Zygmunt Duleba: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m poprawiam linki zewnętrzne
m drobne redakcyjne
Linia 2: Linia 2:
'''Zygmunt Duleba''' (ur. [[13 stycznia]] [[1953]] w [[Kalisz]]u) – [[generał brygady]] [[Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej|Wojska Polskiego]].
'''Zygmunt Duleba''' (ur. [[13 stycznia]] [[1953]] w [[Kalisz]]u) – [[generał brygady]] [[Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej|Wojska Polskiego]].


Po ukończeniu Technikum Melioracji Wodnych w [[Poznań|Poznaniu]] został [[podchorąży]]m [[Wyższa Szkoła Oficerska Inżynierii Wojskowej|Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych]] we [[Wrocław]]iu (1973-1977).
Po ukończeniu Technikum Melioracji Wodnych w [[Poznań|Poznaniu]] został [[podchorąży]]m [[Wyższa Szkoła Oficerska Inżynierii Wojskowej|Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych]] we [[Wrocław]]iu (1973-1977).


Po promocji i [[Awans służbowy|awansie]] na [[podporucznik]]a przydzielony został do [[14 Batalion Saperów (LWP)|14 Batalionu Saperów]] [[5 Saska Dywizja Pancerna|5 Dywizji Pancernej]] w [[Kostrzyn nad Odrą|Kostrzynie nad Odrą]] i do 1981 pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu, a później kompanii pontonowej. W tym samym roku ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów i wyznaczony został na stanowisko oficera operacyjnego sztabu w batalionie<ref name=KWP>{{Cytuj książkę|nazwisko=Komorowski |imię=Krzysztof|tytuł=Kronika Wojska Polskiego 2007|miejsce wydania=Warszawa|rok wydania=2008|strony =25}}</ref>.
Po promocji i [[Awans służbowy|awansie]] na [[podporucznik]]a przydzielony został do [[14 Batalion Saperów (LWP)|14 Batalionu Saperów]] [[5 Saska Dywizja Pancerna|5 Dywizji Pancernej]] w [[Kostrzyn nad Odrą|Kostrzynie nad Odrą]] i do 1981 pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu, a później kompanii pontonowej. W tym samym roku ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów i wyznaczony został na stanowisko oficera operacyjnego sztabu w batalionie<ref name=KWP>{{Cytuj książkę|nazwisko=Komorowski |imię=Krzysztof|tytuł=Kronika Wojska Polskiego 2007|miejsce wydania=Warszawa|rok wydania=2008|strony =25}}</ref>.


W latach 1982-1985 był słuchaczem [[Akademia Sztabu Generalnego|Akademii Sztabu Generalnego WP]]. Po ukończeniu studiów dowodził batalionem pontonowym w 6 Pułku Pontonowym w [[Głogów|Głogowie]] (1985–1986), a następnie 14 Batalionem Saperów (1986–1990). W latach 1992-1995 był szefem szkolenia-zastępcą dowódcy 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w [[Kazuń Nowy|Kazuniu]].
W latach 1982-1985 był słuchaczem [[Akademia Sztabu Generalnego|Akademii Sztabu Generalnego WP]]. Po ukończeniu studiów dowodził batalionem pontonowym w 6 Pułku Pontonowym w [[Głogów|Głogowie]] (1985–1986), a następnie 14 Batalionem Saperów (1986–1990). W latach 1992-1995 był szefem szkolenia-zastępcą dowódcy 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w [[Kazuń Nowy|Kazuniu]].


W 1996 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w [[Akademia Obrony Narodowej|AON]]. Od 1996 do 2004 dowodził 2 Mazowiecką Brygadą Saperów w Kazuniu. W 2003 awansowany na stopień generała brygady{{r|KWP}}. W latach 2005-2007 był szefem sztabu - zastępcą dowódcy [[Pomorski Okręg Wojskowy|Pomorskiego Okręgu Wojskowego]] w [[Bydgoszcz]]y.
W 1996 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w [[Akademia Obrony Narodowej|AON]]. Od 1996 do 2004 dowodził 2 Mazowiecką Brygadą Saperów w Kazuniu. W 2003 awansowany na stopień generała brygady{{r|KWP}}. W latach 2005-2007 był szefem sztabu - zastępcą dowódcy [[Pomorski Okręg Wojskowy|Pomorskiego Okręgu Wojskowego]] w [[Bydgoszcz]]y.


