Zbór Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania w Hawierzowie-Błędowicach: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 5: | Linia 5: | ||
|grafika = Bledowice 1564.jpg |
|grafika = Bledowice 1564.jpg |
||
|podpis grafiki = kościół parafialny |
|podpis grafiki = kościół parafialny |
||
|państwo = |
|państwo = Czechy |
||
|siedziba = [[Hawierzów]] ([[Błędowice]]) |
|siedziba = [[Hawierzów]] ([[Błędowice]]) |
||
|adres = |
|adres = |
||
Linia 35: | Linia 35: | ||
|www = http://www.nfkph.cz/ |
|www = http://www.nfkph.cz/ |
||
}} |
}} |
||
'''Zbór Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania w Hawierzowie-Błędowicach''' – [[zbór]] ([[parafia]]) [[luteranizm|luterańska]] w [[Hawierzów|Hawierzowie]], w dzielnicy [[Błędowice]], należąca do senioratu cieszyńsko-hawierzowskiego [[Śląski Kościół Ewangelicki Augsburskiego Wyznania|Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania]]. |
'''Zbór Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania w Hawierzowie-Błędowicach''' – [[zbór]] ([[parafia]]) [[luteranizm|luterańska]] w [[Hawierzów|Hawierzowie]], w dzielnicy [[Błędowice]], należąca do senioratu cieszyńsko-hawierzowskiego [[Śląski Kościół Ewangelicki Augsburskiego Wyznania|Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania]], w [[kraj morawsko-śląski|kraju morawsko-śląskim]], w [[Czechy|Czechach]]. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
Początki zboru (parafii) luterańskiej w Błedowicach związane są z wydaniem przez cesarza [[Józef II Habsburg|Józefa II Habsburga]] [[Patent Tolerancyjny|Patentu Tolerancyjnego]] w 1781. Po jego wydaniu ewangelicy z miejscowości Błędowice, Datynie, Żywocice, Sucha, Szumbark i Szonów połączyli siły i uzyskali pozwolenie na budowę domu modlitwy 16 marca 1782. Miejsce pod budowę kościoła podarował właściciel dóbr baron von Seeger, po czym zatwierdził to starosta cieszyński (18 kwietnia 1782), a kamień węgielny poświęcił pastor cieszyński Fröhlich. Nie bez przeszkód stawianych przez miejscowego proboszcza katolickiego kościół ukończono w 1783. Pierwszym pastorem został Daniel Wagner (1783), po nim był Ferdynand Szelecseny z Węgier (1784-1794), odwołany przez konsystorz wiedeński. Zastąpił go Krystian Raschke (1794-1802), następnie Samuel Traugott Bartelmus (1802-1847), Karol Gazda (1845-1848), Bernard Folwarczmy (1848-1894). Patent Tolerancyjny ustanowił również strukturę oficjalnie działającego [[Kościół ewangelicki w Austrii w latach 1781-1918|Kościoła ewangelickiego w Przedlitawii]]. Wszystkie zbory zostały podległe [[konsystorz]]owi powstałemu w 1784 w Cieszynie a w 1785 przeprowadzonemu do [[Wiedeń|Wiednia]]. W 1784 powstała [[superintendent]]ura dla Moraw, Śląska i Galicji. W 1807 powstał seniorat śląski, któremu z czasem podległe zostały wszystkie zbory na [[Śląsk Austriacki|Śląsku Austriackim]]. W 1811 urzędowo uregulowano granice gminy zborowej tak, że Karwinę i Stonawę przyłączono do Błędowic a Olbrachcice pozostawiono przy Cieszynie. W 1843 założono cmentarz. |
Początki zboru (parafii) luterańskiej w Błedowicach związane są z wydaniem przez cesarza [[Józef II Habsburg|Józefa II Habsburga]] [[Patent Tolerancyjny|Patentu Tolerancyjnego]] w 1781. Po jego wydaniu ewangelicy z miejscowości Błędowice, Datynie, Żywocice, Sucha, Szumbark i Szonów połączyli siły i uzyskali pozwolenie na budowę domu modlitwy 16 marca 1782. Miejsce pod budowę kościoła podarował właściciel dóbr baron von Seeger, po czym zatwierdził to starosta cieszyński (18 kwietnia 1782), a kamień węgielny poświęcił pastor cieszyński Fröhlich. Nie bez przeszkód stawianych przez miejscowego proboszcza katolickiego kościół ukończono w 1783. Pierwszym pastorem został Daniel Wagner (1783), po nim był Ferdynand Szelecseny z Węgier (1784-1794), odwołany przez konsystorz wiedeński. Zastąpił go Krystian Raschke (1794-1802), następnie Samuel Traugott Bartelmus (1802-1847), Karol Gazda (1845-1848), Bernard Folwarczmy (1848-1894). Patent Tolerancyjny