Ulica Flory w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Flory
{{{nazwa oryginalna}}}
	{{{jednostki}}}
Państwo	{{{państwo}}}
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Poprzednie nazwy	{{{poprzednie nazwy}}}
	Plan
	[[Plik:{{{plan}}}\|240x240px\|alt=Plan przebiegu ulicy\|]]
Przebieg
	Położenie na mapie Warszawy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 11:47, 15 maj 2014

Ulica Flory w Warszawie – niewielka uliczka na warszawskim Ujazdowie, biegnąca od ul. Klonowej do ul. Bagatela.

Historia

Ulica Flory została wytyczona w roku 1900 podczas parcelacji zachodniej części posiadłości "Bagatela", należącej niegdyś do malarza Marcella Bacciarellego. W roku 1912 ulica została skanalizowana; równolegle wybudowano do roku 1914 pięć kamienic po nieparzystej stronie ulicy (stronę nieparzystą zajmowały tereny ogrodu "Bagatela", oraz wylot ul. Bacciarellego, skróconej po roku 1945). Jedną z wybudowanych wtedy kamienic zaprojektowali wybitni architekci: Karol Jankowski i Franciszek Lilpop (nr. 1). W latach 1934-35 u zbiegu z Klonową wybudowano kamienicę doktora Jana Edmunda Reymana – współzałożyciela Warszawskiej Kooperatywy Mieszkaniowej oraz wykładowcy Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie (obecnie SGH). Autorem projektu kamienicy był Romuald Gutt; wprowadził charakterystyczne dla swojej twórczości oblicowanie elewacji szarą cegłą oraz wykusze zdobiące fasadę. Ów dom jako jedyny przy ulicy został całkowicie zburzony podczas ostatniej wojny; pozostałe kamienice nieźle zachowane do dziś stanowią cenny przykład zwartej zabudowy śródmieścia Warszawy.

Bibliografia

Jarosław Zieliński: Atlas Dawnej Architektury Ulic i Placów Warszawy, tom 3. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 125. ISBN 83-906629-2-2.

@@ Linia 26: / Linia 26: @@
 == Historia ==
 Ulica Flory została wytyczona w roku 1900 podczas parcelacji zachodniej części posiadłości "Bagatela", należącej niegdyś do malarza [[Marcello Bacciarelli|Marcella Bacciarellego]]. W roku 1912 ulica została skanalizowana; równolegle wybudowano do roku 1914 pięć kamienic po nieparzystej stronie ulicy (stronę nieparzystą zajmowały tereny ogrodu "Bagatela", oraz wylot ul. [[Ulica Marcelego Bacciarellego w Warszawie|Bacciarellego]], skróconej po roku 1945). Jedną z wybudowanych wtedy kamienic zaprojektowali wybitni architekci: [[Karol Jankowski]] i [[Franciszek Lilpop]] (nr. 1).
-W latach 1934-35 u zbiegu z [[Ulica Klonowa w Warszawie|Klonową]] wybudowano kamienicę doktora Jana Edmunda Reymana – współzałożyciela  Warszawskiej Kooperatywy Mieszkaniowej oraz wykładowcy Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie (obecnie [[Szkoła Główna Handlowa|SGH]]).
+W latach 1934-35 u zbiegu z [[Ulica Klonowa w Warszawie|Klonową]] wybudowano kamienicę doktora Jana Edmunda Reymana – współzałożyciela Warszawskiej Kooperatywy Mieszkaniowej oraz wykładowcy Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie (obecnie [[Szkoła Główna Handlowa|SGH]]).
 Autorem projektu kamienicy był [[Romuald Gutt]]; wprowadził charakterystyczne dla swojej twórczości oblicowanie elewacji szarą cegłą oraz [[wykusz]]e zdobiące fasadę.
 Ów dom jako jedyny przy ulicy został całkowicie zburzony podczas ostatniej wojny; pozostałe kamienice nieźle zachowane do dziś stanowią cenny przykład zwartej zabudowy śródmieścia Warszawy.
@@ Linia 34: / Linia 34: @@
 [[Kategoria:Ulice i place Warszawy|Flory]]
-[[Kategoria:Warszawa Śródmieście]]
+[[Kategoria:Śródmieście (Warszawa)]]