Bohdan Urbankowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
int.
minus mowa łasicza, dodane dane biograficzne
Linia 2: Linia 2:


W [[1945]] trafił do [[Bytom]]ia. W Bytomiu rozpoczęła się jego twórczość literacka - już jako uczeń [[I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Smolenia w Bytomiu|I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Smolenia]] zorganizował działający w tej szkole Klub Artystów Anarchistów. Po maturze powrócił do [[Warszawa|Warszawy]]. Studia polonistyczne i filozoficzne ukończył na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]], jest doktorem nauk humanistycznych. Był twórca i teoretykiem Ruchu Nowego Romantyzmu<ref>[http://pbl.ibl.poznan.pl/dostep/index.php?s=d_biezacy&f=zapisy_szczeg&p_zapis=328541 | Polska BibliografiaLiteracka]</ref>. Po rozbiciu w [[1975]] roku [[Konfederacja Nowego Romantyzmu|Konfederacji Nowego Romantyzmu]] związał się z nurtem niepodległościowym opozycji, był współredaktorem wielu pism i wydawnictw podziemnych. Stypendysta Instytutu im. [[Józef Piłsudski|Piłsudskiego]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] i Editions Dembinski w [[Paryż]]u.
W [[1945]] trafił do [[Bytom]]ia. W Bytomiu rozpoczęła się jego twórczość literacka - już jako uczeń [[I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Smolenia w Bytomiu|I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Smolenia]] zorganizował działający w tej szkole Klub Artystów Anarchistów. Po maturze powrócił do [[Warszawa|Warszawy]]. Studia polonistyczne i filozoficzne ukończył na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]], jest doktorem nauk humanistycznych. Był twórca i teoretykiem Ruchu Nowego Romantyzmu<ref>[http://pbl.ibl.poznan.pl/dostep/index.php?s=d_biezacy&f=zapisy_szczeg&p_zapis=328541 | Polska BibliografiaLiteracka]</ref>. Po rozbiciu w [[1975]] roku [[Konfederacja Nowego Romantyzmu|Konfederacji Nowego Romantyzmu]] związał się z nurtem niepodległościowym opozycji, był współredaktorem wielu pism i wydawnictw podziemnych. Stypendysta Instytutu im. [[Józef Piłsudski|Piłsudskiego]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] i Editions Dembinski w [[Paryż]]u.

W [[Stan wojenny w Polsce 1981-1983|stanie wojennym]] został kierownikiem literackim teatru im. Szaniawskiego w Płocku<ref>{{e-teatr|5792|Bohdan Drozdowski}}</ref>, a w 1983 roku wstąpił do odtworzonego przez władze Związku Literatów Polskich (tzw. "[[Związek_Literatów_Polskich#Historia|neo-zlepu]]"). W latach PRL współpracował też ze środowiskiem propaństwowych katolików [[Stowarzyszenie "Pax"|PAX]], publikując w tygodniku "Wiara i odpowiedzialność"<ref>{{cytuj książkę | autor = Anna Bikont| autor2 = Joanna Szczęsna| tytuł = Lawina i kamienie. Pisarze wobec komunizmu| wydawca = Prószyński i S-ka| miejsce = Warszawa| rok = 2006| strony = 506–509| isbn = 8374694386}}</ref>.