ustanowił również strukturę oficjalnie działającego [[Kościół ewangelicki w Austrii w latach 1781-1918|Kościoła ewangelickiego w Przedlitawii]]. Wszystkie zbory zostały podległe [[konsystorz]]owi powstałemu w 1784 w Cieszynie a w 1785 przeprowadzonemu do [[Wiedeń|Wiednia]]. W 1784 powstała [[superintendent]]ura dla Moraw, Śląska i Galicji. W 1807 powstał seniorat śląski, któremu z czasem podległe zostały wszystkie zbory na [[Śląsk Austriacki|Śląsku Austriackim]]. W 1811 urzędowo uregulowano granice gminy zborowej tak, że Karwinę i Stonawę przyłączono do Błędowic a Olbrachcice pozostawiono przy Cieszynie. W 1843 założono cmentarz. |
||
Według schematyzmu kościelnego z 1875 zbór obejmował miejscowości Błędowice Górne, Średnie i Dolne, Datynie, Wiecesławice, Szonów, Bartowice, Szumbark, Sucha Dolna, Średnia i Górna, Stonawa, Cierlicko, Żywocice, Molowiec, Domasłowice, Sobieszowice zamieszkałych przez około 5200 luteran<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Schematismus der evangelischen Kirche Augsb. und Helvet. Bekenntnisses in den im österr. Reichsrathe vertretenen Königreichen und Ländern| miejsce = Wien| rok = 1875| url =https://ia600301.us.archive.org/34/items/schematismusder00obergoog/ }}</ref>. |
|||
Po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] i [[Wojna polsko-czechosłowacka|polsko-czechosłowackim konflikcie granicznym]] obszar zboru znalazł się w granicach [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]]. Po 1920 wraz z pięcioma innymi polskojęzycznymi zborami luterańskimi utworzył odrębny Kościół Ewangelicki Augsburskiego Wyznania na Śląsku Wschodnim w Czechosłowacji, który został oficjalnie uznany w dniu 24 maja 1923. Kiedy w październiku 1938 Polska dokonała aneksji tzw. [[Zaolzie|Zaolzia]] zbory te połączono z [[Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP|polskim Kościołem ewangelicko-augsburskim]]. Już rok później, po włączeniu większości terenu Śląska Cieszyńskiego do [[III Rzesza|III Rzeszy]] podporządkowano je niemieckiemu [[konsystorz]]owi we [[Wrocław]]iu. Po drugiej wojnie światowej ŚKEAW ponownie uznano oficjalnie w 1948. W 1960 Błędowice włączono do Hawierzowa. |
Po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] i [[Wojna polsko-czechosłowacka|polsko-czechosłowackim konflikcie granicznym]] obszar zboru znalazł się w granicach [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]]. Po 1920 wraz z pięcioma innymi polskojęzycznymi zborami luterańskimi utworzył odrębny Kościół Ewangelicki Augsburskiego Wyznania na Śląsku Wschodnim w Czechosłowacji, który został oficjalnie uznany w dniu 24 maja 1923. Kiedy w październiku 1938 Polska dokonała aneksji tzw. [[Zaolzie|Zaolzia]] zbory te połączono z [[Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP|polskim Kościołem ewangelicko-augsburskim]]. Już rok później, po włączeniu większości terenu Śląska Cieszyńskiego do [[III Rzesza|III Rzeszy]] podporządkowano je niemieckiemu [[konsystorz]]owi we [[Wrocław]]iu. Po drugiej wojnie światowej ŚKEAW ponownie uznano oficjalnie w 1948. W 1960 Błędowice włączono do Hawierzowa. |
||
Linia 51: | Linia 53: | ||
[[Kategoria:Hawierzów]] |
[[Kategoria:Hawierzów]] |
||
[[Kategoria:Zbory Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania]] |
[[Kategoria:Zbory Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania|Błędowice]] |
Wersja z 15:40, 30 wrz 2013
{{{opis grafiki}}} | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Seniorat |
cieszyńsko-hawierzowski |
Kościół | |
Proboszcz |
Vladislav Volný |
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Czech Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} | |
Strona internetowa |
Zbór Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania w Hawierzowie-Błędowicach – zbór (parafia) luterańska w Hawierzowie, w dzielnicy Błędowice, należąca do senioratu cieszyńsko-hawierzowskiego Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania, w kraju morawsko-śląskim, w Czechach.