Był ostatnim dowódcą [[Pomorski Okręg Wojskowy|Pomorskiego Okręgu Wojskowego]], stanowisko piastował od 12 stycznia 2007{{r|KWP}} do 28 grudnia 2012., dnia zakończenia działalności Dowództwa POW<ref>{{cytuj stronę | url =http://www.sgwp.wp.mil.pl/pl/1_685.html | tytuł =ROZFORMOWANIE OKRĘGÓW WOJSKOWYCH | autor = | data =30.12.2011 | opublikowany = Sztab Generalny Wojska Polskiego | język = }}</ref>.
Był ostatnim dowódcą [[Pomorski Okręg Wojskowy|Pomorskiego Okręgu Wojskowego]], stanowisko piastował od 12 stycznia 2007{{r|KWP}} do 28 grudnia 2012, dnia zakończenia działalności Dowództwa POW<ref>{{cytuj stronę | url =http://www.sgwp.wp.mil.pl/pl/1_685.html | tytuł =ROZFORMOWANIE OKRĘGÓW WOJSKOWYCH | autor = | data =30.12.2011 | opublikowany = Sztab Generalny Wojska Polskiego | język = }}</ref>.


W styczniu 2011 biuro lustracyjne [[Instytut Pamięci Narodowej|Instytutu Pamięci Narodowej]] w [[Rzeszów|Rzeszowie]] skierowało do Sądu Okręgowego w Warszawie wniosek o wszczęcie postępowania lustracyjnego wobec byłego dowódcy POW gen. Zygmunta Duleby. W styczniu 2013 r. warszawski sąd uznał go prawomocnie za kłamcę lustracyjnego<ref>{{cytuj stronę | url =http://niezalezna.pl/38412-general-do-lustracji-reprezentowal-polske-przy-nato | tytuł =Generał do lustracji. Reprezentował Polskę przy NATO | autor =Maciej Marosz| data =13.02.2013 | opublikowany =niezalezna.pl | język = }}</ref>.
W styczniu 2011 biuro lustracyjne [[Instytut Pamięci Narodowej|Instytutu Pamięci Narodowej]] w [[Rzeszów|Rzeszowie]] skierowało do Sądu Okręgowego w Warszawie wniosek o wszczęcie postępowania lustracyjnego wobec byłego dowódcy POW gen. Zygmunta Duleby. W styczniu 2013 r. warszawski sąd uznał go prawomocnie za kłamcę lustracyjnego<ref>{{cytuj stronę | url =http://niezalezna.pl/38412-general-do-lustracji-reprezentowal-polske-przy-nato | tytuł =Generał do lustracji. Reprezentował Polskę przy NATO | autor =Maciej Marosz| data =13.02.2013 | opublikowany =niezalezna.pl | język = }}</ref>.


== Ordery i odznaczenia ==
== Ordery i odznaczenia ==
Linia 25: Linia 25:
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* Paulina Glińska, ''Marzeń się nie zdradza. Rozmowa z gen. bryg. Zygmuntem Dulebą, dowódcą 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w Kazuniu, o satysfakcji z bycia generałem, kazuńskiej jednostce i partnerstwie w małżeństwie'', [[Czasopisma Wojsk Lądowych Rzeczypospolitej Polskiej|Wojska Lądowe]] Nr 23, 1-15 grudnia 2003.
* Paulina Glińska, ''Marzeń się nie zdradza. Rozmowa z gen. bryg. Zygmuntem Dulebą, dowódcą 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w Kazuniu, o satysfakcji z bycia generałem, kazuńskiej jednostce i partnerstwie w małżeństwie'', [[Czasopisma Wojsk Lądowych Rzeczypospolitej Polskiej|Wojska Lądowe]] Nr 23, 1-15 grudnia 2003.
* {{Cytuj książkę | autor=[[Krzysztof Komorowski (historyk)|Krzysztof Komorowski]] (red.)|tytuł = Kronika Wojska Polskiego 2007| data = 2008| wydawca = Fundacja Polonia Militaris| miejsce = Warszawa| issn =1734-2317| strony =25}}
* {{Cytuj książkę | autor=[[Krzysztof Komorowski (historyk)|Krzysztof Komorowski]] (red.)|tytuł = Kronika Wojska Polskiego 2007| data = 2008| wydawca = Fundacja Polonia Militaris| miejsce = Warszawa| issn =1734-2317| strony =25}}


