Przemysław Górny: Różnice pomiędzy wersjami

Przemysław Górny
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1932 ; Kalisz
Zawód, zajęcie	bokser, działacz społeczny, działacz opozycji antykomunistycznej
	Odznaczenia
	Cytaty w Wikicytatach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 09:13, 8 lut 2017

Przemysław Górny (ur. 13 kwietnia 1932 w Kaliszu) – polski działacz antykomunistyczny i antyustrojowy w okresie PRL, następnie działacz społeczny.

Życiorys

Jego ojciec należał do Stronnictwa Narodowego, a w trakcie drugiej wojny światowej do Narodowej Organizacji Wojskowej. Ojciec Górnego został aresztowany przez Gestapo w 1944, a następnie zamordowany w obozie koncentracyjnym w Mauthausen.

Przemysław Górny przez pewien czas przebywał w Domu Dziecka, potem wychowywała go matka. Jako nastolatek trenował boks, i w 1951 zdobył tytuł młodzieżowego wicemistrza Polski. W liceum został uznany za "element antysocjalistyczny", musiał wielokrotnie zmieniać szkoły. W 1954 został przyjęty na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Prezentował postawę otwartego sprzeciwu wobec systemu komunistycznego, cieszył się wielką popularnością wśród studentów. Działał w duszpasterstwie akademickim. Odmawiał wstąpienia do Związku Młodzieży Polskiej, za co groziło mu skreślenie z listy studentów. W latach 1955-1959 był przewodniczącym Zrzeszenia Studentów Polskich na UW. Był jednym z organizatorów manifestacji powitania prymasa Stefana Wyszyńskiego (w listopadzie 1956)^[1].

W maju 1955 był jednym z założycieli Związku Młodych Demokratów, a w grudniu 1957 współtworzył Ligę Narodowo-Demokratyczną. Był wielokrotnie zatrzymywany przez Milicję i Służbę Bezpieczeństwa m.in. w 1959 za udział w powitaniu wiceprezydenta USA Richarda Nixona w Warszawie. 7 maja 1960 wraz z innymi działaczami LND został aresztowany podczas spotkania tej organizacji. Przez 9 miesięcy był poddawany torturom za odmowę składania zeznań^[1]. W niejawnym procesie LND, 29 maja 1961 skazany został za przynależność do tajnego związku wrogiego Polsce Ludowej, na dwa lata pozbawienia wolności^[2].

W 1965 został ponownie aresztowany na 6 miesięcy pod fałszywymi zarzutami udziału w napadzie na bank. Następnie zatrzymano go w styczniu 1966 pod zarzutem nielegalnego przekorczenia granicy i zamiaru reaktywacji ZMD na emigracji. Skazano go za to na karę 2,5 roku pozbawienia wolności. W listopadzie 1967 został warunkowo zwolniony z więzienia. Dwa dni później uległ poważnemu wypadkowi samochodowemu.

W 1968 został skreślony z listy studentów. Po wznowieniu studiów, w 1970 uzyskał absolutorium na Wydziale Prawa UW. Odrzucił propozycje współpracy z SB oraz uczestnictwa we frakcji moczarowców w PZPR. W 1968 przeszedł na rentę i wyłączył się z działań politycznych^[1].

Po 1989 działał społecznie m.in. pracując z młodzieżą. Wstąpił do Narodowego Towarzystwa Oświatowego. Był twórcą, a następnie opiekunem Młodzieżowego Korpusu Ochrony Środowiska w Warszawie^[1]. W lutym 1992 został zrehablitowany podczas procesu rehabilitacyjnego członków LND.

Odznaczenia

W 2006, za za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[3].

↑ ^a ^b ^c ^d Jan Skórzyński, Paweł Sowiński, Małgorzata Strasz, Antoni Dudek: Opozycja w PRL: słownik biograficzny 1956-89. T. 2. Warszawa: Ośrodek Karta, 2002, s. 320. ISBN 83-88288-11-3.
↑ Jan Skórzyński, Paweł Sowiński, Małgorzata Strasz, Antoni Dudek: Opozycja w PRL: słownik biograficzny 1956-89. T. 3. Wojciech Muszyński. Warszawa: Ośrodek Karta, 2006, s. 104. ISBN 83-88288-23-7.
↑ M.P. z 2006 r. nr 43, poz. 460

Bibliografia

Wojciech Muszyński, Niepokorny, w: Biuletyn IPN, nr 1-2 (60-61), Styczeń-Luty 2006, s. 37-43. ISSN 1641-9561

Linki zewnętrzne

[zro-1] Jan Skórzyński, Paweł Sowiński, Małgorzata Strasz, Antoni Dudek: Opozycja w PRL: słownik biograficzny 1956-89. T. 2. Warszawa: Ośrodek Karta, 2002, s. 320. ISBN 83-88288-11-3.