Historia
Początki zboru (parafii) luterańskiej w Błedowicach związane są z wydaniem przez cesarza Józefa II Habsburga Patentu Tolerancyjnego w 1781. Po jego wydaniu ewangelicy z miejscowości Błędowice, Datynie, Żywocice, Sucha, Szumbark i Szonów połączyli siły i uzyskali pozwolenie na budowę domu modlitwy 16 marca 1782. Miejsce pod budowę kościoła podarował właściciel dóbr baron von Seeger, po czym zatwierdził to starosta cieszyński (18 kwietnia 1782), a kamień węgielny poświęcił pastor cieszyński Fröhlich. Nie bez przeszkód stawianych przez miejscowego proboszcza katolickiego kościół ukończono w 1783. Pierwszym pastorem został Daniel Wagner (1783), po nim był Ferdynand Szelecseny z Węgier (1784-1794), odwołany przez konsystorz wiedeński. Zastąpił go Krystian Raschke (1794-1802), następnie Samuel Traugott Bartelmus (1802-1847), Karol Gazda (1845-1848), Bernard Folwarczmy (1848-1894). Patent Tolerancyjny ustanowił również strukturę oficjalnie działającego Kościoła ewangelickiego w Przedlitawii. Wszystkie zbory zostały podległe konsystorzowi powstałemu w 1784 w Cieszynie a w 1785 przeprowadzonemu do Wiednia. W 1784 powstała superintendentura dla Moraw, Śląska i Galicji. W 1807 powstał seniorat śląski, któremu z czasem podległe zostały wszystkie zbory na Śląsku Austriackim. W 1811 urzędowo uregulowano granice gminy zborowej tak, że Karwinę i Stonawę przyłączono do Błędowic a Olbrachcice pozostawiono przy Cieszynie. W 1843 założono cmentarz.
Według schematyzmu kościelnego z 1875 zbór obejmował miejscowości Błędowice Górne, Średnie i Dolne, Datynie, Wiecesławice, Szonów, Bartowice, Szumbark, Sucha Dolna, Średnia i Górna, Stonawa, Cierlicko, Żywocice, Molowiec, Domasłowice, Sobieszowice zamieszkałych przez około 5200 luteran[1].
Po I wojnie światowej i polsko-czechosłowackim konflikcie granicznym obszar zboru znalazł się w granicach Czechosłowacji. Po 1920 wraz z pięcioma innymi polskojęzycznymi zborami luterańskimi utworzył odrębny Kościół Ewangelicki Augsburskiego Wyznania na Śląsku Wschodnim w Czechosłowacji, który został oficjalnie uznany w dniu 24 maja 1923. Kiedy w październiku 1938 Polska dokonała aneksji tzw. Zaolzia zbory te połączono z polskim Kościołem ewangelicko-augsburskim. Już rok później, po włączeniu większości terenu Śląska Cieszyńskiego do III Rzeszy podporządkowano je niemieckiemu konsystorzowi we Wrocławiu. Po drugiej wojnie światowej ŚKEAW ponownie uznano oficjalnie w 1948. W 1960 Błędowice włączono do Hawierzowa.
Bibliografia
- Z historii Kościoła Ewangelickiego na Śląsku Cieszyńskim. Tadeusz J. Zieliński (redakcja). Katowice: Dom Wydawniczy i Księgarski „Didache”, 1992, s. 143. ISBN 83-85572-00-7.