Aleksandr Priesniakow: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Bibliografia: kat. |
drobne merytoryczne, WP:SK |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Aleksandr Wasiljewicz Priesniakow''' ([[język rosyjski|ros.]] Александр Васильевич Пресняков) (ur. [[14 października]] [[1917]] w [[Skopin]]ie, zm. [[27 kwietnia]] [[2010]] w [[Teodozja (miasto)|Teodozji]]) – [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecki]] generał |
'''Aleksandr Wasiljewicz Priesniakow''' ([[język rosyjski|ros.]] Александр Васильевич Пресняков) (ur. [[14 października]] [[1917]] w [[Skopin]]ie, zm. [[27 kwietnia]] [[2010]] w [[Teodozja (miasto)|Teodozji]]) – [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecki]] [[generał porucznik]] lotnictwa, [[Bohater Związku Radzieckiego]] (1944). |
||
Urodzony w rodzinie służącego, po ukończeniu szkoły pracował w Szkole Lotnictwa Polarnego Głównej Dyrekcji Północnego Morskiego Szlaku w mieście Mikołajów. W 1939 skończył szkołę lotnictwa wojskowego, brał udział w [[wojna zimowa|napaści ZSRR na Finlandię 1939-1940]]. |
{{fakt|Urodzony w rodzinie służącego}}, po ukończeniu szkoły pracował w Szkole Lotnictwa Polarnego Głównej Dyrekcji Północnego Morskiego Szlaku w mieście Mikołajów. W 1939 skończył szkołę lotnictwa wojskowego, brał udział w [[wojna zimowa|napaści ZSRR na Finlandię 1939-1940]]. Po napaści Niemiec na ZSRR brał udział w walkach jako pilot [[MBR-2]] samodzielnej eskadry lotniczej frontu bałtyckiego. W ciągu pierwszych dwóch tygodni walk wykonał 14 lotów bojowych, atakując i bombardując kolumny wroga i bazy marynarki. 1 stycznia 1942 jego samolot został zestrzelony, 3 dni później Priesniakow powrócił do służby. Do końca stycznia 1942 wykonał w sumie około 100 lotów bojowych. Od marca 1942 w siłach powietrznych Floty Bałtyckiej. Na początku 1944 wykonał 222 loty bojowe, zatapiając 2 transportowce, 2 trałowce i 5 samolotów wroga. 22 lipca 1944 nadano mu tytuł Bohatera ZSRR i [[Złota Gwiazda|Złotą Gwiazdę]]. Później zniszczył jeszcze 3 transportowce przeciwnika. W sumie podczas wojny wykonał ponad 370 lotów bojowych. |
||
1961-1968 zastępca dowódca sił powietrznych Floty Oceanu Spokojnego. Od 1969 szef oddziału w Instytucie Lotnictwa im. Czkałowa. Od 1982 na emeryturze. Później był przewodniczącym miejskiej rady weteranów wojny, pracy i służby wojskowej w Teodozji. Członek [[Komunistyczna Partia Ukrainy|Komunistycznej Partii Ukrainy]]. Otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Teodozji, gdzie mieszkał i zmarł. |
|||
== Odznaczenia == |
== Odznaczenia == |
||
Linia 17: | Linia 19: | ||
* http://kafanews.com/novosti/13754/aleksandr-presnyakov-na-voyne-ya-byl-kak-vse_2009-10-19 (ros.) |
* http://kafanews.com/novosti/13754/aleksandr-presnyakov-na-voyne-ya-byl-kak-vse_2009-10-19 (ros.) |
||
{{ |
{{SORTUJ:Priesniakow, Aleksandr}} |
||
[[Kategoria:Bohaterowie Związku Radzieckiego]] |
[[Kategoria:Bohaterowie Związku Radzieckiego]] |
||
[[Kategoria:Generałowie porucznicy Sił Zbrojnych ZSRR]] |
[[Kategoria:Generałowie porucznicy Sił Zbrojnych ZSRR]] |
Wersja z 23:03, 15 lut 2015
Aleksandr Wasiljewicz Priesniakow (ros. Александр Васильевич Пресняков) (ur. 14 października 1917 w Skopinie, zm. 27 kwietnia 2010 w Teodozji) – radziecki generał porucznik lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1944).
Urodzony w rodzinie służącego[potrzebny przypis], po ukończeniu szkoły pracował w Szkole Lotnictwa Polarnego Głównej Dyrekcji Północnego Morskiego Szlaku w mieście Mikołajów. W 1939 skończył szkołę lotnictwa wojskowego, brał udział w napaści ZSRR na Finlandię 1939-1940. Po napaści Niemiec na ZSRR brał udział w walkach jako pilot MBR-2 samodzielnej eskadry lotniczej frontu bałtyckiego. W ciągu pierwszych dwóch tygodni walk wykonał 14 lotów bojowych, atakując i bombardując kolumny wroga i bazy marynarki. 1 stycznia 1942 jego samolot został zestrzelony, 3 dni później Priesniakow powrócił do służby. Do końca stycznia 1942 wykonał w sumie około 100 lotów bojowych. Od marca 1942 w siłach powietrznych Floty Bałtyckiej. Na początku 1944 wykonał 222 loty bojowe, zatapiając 2 transportowce, 2 trałowce i 5 samolotów wroga. 22 lipca 1944 nadano mu tytuł Bohatera ZSRR i Złotą Gwiazdę. Później zniszczył jeszcze 3 transportowce przeciwnika. W sumie podczas wojny wykonał ponad 370 lotów bojowych.
1961-1968 zastępca dowódca sił powietrznych Floty Oceanu Spokojnego. Od 1969 szef oddziału w Instytucie Lotnictwa im. Czkałowa. Od 1982 na emeryturze. Później był przewodniczącym miejskiej rady weteranów wojny, pracy i służby wojskowej w Teodozji. Członek Komunistycznej Partii Ukrainy. Otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Teodozji, gdzie mieszkał i zmarł.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda
- Order Lenina
- Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
- Order Czerwonej Gwiazdy (trzykrotnie)
- Order Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR III klasy
I medale.
Bibliografia
- Bohaterowie Związku Radzieckiego
- Generałowie porucznicy Sił Zbrojnych ZSRR
- Ludzie związani z Teodozją
- Odznaczeni Orderem Czerwonego Sztandaru
- Odznaczeni Orderem Czerwonej Gwiazdy
- Odznaczeni Orderem Lenina
- Odznaczeni Orderem Wojny Ojczyźnianej I klasy
- Odznaczeni Orderem Wojny Ojczyźnianej II klasy
- Odznaczeni Orderem "Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR"
- Politycy Komunistycznej Partii Ukrainy
- Radzieccy lotnicy wojskowi
- Uczestnicy wojny fińsko-radzieckiej
- Urodzeni w 1917
- Zmarli w 2010