Ulica Józefa Bema w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Bema
{{{nazwa oryginalna}}}
	{{{jednostki}}}
	; {{{opis zdjęcia}}}
Państwo	Polska
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Długość	{{{długość}}}
Poprzednie nazwy	{{{poprzednie nazwy}}}
	Plan
	[[Plik:{{{plan}}}\|240x240px\|alt=Plan przebiegu ulicy\|]]
Przebieg
	Położenie na mapie Warszawy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 22:06, 13 paź 2015

Ulica Józefa Bema – jedna z ulic warszawskiej Woli.

Historia

Ulica Bema wiodąca przed rokiem 1876 od ul. Opaczewskiej do wsi Wola, niegdyś nosiła nazwy Droga Parafialna i Kościelna, związane z kościołem św. Stanisława Biskupa wybudowanym w latach 1858–1860.

Do roku 1916 znajdowała się poza granicami Warszawy; mimo to istniały już przy niej wielokondygnacyjne zabudowania przemysłowe i mieszkalne - od roku 1908 działała tu fabryka Lilpop, Rau i Loewenstein. W roku 1876 ulicę przecięły tory kolei obwodowej, w okolicy powstało wtedy wiele bocznic kolejowych, wiodących między innymi do carskich magazynów wojskowych wzniesionych po roku 1893 pod nr. 60. W skład owych magazynów wchodziły zbombardowane w 1939 roku ogromne elewatory zbożowe przy ul. Prądzyńskiego. W zbliżonym okresie powstała pod nr. 70/72 przędzalnia bawełny i farbiarnia Towarzystwa Akcyjnego "Wola". W roku 1928 wzniesiono pod nr. 76 gmachy Towarzystwa Szkół Powszechnych nawiązujące swym planem do założeń pałacowych XVII/XVIII wieku; w tym samym roku ulicą Bema pojechał pierwszy tramwaj elektryczny.

W roku 1939 spłonęły zbombardowane elewatory zbożowe; rok 1944 przyniósł zniszczenie kamienic w rejonie ulicy Wolskiej. W okresie powojennym bieg ulicy został zniekształcony przez rozbudowę węzła PKP: początkowy odcinek ulicy należący już przed wojną do dzielnicy Ochota został od niej ostatecznie odcięty i od roku 1979 nosi nazwę Al. Bohaterów Września. Odcinek na południe od ul. Prądzyńskiego i na zachód od torów kolei obwodowej został w roku 2014 przemianowany na Ulica Parafialna w Warszawie.

Bibliografia

Jarosław Zieliński: Atlas Dawnej Architektury Ulic i Placów Warszawy, tom 1. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 155. ISBN 83-902793-5-5.

@@ Linia 35: / Linia 35: @@
 Do roku 1916 znajdowała się poza granicami Warszawy; mimo to istniały już przy niej wielokondygnacyjne zabudowania przemysłowe i mieszkalne - od roku 1908 działała tu fabryka [[Lilpop, Rau i Loewenstein]].
 W roku 1876 ulicę przecięły tory [[Kolej obwodowa w Warszawie|kolei obwodowej]], w okolicy powstało wtedy wiele bocznic kolejowych, wiodących między innymi do carskich magazynów wojskowych wzniesionych po roku 1893 pod nr. 60.
-W skład owych magazynów wchodziły zbombardowane w 1939 roku ogromne elewatory zbożowe przy ul. [[Ulica Ignacego Prądzyńskiego w Warszawie|Prądzyńskiego]].
+W skład owych magazynów wchodziły zbombardowane w 1939 roku ogromne elewatory zbożowe przy [[Ulica Ignacego Prądzyńskiego w Warszawie|ul. Prądzyńskiego]].
 W zbliżonym okresie powstała pod nr. 70/72 przędzalnia bawełny i farbiarnia Towarzystwa Akcyjnego "Wola".
 W roku 1928 wzniesiono pod nr. 76 gmachy ''Towarzystwa Szkół Powszechnych'' nawiązujące swym planem do założeń pałacowych XVII/XVIII wieku; w tym samym roku ulicą Bema pojechał pierwszy tramwaj elektryczny.
 W roku 1939 spłonęły zbombardowane elewatory zbożowe; rok 1944 przyniósł zniszczenie kamienic w rejonie ulicy Wolskiej.
-W okresie powojennym bieg ulicy został zniekształcony przez rozbudowę węzła PKP: początkowy odcinek ulicy należący już przed wojną do dzielnicy [[Ochota]] został od niej ostatecznie odcięty i od roku 1979 nosi nazwę [[Aleja Bohaterów Września w Warszawie|Al. Bohaterów Września]].
+W okresie powojennym bieg ulicy został zniekształcony przez rozbudowę węzła PKP: początkowy odcinek ulicy należący już przed wojną do dzielnicy [[Ochota]] został od niej ostatecznie odcięty i od roku 1979 nosi nazwę [[Aleja Bohaterów Września w Warszawie|Al. Bohaterów Września]]. Odcinek na południe od ul. Prądzyńskiego i na zachód od torów kolei obwodowej został w roku 2014 przemianowany na [[ul. Parafialną|Ulica Parafialna w Warszawie]].
 == Bibliografia ==