Za działalność wydawniczą i literacką w [[Wydawnictwo podziemne|drugiego obiegu]] otrzymał Medal [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność"|Solidarności]] "Zasłużony w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka", za patriotyczny charakter twórczości [[Polonia Mater Nostra Est|Medal Polonia Mater Nostra Est]], a także Nagrodę im. [[Juliusz Słowacki|J. Słowackiego]] oraz Laur Posła Prawdy i tytuł Księcia Poetów. Od 16 stycznia 2010 przewodniczący Rady Programowej [[Związek Piłsudczyków|Związku Piłsudczyków]].
Za działalność wydawniczą i literacką w [[Wydawnictwo podziemne|drugiego obiegu]] otrzymał Medal [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność"|Solidarności]] "Zasłużony w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka", za patriotyczny charakter twórczości [[Polonia Mater Nostra Est|Medal Polonia Mater Nostra Est]], a także Nagrodę im. [[Juliusz Słowacki|J. Słowackiego]] oraz Laur Posła Prawdy i tytuł Księcia Poetów. Od 16 stycznia 2010 przewodniczący Rady Programowej [[Związek Piłsudczyków|Związku Piłsudczyków]].
Linia 7: Linia 9:
Jest autorem ponad 40 książek – dramatów, esejów i zbiorów poezji. Wśród nich znajdują się [[monografia|monografie]] Polaków – [[Adam Mickiewicz|Adama Mickiewicza]], [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]], [[Jan Paweł II|Karola Wojtyły]] czy [[Zbigniew Herbert|Zbigniewa Herberta]].
Jest autorem ponad 40 książek – dramatów, esejów i zbiorów poezji. Wśród nich znajdują się [[monografia|monografie]] Polaków – [[Adam Mickiewicz|Adama Mickiewicza]], [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]], [[Jan Paweł II|Karola Wojtyły]] czy [[Zbigniew Herbert|Zbigniewa Herberta]].


Stworzył też monumentalne dzieło: "Czerwona msza, czyli Uśmiech Stalina" - w którym przedstawia życiorysy twórców, którzy odgrywali rolę kapłanów, agentów i okupantów-ochotników w okresie powojennym.
Autor ''Czerwonej mszy, albo Uśmiechu Stalina'' (wyd. drugie jako ''Czerwona msza, czyli Uśmiech Stalina''), w której przedstawia życiorysy twórców kultury w okresie powojennym.


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 20:53, 13 paź 2012

Bohdan Urbankowski (ur. 19 maja 1943 w Warszawie) – polski poeta, eseista, dramaturg i filozof.

W 1945 trafił do Bytomia. W Bytomiu rozpoczęła się jego twórczość literacka - już jako uczeń I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Smolenia zorganizował działający w tej szkole Klub Artystów Anarchistów. Po maturze powrócił do Warszawy. Studia polonistyczne i filozoficzne ukończył na Uniwersytecie Warszawskim, jest doktorem nauk humanistycznych. Był twórca i teoretykiem Ruchu Nowego Romantyzmu[1]. Po rozbiciu w 1975 roku Konfederacji Nowego Romantyzmu związał się z nurtem niepodległościowym opozycji, był współredaktorem wielu pism i wydawnictw podziemnych. Stypendysta Instytutu im. Piłsudskiego w Nowym Jorku i Editions Dembinski w Paryżu.

W stanie wojennym został kierownikiem literackim teatru im. Szaniawskiego w Płocku[2], a w 1983 roku wstąpił do odtworzonego przez władze Związku Literatów Polskich (tzw. "neo-zlepu"). W latach PRL współpracował też ze środowiskiem propaństwowych katolików PAX, publikując w tygodniku "Wiara i odpowiedzialność"[3].

Za działalność wydawniczą i literacką w drugiego obiegu otrzymał Medal Solidarności "Zasłużony w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka", za patriotyczny charakter twórczości Medal Polonia Mater Nostra Est, a także Nagrodę im. J. Słowackiego oraz Laur Posła Prawdy i tytuł Księcia Poetów. Od 16 stycznia 2010 przewodniczący Rady Programowej Związku Piłsudczyków.

Jest autorem ponad 40 książek – dramatów, esejów i zbiorów poezji. Wśród nich znajdują się monografie Polaków – Adama Mickiewicza, Józefa Piłsudskiego, Karola Wojtyły czy Zbigniewa Herberta.

Autor Czerwonej mszy, albo Uśmiechu Stalina (wyd. drugie jako Czerwona msza, czyli Uśmiech Stalina), w której przedstawia życiorysy twórców kultury w okresie powojennym.

  1. ↑ | Polska BibliografiaLiteracka
  2. ↑ Szablon:E-teatr
  3. ↑ Anna Bikont, Joanna Szczęsna: Lawina i kamienie. Pisarze wobec komunizmu. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2006, s. 506–509. ISBN 83-7469-438-6.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bohdan_Urbankowski&oldid=33111429”