Zygmunt Duleba: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Kbsc (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
12 139 edycji
m drobne redakcyjne
m poprawiam linki zewnętrzne
Linia 28: Linia 28:


==Linki zewnętrzne==
==Linki zewnętrzne==
*[http://rzeszow.gazeta.pl/rzeszow/1,34962,10944075,Rzeszowski_IPN_chce_lustracji_gen__Zygmunta_Duleby.html Lustracja gen. Zygmunta Duleby]
*[http://rzeszow.wyborcza.pl/rzeszow/1,34962,10944075,Rzeszowski_IPN_chce_lustracji_gen__Zygmunta_Duleby.html Lustracja gen. Zygmunta Duleby]


{{DEFAULTSORT:Duleba, Zygmunt}}
{{DEFAULTSORT:Duleba, Zygmunt}}

Wersja z 21:49, 5 lut 2016

Zygmunt Dulęba

Zygmunt Duleba (ur. 13 stycznia 1953 w Kaliszu) – generał brygady Wojska Polskiego.

Po ukończeniu Technikum Melioracji Wodnych w Poznaniu został podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu (1973-1977).

Po promocji i awansie na podporucznika przydzielony został do 14 Batalionu Saperów 5 Dywizji Pancernej w Kostrzynie nad Odrą i do 1981 pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu, a później kompanii pontonowej. W tym samym roku ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów i wyznaczony został na stanowisko oficera operacyjnego sztabu w batalionie[1].

W latach 1982-1985 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego WP. Po ukończeniu studiów dowodził batalionem pontonowym w 6 Pułku Pontonowym w Głogowie (1985–1986), a następnie 14 Batalionem Saperów (1986–1990). W latach 1992-1995 był szefem szkolenia-zastępcą dowódcy 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w Kazuniu.

W 1996 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w AON. Od 1996 do 2004 dowodził 2 Mazowiecką Brygadą Saperów w Kazuniu. W 2003 awansowany na stopień generała brygady[1]. W latach 2005-2007 był szefem sztabu - zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy.

Był ostatnim dowódcą Pomorskiego Okręgu Wojskowego, stanowisko piastował od 12 stycznia 2007[1] do 28 grudnia 2012., dnia zakończenia działalności Dowództwa POW[2].

W styczniu 2011 biuro lustracyjne Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie skierowało do Sądu Okręgowego w Warszawie wniosek o wszczęcie postępowania lustracyjnego wobec byłego dowódcy POW gen. Zygmunta Duleby. W styczniu 2013 r. warszawski sąd uznał go prawomocnie za kłamcę lustracyjnego[3].

Ordery i odznaczenia

  1. ↑ a b c Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2007. s. 25.
  2. ↑ ROZFORMOWANIE OKRĘGÓW WOJSKOWYCH. Sztab Generalny Wojska Polskiego, 30.12.2011.
  3. ↑ Maciej Marosz: Generał do lustracji. Reprezentował Polskę przy NATO. niezalezna.pl, 13.02.2013.
  4. ↑ M.P. z 2011 r. nr 103, poz. 1034
  5. ↑ http://www.google.pl/imgres?imgurl=http://bi.gazeta.pl/im/4c/92/b6/z11965004X,Gen--Zygmunt-Duleba.jpg&imgrefurl=http://www.tokfm.pl/Tokfm/51,102433,11964894.html?i%3D2&h=480&w=618&sz=58&tbnid=8_DTM9HcGpTqiM:&tbnh=92&tbnw=119&zoom=1&usg=__09B7RkKOJc8tNpjnu3dtuQWjUCs=&docid=JY3Sls7vCR4x6M&itg=1&hl=pl&sa=X&ei=k6ZdUai0FcnR7Aa1roDACg&ved=0CDcQ9QEwAg&dur=3470

Bibliografia

  • Paulina Glińska, Marzeń się nie zdradza. Rozmowa z gen. bryg. Zygmuntem Dulebą, dowódcą 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w Kazuniu, o satysfakcji z bycia generałem, kazuńskiej jednostce i partnerstwie w małżeństwie, Wojska Lądowe Nr 23, 1-15 grudnia 2003.
  • Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 25. ISSN 1734-2317.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Duleba&oldid=44966593”