naukowych i referatów, fotografie i gazety z artykułami na temat prof. Weigla ofiarowane w dużej mierze przez prof. Stefana Kryńskiego.
Oddziały
Muzeum Dzwonów i Fajek
Istnieje od 2001 roku. Mieści się w późnobarokowej Wieży Zegarowej w Starym Mieście. Wieża ta wzniesiona została jako dzwonnica unickiej katedry, po kasatach józefińskich stała się własnością miasta, a w 1983 otrzymało ją Muzeum Narodowe. Remonty mające przygotować budynek do funkcji wystawienniczych zakończyły się w 2002 roku. Urządzono tu ekspozycję fajkarstwa (pierwsze i siódme piętro) oraz ludwisarstwa (od drugiego do piątego piętra), z których to Przemyśl zasłynął na przestrzeni dziejów. Ponadto Wieża posiada dwa tarasy widokowe.[4]
Muzeum Historii Miasta Przemyśla
Otwarte w 2005 roku. Siedzibą Muzeum jest XVI-wieczna kamienica Brzykowska (od nazwiska Brzyków, dawnych właścicieli).
- ↑ Urząd Miejski w Przemyślu – Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej
- ↑ "Bunkier", czyli arcydzieło? Muzeum nominowane. Życie Podkarpackie, 2009-01-22. [dostęp 2009-02-09]. (pol.).
- ↑ Laboratorium profesora Weigla na stronie lwow.home.pl
- ↑ U. Olbromska, M. Trojanowska, Muzeum Dzwonów i Fajek, w: Przemyskie muzea, Miasto Przemyśl, Wydział Kultury, Promocji i Turystyki, wydawnictwo promocyjne.