==Linki zewnętrzne==
==Linki zewnętrzne==

Wersja z 02:02, 30 paź 2016

Zygmunt Dulęba

Zygmunt Duleba (ur. 13 stycznia 1953 w Kaliszu) – generał brygady Wojska Polskiego.

Po ukończeniu Technikum Melioracji Wodnych w Poznaniu został podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu (1973-1977).

Po promocji i awansie na podporucznika przydzielony został do 14 Batalionu Saperów 5 Dywizji Pancernej w Kostrzynie nad Odrą i do 1981 pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu, a później kompanii pontonowej. W tym samym roku ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów i wyznaczony został na stanowisko oficera operacyjnego sztabu w batalionie[1].

W latach 1982-1985 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego WP. Po ukończeniu studiów dowodził batalionem pontonowym w 6 Pułku Pontonowym w Głogowie (1985–1986), a następnie 14 Batalionem Saperów (1986–1990). W latach 1992-1995 był szefem szkolenia-zastępcą dowódcy 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w Kazuniu.

W 1996 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w AON. Od 1996 do 2004 dowodził 2 Mazowiecką Brygadą Saperów w Kazuniu. W 2003 awansowany na stopień generała brygady[1]. W latach 2005-2007 był szefem sztabu - zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy.

Był ostatnim dowódcą Pomorskiego Okręgu Wojskowego, stanowisko piastował od 12 stycznia 2007[1] do 28 grudnia 2012, dnia zakończenia działalności Dowództwa POW[2].

W styczniu 2011 biuro lustracyjne Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie skierowało do Sądu Okręgowego w Warszawie wniosek o wszczęcie postępowania lustracyjnego wobec byłego dowódcy POW gen. Zygmunta Duleby. W styczniu 2013 r. warszawski sąd uznał go prawomocnie za kłamcę lustracyjnego[3].

Ordery i odznaczenia

  1. ↑ a b c Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2007. s. 25.
  2. ↑ ROZFORMOWANIE OKRĘGÓW WOJSKOWYCH. Sztab Generalny Wojska Polskiego, 30.12.2011.
  3. ↑ Maciej Marosz: Generał do lustracji. Reprezentował Polskę przy NATO. niezalezna.pl, 13.02.2013.
  4. ↑ M.P. z 2011 r. nr 103, poz. 1034
  5. ↑ http://www.google.pl/imgres?imgurl=http://bi.gazeta.pl/im/4c/92/b6/z11965004X,Gen--Zygmunt-Duleba.jpg&imgrefurl=http://www.tokfm.pl/Tokfm/51,102433,11964894.html?i%3D2&h=480&w=618&sz=58&tbnid=8_DTM9HcGpTqiM:&tbnh=92&tbnw=119&zoom=1&usg=__09B7RkKOJc8tNpjnu3dtuQWjUCs=&docid=JY3Sls7vCR4x6M&itg=1&hl=pl&sa=X&ei=k6ZdUai0FcnR7Aa1roDACg&ved=0CDcQ9QEwAg&dur=3470

Bibliografia

  • Paulina Glińska, Marzeń się nie zdradza. Rozmowa z gen. bryg. Zygmuntem Dulebą, dowódcą 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w Kazuniu, o satysfakcji z bycia generałem, kazuńskiej jednostce i partnerstwie w małżeństwie, Wojska Lądowe Nr 23, 1-15 grudnia 2003.
  • Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 25. ISSN 1734-2317.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Duleba&oldid=47353226”