Damofon z Messeny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Bot: Przenoszę linki interwiki (8) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q1158742 |
-wybitny |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Damofon z Messeny''' - [[Rzeźba|rzeźbiarz]] [[starożytna Grecja|grecki]], rodem z [[Peloponez|peloponeskiego]] miasta [[Messene]], działający na Peloponezie w pierwszej połowie [[II wiek p.n.e.|II wieku p.n.e.]], |
'''Damofon z Messeny''' - [[Rzeźba|rzeźbiarz]] [[starożytna Grecja|grecki]], rodem z [[Peloponez|peloponeskiego]] miasta [[Messene]], działający na Peloponezie w pierwszej połowie [[II wiek p.n.e.|II wieku p.n.e.]], przedstawiciel nurtu klasycyzującego (tradycyjnego) w [[Sztuka grecka w okresie hellenistycznym#Rzeźba|rzeźbiarstwie greckim okresu hellenistycznego]] i prekursor [[neoattycyzm]]u. |
||
Damofon zdobył uznanie mistrzowsko przeprowadzoną konserwacją [[Zeus Olimpijski|Zeusa Olimpijskiego]]. Dla świątyń peloponeskich wykonał wiele posągów [[kult religijny|kultowych]] w [[marmur]]ze (np. Matkę Bogów i Artemis Lafrię dla rodzinnego miasta) oraz w archaicznej technice [[akrolit]]u (m.in. [[Eileityia|Ejlejtyię]] w [[Ejo|Aigion]], [[Hermes]]a i [[Afrodyta|Afrodytę]] w [[Megalopolis]]). Z dzieł Damofona zachowały się fragmenty kolosalnej grupy kultowej z marmuru, tronujących [[bóstwa chtoniczne|bogiń chtonicznych]] [[Despoina (bogini)|Despoiny]] i [[Demeter]], ze stojącymi po bokach [[Artemida|Artemidą]] i [[Anytos]]em, pochodzące z około [[180 p.n.e.|180]]-[[160 p.n.e.]]), odkryte w [[1889]] w ruinach świątyni Despoiny w [[Arkadia (kraina historyczna)|arkadyjskiej]] [[Likosura]]. Obecnie fragmenty te znajdują się w [[Archeologiczne Muzeum Narodowe w Atenach|Archeologicznym Muzeum Narodowym w Atenach]]. Formalnie Damofon łączył elementy [[styl attycki|stylu attyckiego]] z [[V wiek p.n.e.|V]]-[[IV wiek p.n.e.]] z [[Patos (estetyka)|patosem]] [[Sztuka grecka w okresie hellenistycznym#Pergamon|szkoły pergamońskiej]]. |
Damofon zdobył uznanie mistrzowsko przeprowadzoną konserwacją [[Zeus Olimpijski|Zeusa Olimpijskiego]]. Dla świątyń peloponeskich wykonał wiele posągów [[kult religijny|kultowych]] w [[marmur]]ze (np. Matkę Bogów i Artemis Lafrię dla rodzinnego miasta) oraz w archaicznej technice [[akrolit]]u (m.in. [[Eileityia|Ejlejtyię]] w [[Ejo|Aigion]], [[Hermes]]a i [[Afrodyta|Afrodytę]] w [[Megalopolis]]). Z dzieł Damofona zachowały się fragmenty kolosalnej grupy kultowej z marmuru, tronujących [[bóstwa chtoniczne|bogiń chtonicznych]] [[Despoina (bogini)|Despoiny]] i [[Demeter]], ze stojącymi po bokach [[Artemida|Artemidą]] i [[Anytos]]em, pochodzące z około [[180 p.n.e.|180]]-[[160 p.n.e.]]), odkryte w [[1889]] w ruinach świątyni Despoiny w [[Arkadia (kraina historyczna)|arkadyjskiej]] [[Likosura]]. Obecnie fragmenty te znajdują się w [[Archeologiczne Muzeum Narodowe w Atenach|Archeologicznym Muzeum Narodowym w Atenach]]. Formalnie Damofon łączył elementy [[styl attycki|stylu attyckiego]] z [[V wiek p.n.e.|V]]-[[IV wiek p.n.e.]] z [[Patos (estetyka)|patosem]] [[Sztuka grecka w okresie hellenistycznym#Pergamon|szkoły pergamońskiej]]. |
||
Wersja z 09:46, 30 lip 2013
Damofon z Messeny - rzeźbiarz grecki, rodem z peloponeskiego miasta Messene, działający na Peloponezie w pierwszej połowie II wieku p.n.e., przedstawiciel nurtu klasycyzującego (tradycyjnego) w rzeźbiarstwie greckim okresu hellenistycznego i prekursor neoattycyzmu.
Damofon zdobył uznanie mistrzowsko przeprowadzoną konserwacją Zeusa Olimpijskiego. Dla świątyń peloponeskich wykonał wiele posągów kultowych w marmurze (np. Matkę Bogów i Artemis Lafrię dla rodzinnego miasta) oraz w archaicznej technice akrolitu (m.in. Ejlejtyię w Aigion, Hermesa i Afrodytę w Megalopolis). Z dzieł Damofona zachowały się fragmenty kolosalnej grupy kultowej z marmuru, tronujących bogiń chtonicznych Despoiny i Demeter, ze stojącymi po bokach Artemidą i Anytosem, pochodzące z około 180-160 p.n.e.), odkryte w 1889 w ruinach świątyni Despoiny w arkadyjskiej Likosura. Obecnie fragmenty te znajdują się w Archeologicznym Muzeum Narodowym w Atenach. Formalnie Damofon łączył elementy stylu attyckiego z V-IV wiek p.n.e. z patosem szkoły pergamońskiej.
Bibliografia
- Praca zbiorowa - „Encyklopedia sztuki starożytnej”, WaiF i Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 174, ISBN 83-01-12466-0 (PWN), ISBN 83-221-0684-X (WaiF).