Unia Demokratów i Niezależnych: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dr techn. |
dr red. |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Unia Demokratów i Niezależnych''' ([[język francuski|fr.]] ''Union des démocrates et indépendants'', '''UDI''') – [[Francja|francuska]] federacyjna [[partia polityczna]] o profilu centrowym i centroprawicowym założona w 2012. |
'''Unia Demokratów i Niezależnych''' ([[język francuski|fr.]] ''Union des démocrates et indépendants'', '''UDI''') – [[Francja|francuska]] federacyjna [[partia polityczna]] o profilu centrowym i centroprawicowym założona w 2012. |
||
Po [[wybory parlamentarne we Francji w 2012 roku|wyborach w 2012]] w [[Zgromadzenie Narodowe (Francja)|Zgromadzeniu Narodowym]] [[ |
Po [[wybory parlamentarne we Francji w 2012 roku|wyborach w 2012]] w [[Zgromadzenie Narodowe (Francja)|Zgromadzeniu Narodowym]] [[Deputowani do Zgromadzenia Narodowego Francji XIV kadencji|XIV kadencji]] 26 czerwca została zawiązana blisko trzydziestoosobowa frakcja parlamentarna pod nazwą Unia Demokratów i Niezależnych<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.ouest-france.fr/region/bretagne_detail_-Claude-Bartolone-elu-president-de-l-Assemblee-nationale_39382-2091015_actu.Htm|tytuł=Claude Bartolone élu président de l'Assemblée nationale|opublikowany=ouest-france.fr|data=27 czerwca 2012|data dostępu=2012-10-21|język=fr}}</ref>. W jej skład weszli głównie deputowani ugrupowań w poprzedniej kadencji współpracujący z rządzącą [[Unia na rzecz Ruchu Ludowego|UMP]], zaś na jej czele stanął lider Partii Radykalnej [[Jean-Louis Borloo]]. 18 września 2012 ogłosił powołanie nowej federacyjnej partii politycznej pod tożsamą nazwą<ref name="18września">{{Cytuj stronę|url=http://www.lexpress.fr/actualite/politique/udi-5-choses-a-savoir-sur-le-nouveau-parti-de-jean-louis-borloo_1162917.html|tytuł=UDI: 5 choses à savoir sur le nouveau parti de Jean-Louis Borloo|opublikowany=lexpress.fr|data=18 września 2012|data dostępu=2012-10-21|język=fr}}</ref>. |
||
Do nowej formacji przystąpiły: |
Do nowej formacji przystąpiły: |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
Na czele tymczasowych władz partii stanął Jean-Louis Borloo. Wiceprezesami zostali Jean Arthuis, Jean-Christophe Fromantin i [[Chantal Jouanno]], przewodniczącym rady krajowej Hervé Morin, a sekretarzami generalnymi Jean-Christophe Lagarde i [[Laurent Hénart]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.partiradical.net/revue-de-presse/borloo-jette-les-fondations-de-son-nouveau-parti-afp-18-septembre-2012|tytuł=Borloo jette les fondations de son nouveau parti|opublikowany=partiradical.net|data=18 września 2012|data dostępu=2012-10-21|język=fr}}</ref>. Wśród założycieli znaleźli się także m.in. [[Thierry Cornillet]], [[Charles de Courson]], [[Louis Giscard d'Estaing]], [[Maurice Leroy]], [[Michel Mercier]], [[Dominique Riquet]], [[François Sauvadet]], [[François-Xavier Villain]], [[Rama Yade]] i inni. Wkrótce po założeniu UDI zasiliło m.in. blisko 30 deputowanych, około 30 senatorów i 5 eurodeputowanych<ref name="założyciele"/>. Partię publicznie poparli także była przewodnicząca Parlamentu Europejskiego [[Simone Veil]] i były prezydent [[Valéry Giscard d’Estaing]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.lepoint.fr/politique/udi-simone-veil-l-invitee-surprise-de-borloo-21-10-2012-1519377_20.php|tytuł=UDI: Simone Veil, l'invitée-surprise de Borloo|opublikowany=lepoint.fr|data=21 października 2012|data dostępu=2012-10-21|język=fr}}</ref>. |
Na czele tymczasowych władz partii stanął Jean-Louis Borloo. Wiceprezesami zostali Jean Arthuis, Jean-Christophe Fromantin i [[Chantal Jouanno]], przewodniczącym rady krajowej Hervé Morin, a sekretarzami generalnymi Jean-Christophe Lagarde i [[Laurent Hénart]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.partiradical.net/revue-de-presse/borloo-jette-les-fondations-de-son-nouveau-parti-afp-18-septembre-2012|tytuł=Borloo jette les fondations de son nouveau parti|opublikowany=partiradical.net|data=18 września 2012|data dostępu=2012-10-21|język=fr}}</ref>. Wśród założycieli znaleźli się także m.in. [[Thierry Cornillet]], [[Charles