[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 11:02, 10 paź 2013

Bảo Tính (zm. 1034) – wietnamski mistrz thiền^[1] ze szkoły vô ngôn thông.

= Biografia

Pochodził z Chu Minh. Jego rodzinnym imieniem było Nghiêm. Jeszcze dzieciństwie przyjaźnił się Minhem Tâmem i razem zostali mnichami. Był uczniem i zarazem służącym mistrza Địnha Hươnga, razem z Viênem Chiếu i Minhem Tâmem.

Po osiągnięciu oświecenia i otrzymaniu przekazu Dharmy wędrował razem z Minhem Tâmem nauczając. Razem stali się wiodącymi postaciami społeczności buddyjskiej. Obaj zbierali także rozproszone pieśni i wiersze Viêna Chiếu i wydali je^[2].

Obaj poświęcili się śpiewaniu Sutry Lotosu, co kontynuowali przez piętnaście lat.

Czwartego miesiąca siódmego roku okresu Thiên Thành, czyli w 1034 r., zostali zaproszeni na dwór cesarski, gdzie zorganizowano wielkie zgromadzenie w celu objaśniania sutr. Podczas tego spotkania weszli w samadhi świecącego ognia^[3]) i spłonęli. Resztki ich kości zostały przetworzone w siedem rodzajów klejnotów. Z rozkazu cesarza zostały one umieszczone w klasztorze Trường Thánh. Cesarz nakazał także zmianę nazwy świątyni na Nguyên Thông Tự Tháp^[4].

Linia przekazu Dharmy

Pierwsza liczba oznacza ilość pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza ilość pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

36/9. Baizhang Huaihai (749-814)

37/10. Baizhang Niepan (bd) (także Fazheng)
37/10. Guannan Daochang (bd)
37/10. Guishan Da’an (793-883 (także Changqing)

38/11. Lingyun Zhiqin (bd)
38/11. Taisui Fazhen (878-963)

39/12. Lingshu Rumion (bd)

37/10. Dazi Guanzhong (780-860)
37/10. Wufeng Changguan (bd)
37/10. Shishuang Xingkong (bd)
37/10. Guling Shencan (bd)
37/10. Guishan Lingyou (771-853) szkoła guiyang
37/10. Huangbo Xiyun (zm. 850)

38/11. Linji Yixuan (zm. 867) szkoła linji

37/10/1. Vô Ngôn Thông (759-826) (Wuyan Tong) Wietnam - szkoła vô ngôn thông

38/11/2. Cảm Thành (zm. 860)

39/12/3. Thiện Hội (zm. 900)

40/13/4. Vân Phong (zm. 956)

41/14/5. Khuông Việt (933-1011)

42/15/6. Đa Bảo (zm. po 1028)

43/16/7. Định Hương (zm. 1051)

44/17/8. Viên Chiếu (999-1090)

45/18/9. Thônģ Biện (zm. 1134)

44/17/8. Cứu Chỉ (bd)
44/17/8. Bảo Tính (zm. 1034)
44/17/8. Minh Tâm (zm. 1034)

43/16/7. Thiền Lão (bd)

44/17/8. Quảng Trí (bd)

45/18/9. Mãn Giác (1052-1096)

46/19/10. Bổn Tịnh (1110-1176)

45/18/9. Ngộ Ấn (1020-1088)

Bibliografia

Cuong Tu Nguyen. Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'. University of Hawai'i Press, Honolulu. 1997. Str. 481. ISBN 0-8248-1948-9

↑ Czy rzeczywiście można ich uważać za mistrzów thiền jest problematyczne
↑ Dzieło to nie dotrwało do naszych czasów
↑ Termin sanskrycki - tejeprabhāsamādhi, chiń. huaguang sanmei. W tekście szkoły Mūlasarvāstivādinów wspomina się o wejściu Buddy w ten stan i wyemitowaniu ognia i wody z różnych części ciała
↑ Cuong Tu Nguyen. Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'. Ss. 125, 126

[1] Czy rzeczywiście można ich uważać za mistrzów thiền jest problematyczne

[2] Dzieło to nie dotrwało do naszych czasów

[3] Termin sanskrycki - tejeprabhāsamādhi, chiń. huaguang sanmei. W tekście szkoły Mūlasarvāstivādinów wspomina się o wejściu Buddy w ten stan i wyemitowaniu ognia i wody z różnych części ciała

[4] Cuong Tu Nguyen. Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'. Ss. 125, 126

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-'''Bảo Tính''' (zm. [[1034]]) - wietnamski mistrz [[thiền]]<ref>Czy rzeczywiście można ich uważać za mistrzów thiền jest problematyczne</ref> ze szkoły vô ngôn thông.
+'''Bảo Tính''' (zm. [[1034]]) – wietnamski mistrz [[thiền]]<ref>Czy rzeczywiście można ich uważać za mistrzów thiền jest problematyczne</ref> ze szkoły vô ngôn thông.
 == Biografia =
@@ Linia 8: / Linia 8: @@
 Obaj poświęcili się śpiewaniu ''[[Sutra Lotosu|Sutry Lotosu]]'', co kontynuowali przez piętnaście lat.
-Czwartego miesiąca siódmego roku okresu Thiên Thành, czyli w 1034 r., zostali zaproszeni na dwór cesarski, gdzie zorganizowano wielkie zgromadzenie w celu objaśniania [[sutra|sutr]]. Podczas tego spotkania weszli w ''[[samadhi]] świecącego ognia<ref>Termin [[sanskryt|sanskrycki]] - ''tejeprabhāsamādhi'', [[język chiński|chiń.]] ''huaguang sanmei''. W tekście szkoły [[Mūlasarvāstivādin]]ów wspomina się o wejściu Buddy w ten stan i wyemitowaniu ognia i wody z różnych części ciała</ref)'' i spłonęli. Resztki ich kości zostały przetworzone w siedem rodzajów klejnotów. Z rozkazu cesarza zostały one umieszczone w [[Klasztor buddyjski|klasztorze]] Trường Thánh. Cesarz nakazał także zmianę nazwy świątyni na Nguyên Thông Tự Tháp<ref>Cuong Tu Nguyen. ''Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'.'' Ss. 125, 126</ref>.
+Czwartego miesiąca siódmego roku okresu Thiên Thành, czyli w 1034 r., zostali zaproszeni na dwór cesarski, gdzie zorganizowano wielkie zgromadzenie w celu objaśniania [[sutra|sutr]]. Podczas tego spotkania weszli w ''[[samadhi]] świecącego ognia<ref>Termin [[sanskryt|sanskrycki]] - ''tejeprabhāsamādhi'', [[język chiński|chiń.]] ''huaguang sanmei''. W tekście szkoły [[Mūlasarvāstivādin]]ów wspomina się o wejściu Buddy w ten stan i wyemitowaniu ognia i wody z różnych części ciała</ref>)'' i spłonęli. Resztki ich kości zostały przetworzone w siedem rodzajów klejnotów. Z rozkazu cesarza zostały one umieszczone w [[Klasztor buddyjski|klasztorze]] Trường Thánh. Cesarz nakazał także zmianę nazwy świątyni na Nguyên Thông Tự Tháp<ref>Cuong Tu Nguyen. ''Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'.'' Ss. 125, 126</ref>.
 == Linia przekazu Dharmy ==