Wyższa Szkoła Handlowa w Sztokholmie

{{{nazwa}}}

{{{nazwa oryginalna}}}

Stockholm School of Economics

{{{jednostka macierzysta}}}
Główny budynek uczelni przy ul. Sveavägen w centrum Sztokholmu (projektant: Ivar Tengbom, okres budowy: 1925–1926)
Data założenia	1909
Typ	{{{typ}}}
Patron	{{{patron}}}
Państwo	Szwecja
Adres	Sztokholm, ul. Sveavägen 65
Liczba pracowników	300
Liczba studentów	1700 (doktoranci: 230)
{{{stanowisko zarządzającego}}}	{{{zarządzający}}}
Położenie na mapie Szwecji Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}
Strona internetowa

{{Uczelnia infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | patron = | nazwa oryginalna = | współrzędne = | zarządzający = | jednostka macierzysta = | typ = | stanowisko zarządzającego = | nazwa = Nieznane pola: "sekundN", "stopniS", "sekundE", "sekundS", "inna nazwa", "patron uczelni", "stopniW", "nazwa uczelni", "minutW", "minutS", "stopniN", "sekundW", "minutE", "minutN", "typ uczelni", "kod języka", "stopniE" oraz "rektor".

Wyższa Szkoła Handlowa w Sztokholmie (sv Handelshögskolan i Stockholm, ang. Stockholm School of Economics) – utworzona w 1909 roku prywatna wyższa szkoła ekonomiczna, zajmująca w rankingu Financial Times 13. miejsce w Europie.

Historia

Prof. Eli Heckscher

Prof. Gunnar Myrdal (Nagroda Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii, 1974)

Prof. Bertil Ohlin

Szkoła powstała w latach szybkiego przemysłowego rozwoju w Szwecji, który stworzył zapotrzebowanie na specjalistów w dziedzinie zarządzania. W roku 1909 dwuletnie studia rozpoczęła pierwsza grupa 110 studentów. Zajęcia były prowadzone w handlowym budynku, znanym jako „Brunkebergs hotell”. Uczelnię finansowo wspierali biznesmeni (m.in. K.A. Wallenberg, Olof Söderberg i Joseph Nachmanson) oraz władze miasta i rząd.

W 1926 roku szkołę przeniesiono do nowego neoklasycznego budynku przy ul. Sveavägen 65, zaprojektowanego przez szwedzkiego architekta Ivara Tengboma, który pozostał głównym budynkiem uczelni (z czasem został otoczony przez kilka innych).

Wykładowcą ekonomii politycznej i statystyki był w latach 1909–1919 prof. Eli Heckscher, który w następnych latach skoncentrował się na zagadnieniach historii gospodarczej (wyodrębniając ten kierunek badań i kształcenia).

Równocześnie z dydaktyką rozwijano działalność badawczą. Pierwszy stopień doktorski przyznano w 1946, a po 60. latach liczba przyznanych stopni przekroczyła 500. Współcześnie wyniki badań są przedmiotem licznych publikacji o międzynarodowym zasięgu.

Jednostki organizacyjne

Strukturę uczelni tworzy 6 wydziałów i wiele organizacyjnych jednostek badawczych (centra i instytuty badawcze.

Wydziały

• rachunkowości
• zarządzania i organizacji
• marketingu i strategii
• ekonomii
• finansów
• prawa, języków obcych i statystyki gospodarczej

Kierunki studiów

Licencjaty

• ekonomika przedsiębiorstw
• zarządzanie w handlu detalicznym

Studia magisterskie

• ekonomika przedsiębiorstw (specjalności: księgowość i zarządzanie finansami, ekonomia, finanse, zarządzanie, marketing i zarządzanie medialne)
• Zarządzanie (General Management)

Studia doktoranckie

specjalizacje: zarządzanie, ekonomia, finanse

Magisterskie Studia Menedżerskie podyplomowe (MBA)

Współpraca międzynarodowa

Szkoła prowadzi oddziały zagraniczne

• od 1992 w Tokio (The European Institute of Japanese Studies, EIJS)
• od 1993 w Rydze (Stockholm School of Economics in Riga)
• od 1997 w Petersburgu (Stockholm School of Economics Russia)

Znani wychowankowie

• Ruben Rausing – założyciel pierwszej w Szwecji specjalistycznej fabryki opakowań, Tetra Pak (1929)
• Bertil Ohlin – profesor w SSE; współtwórca modelu Heckschera-Ohlina (zobacz: teoria obfitości zasobów); laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1977
• Lars Calmfors – absolwent (1971) i wykładowca SSE (od 1983), przewodniczący rządowej komisji ds. Unii Gospodarczej i Walutowej (1995–1996), prezydent szwedzkiej Rady Polityki Fiskalnej (2007–2011),
• Jan Carlzon – dyrektor generalny SAS Group