de Courson]], [[Louis Giscard d'Estaing]], [[Maurice Leroy]], [[Michel Mercier]], [[Dominique Riquet]], [[François Sauvadet]], [[François-Xavier Villain]], [[Rama Yade]] i inni. Wkrótce po założeniu UDI zasiliło m.in. blisko 30 deputowanych, około 30 senatorów i 5 eurodeputowanych<ref name="założyciele"/>. Partię publicznie poparli także była przewodnicząca Parlamentu Europejskiego [[Simone Veil]] i były prezydent [[Valéry Giscard d’Estaing]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.lepoint.fr/politique/udi-simone-veil-l-invitee-surprise-de-borloo-21-10-2012-1519377_20.php|tytuł=UDI: Simone Veil, l'invitée-surprise de Borloo|opublikowany=lepoint.fr|data=21 października 2012|data dostępu=2012-10-21|język=fr}}</ref>. |
||
W kwietniu 2014 z powodów zdrowotnych z funkcji przewodniczącego zrezygnował Jean-Louis Borloo<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.lepoint.fr/politique/exclusif-jean-louis-borloo-demissionne-de-la-presidence-de-l-udi-06-04-2014-1809663_20.php|tytuł=Borloo: "Je n'ai pas toute l'énergie nécessaire pour remplir mes responsabilités"|opublikowany=lepoint.ft|data=6 kwietnia 2014|data dostępu=5 maja 2014|język=fr}}</ref>, kierownictwo partii przejął [[Yves Jégo]]. |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 00:59, 6 maj 2014
Unia Demokratów i Niezależnych (fr. Union des démocrates et indépendants, UDI) – francuska federacyjna partia polityczna o profilu centrowym i centroprawicowym założona w 2012.
Po wyborach w 2012 w Zgromadzeniu Narodowym XIV kadencji 26 czerwca została zawiązana blisko trzydziestoosobowa frakcja parlamentarna pod nazwą Unia Demokratów i Niezależnych[1]. W jej skład weszli głównie deputowani ugrupowań w poprzedniej kadencji współpracujący z rządzącą UMP, zaś na jej czele stanął lider Partii Radykalnej Jean-Louis Borloo. 18 września 2012 ogłosił powołanie nowej federacyjnej partii politycznej pod tożsamą nazwą[2].
Do nowej formacji przystąpiły:
- Partia Radykalna (lider: Jean-Louis Borloo),
- Nowe Centrum (lider: Hervé Morin),
- Sojusz Centrowy (lider: Jean Arthuis),
- Nowoczesna Lewica (lider: Jean-Marie Bockel),
- Europejska Siła Demokratyczna[3] (lider: Jean-Christophe Lagarde),
- Territoires en mouvement[4] (lider: Jean-Christophe Fromantin),
- Narodowe Centrum Niezależnych i Chłopów (lider: Gilles Bourdouleix)[2][5].
Na czele tymczasowych władz partii stanął Jean-Louis Borloo. Wiceprezesami zostali Jean Arthuis, Jean-Christophe Fromantin i Chantal Jouanno, przewodniczącym rady krajowej Hervé Morin, a sekretarzami generalnymi Jean-Christophe Lagarde i Laurent Hénart[6]. Wśród założycieli znaleźli się także m.in. Thierry Cornillet, Charles de Courson, Louis Giscard d'Estaing, Maurice Leroy, Michel Mercier, Dominique Riquet, François Sauvadet, François-Xavier Villain, Rama Yade i inni. Wkrótce po założeniu UDI zasiliło m.in. blisko 30 deputowanych, około 30 senatorów i 5 eurodeputowanych[5]. Partię publicznie poparli także była przewodnicząca Parlamentu Europejskiego Simone Veil i były prezydent Valéry Giscard d’Estaing[7].
W kwietniu 2014 z powodów zdrowotnych z funkcji przewodniczącego zrezygnował Jean-Louis Borloo[8], kierownictwo partii przejął Yves Jégo.
- ↑ Claude Bartolone élu président de l'Assemblée nationale. ouest-france.fr, 27 czerwca 2012. [dostęp 2012-10-21]. (fr.).
- ↑ a b UDI: 5 choses à savoir sur le nouveau parti de Jean-Louis Borloo. lexpress.fr, 18 września 2012. [dostęp 2012-10-21]. (fr.).
- ↑ Ugrupowanie założone po wyborach parlamentarnych w 2012 przez część działaczy Nowego Centrum.
- ↑ Ugrupowanie lokalne skupione wokół Jeana-Christophe'a Fromantina.
- ↑ a b Les membres fondateurs. parti-udi.fr. [dostęp 2012-10-21]. (fr.).
- ↑ Borloo jette les fondations de son nouveau parti. partiradical.net, 18 września 2012. [dostęp 2012-10-21]. (fr.).
- ↑ UDI: Simone Veil, l'invitée-surprise de Borloo. lepoint.fr, 21 października 2012. [dostęp 2012-10-21]. (fr.).
- ↑ Borloo: "Je n'ai pas toute l'énergie nécessaire pour remplir mes responsabilités". lepoint.ft, 6 kwietnia 2014. [dostęp 5 maja 2014]. (fr.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona partii. [dostęp 2012-10-21]. (fr.).