Ion I.C. Brătianu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne merytoryczne |
m Robot informuje, że ru:Брэтиану, Ионел jest artykułem na medal; zmiany kosmetyczne |
||
| Linia 41: | Linia 41: | ||
|quote = |
|quote = |
||
}} |
}} |
||
'''Ion Brătianu''' też jako: Ionel Bratianu (ur. 20 sierpnia 1864, zm. 24 listopada 1927 w Bukareszcie) – |
'''Ion Brătianu''' też jako: Ionel Bratianu (ur. 20 sierpnia 1864, zm. 24 listopada 1927 w Bukareszcie) – rumuński polityk, pięciokrotny premier Rumunii w latach 1909-1927. |
||
Był synem [[Ion Brătianu|Iona Brătianu]], a także bratem Vintili Brătianu i Dinu Brătianu. Po ukończeniu prestiżowego kolegium św. Sawy w Bukareszcie, wstąpił na ochotnika do korpusu artylerii, w którym odbył sześciomiesięczną służbę. W 1883 wyjechał do [[Paryż]]a, gdzie uczył się początkowo w Collège Sainte-Barbe, a następnie w [[École Polytechnique]], gdzie uzyskał dyplom inżyniera. Po powrocie do kraju znalazł pracę w kolejnictwie. |
Był synem [[Ion Brătianu|Iona Brătianu]], a także bratem Vintili Brătianu i Dinu Brătianu. Po ukończeniu prestiżowego kolegium św. Sawy w Bukareszcie, wstąpił na ochotnika do korpusu artylerii, w którym odbył sześciomiesięczną służbę. W 1883 wyjechał do [[Paryż]]a, gdzie uczył się początkowo w Collège Sainte-Barbe, a następnie w [[École Polytechnique]], gdzie uzyskał dyplom inżyniera. Po powrocie do kraju znalazł pracę w kolejnictwie. |
||
| Linia 51: | Linia 51: | ||
Ostatni raz na czele rządu rumuńskiego stanął w czerwcu 1927, pół roku przed śmiercią. Zmarł w wyniku komplikacji spowodowanych [[Ostre zapalenie krtani|ostrym zapaleniem krtani]]. |
Ostatni raz na czele rządu rumuńskiego stanął w czerwcu 1927, pół roku przed śmiercią. Zmarł w wyniku komplikacji spowodowanych [[Ostre zapalenie krtani|ostrym zapaleniem krtani]]. |
||
Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą jego żoną była Maria Moruzi, z którą miał syna [[Gheorghe I. Brătianu|Gheorghe]]. W 1906 poślubił Elizę Știrbey, która była wcześniej żoną [[Alexandru Marghiloman |
Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą jego żoną była Maria Moruzi, z którą miał syna [[Gheorghe I. Brătianu|Gheorghe]]. W 1906 poślubił Elizę Știrbey, która była wcześniej żoną [[Alexandru Marghiloman]]a. Małżeństwo było bezdzietne. |
||
== Publikacje == |
== Publikacje == |
||
| Linia 74: | Linia 74: | ||
[[Kategoria:Urodzeni w 1864]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1864]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 1927]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1927]] |
||
{{Link FA|ru}} |
|||
Wersja z 13:05, 15 lip 2014
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 sierpnia 1864 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 listopada 1927 |
| premier Rumunii | |
| Okres |
od 9 stycznia 1909 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| premier Rumunii | |
| Okres |
od 4 stycznia 1914 |
| Przynależność polityczna |
Partia Narodowo-Liberalna |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| premier Rumunii | |
| Okres |
od 14 grudnia 1918 |
| Przynależność polityczna |
Partia Narodowo-Liberalna |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| premier Rumunii | |
| Okres |
od 19 stycznia 1922 |
| Przynależność polityczna |
Partia Narodowo-Liberalna |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| premier Rumunii | |
| Okres |
od 21 czerwca 1927 |
| Przynależność polityczna |
Partia Narodowo-Liberalna |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Ion Brătianu też jako: Ionel Bratianu (ur. 20 sierpnia 1864, zm. 24 listopada 1927 w Bukareszcie) – rumuński polityk, pięciokrotny premier Rumunii w latach 1909-1927.
Był synem Iona Brătianu, a także bratem Vintili Brătianu i Dinu Brătianu. Po ukończeniu prestiżowego kolegium św. Sawy w Bukareszcie, wstąpił na ochotnika do korpusu artylerii, w którym odbył sześciomiesięczną służbę. W 1883 wyjechał do Paryża, gdzie uczył się początkowo w Collège Sainte-Barbe, a następnie w École Polytechnique, gdzie uzyskał dyplom inżyniera. Po powrocie do kraju znalazł pracę w kolejnictwie.
W 1895, już po śmierci ojca wstąpił do Partii Narodowo-Liberalnej i w tym samym roku uzyskał mandat deputowanego w wyborach do parlamentu. 31 marca 1897 objął stanowisko ministra robót publicznych. Po stłumieniu insurekcji chłopskiej w Mołdawii, w 1907 objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Dwa lata później osiągnął szczyt swojej kariery politycznej obejmując kierownictwo nad Partią Narodowo-Liberalną, a następnie stając po raz pierwszy na czele rządu rumuńskiego.
Po raz kolejny na czele rządu rumuńskiego stanął w styczniu 1914 i pozostał na tym stanowisku do stycznia 1918. Podobnie jak i jego partia był zwolennikiem przyłączenia się Rumunii do państw Ententy i wystąpienia przeciwko państwom centralnym. Trzeci raz objął stanowisko szefa rządu po strajku powszechnym w Bukareszcie (grudzień 1918), kiedy upadł gabinet Constantina Coandy. Brătianu przewodniczył delegacji rumuńskiej na konferencji pokojowej w Paryżu.
Ostatni raz na czele rządu rumuńskiego stanął w czerwcu 1927, pół roku przed śmiercią. Zmarł w wyniku komplikacji spowodowanych ostrym zapaleniem krtani.
Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą jego żoną była Maria Moruzi, z którą miał syna Gheorghe. W 1906 poślubił Elizę Știrbey, która była wcześniej żoną Alexandru Marghilomana. Małżeństwo było bezdzietne.
Publikacje
- 1899: Notre commerce de cereales
- 1911: Chestia tramvaielor comunale
- 1911: Manifest-program, dwa tomy
- 1913: România și Peninsula Balcanică (Rumunia i Półwysep Bałkański)
- 1919: Situația înternațională a României. Expunere făcută la Adunarea Deputaților
- 1922: Din amintirile altora și ale mele
- 1926: Activitatea corpurilor legiuitoare și a Guvernului de la ianuarie 1922 până la 27 martie 1916
- 1933: Discursurile lui Ion I.C. Brătianu (pośmiertnie, cztery tomy)