[zro2-2] Jan Skórzyński, Paweł Sowiński, Małgorzata Strasz, Antoni Dudek: Opozycja w PRL: słownik biograficzny 1956-89. T. 3. Wojciech Muszyński. Warszawa: Ośrodek Karta, 2006, s. 104. ISBN 83-88288-23-7.

[3] M.P. z 2006 r. nr 43, poz. 460

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 20: / Linia 20: @@
 Jego ojciec należał do [[Stronnictwo Narodowe (1928–1947)|Stronnictwa Narodowego]], a w trakcie drugiej wojny światowej do [[Narodowa Organizacja Wojskowa|Narodowej Organizacji Wojskowej]]. Ojciec Górnego został aresztowany przez [[Gestapo]] w 1944, a następnie zamordowany w obozie koncentracyjnym w [[Mauthausen-Gusen (KL)|Mauthausen]].
-Przez pewien czas przebywał w Domu Dziecka, potem wychowywała go matka. Jako nastolatek trenował boks, i w 1951 zdobył tytuł młodzieżowego wicemistrza Polski. W liceum został uznany za "element antysocjalistyczny", musiał wielokrotnie zmieniać szkoły. W 1954 został przyjęty na [[Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego|Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego]]. Prezentował postawę otwartego sprzeciwu wobec systemu komunistycznego, cieszył się wielką popularnością wśród studentów. Działał w duszpasterstwie akademickim. Odmawiał wstąpienia do [[Związek Młodzieży Polskiej|Związku Młodzieży Polskiej]], za co groziło mu skreślenie z listy studentów. W latach 1955-1959 był przewodniczącym [[Zrzeszenie Studentów Polskich|Zrzeszenia Studentów Polskich]] na UW. Był jednym z organizatorów manifestacji powitania prymasa [[Stefan Wyszyński|Stefana Wyszyńskiego]] (w listopadzie 1956)<ref name="zro"/>.
+Przemysław Górny przez pewien czas przebywał w Domu Dziecka, potem wychowywała go matka. Jako nastolatek trenował boks, i w 1951 zdobył tytuł młodzieżowego wicemistrza Polski. W liceum został uznany za "element antysocjalistyczny", musiał wielokrotnie zmieniać szkoły. W 1954 został przyjęty na [[Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego|Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego]]. Prezentował postawę otwartego sprzeciwu wobec systemu komunistycznego, cieszył się wielką popularnością wśród studentów. Działał w duszpasterstwie akademickim. Odmawiał wstąpienia do [[Związek Młodzieży Polskiej|Związku Młodzieży Polskiej]], za co groziło mu skreślenie z listy studentów. W latach 1955-1959 był przewodniczącym [[Zrzeszenie Studentów Polskich|Zrzeszenia Studentów Polskich]] na UW. Był jednym z organizatorów manifestacji powitania prymasa [[Stefan Wyszyński|Stefana Wyszyńskiego]] (w listopadzie 1956)<ref name="zro"/>.
 W maju 1955 był jednym z założycieli [[Związek Młodych Demokratów|Związku Młodych Demokratów]], a w grudniu 1957 współtworzył [[Liga Narodowo-Demokratyczna|Ligę Narodowo-Demokratyczną]]. Był wielokrotnie zatrzymywany przez [[Milicja Obywatelska|Milicję]] i [[Służba Bezpieczeństwa (PRL)|Służbę Bezpieczeństwa]] m.in. w 1959 za udział w powitaniu wiceprezydenta USA [[Richard Nixon|Richarda Nixona]] w [[Warszawa|Warszawie]]. 7 maja 1960 wraz z innymi działaczami LND został aresztowany podczas spotkania tej organizacji. Przez 9 miesięcy był poddawany [[Tortura|torturom]] za odmowę składania zeznań<ref name="zro"/>. W niejawnym procesie LND, 29 maja 1961 skazany został za przynależność do ''tajnego związku wrogiego Polsce Ludowej'', na dwa lata [[Pozbawienie wolności|pozbawienia wolności]]<ref name="zro2">{{Cytuj książkę | nazwisko= Skórzyński | imię=Jan  | nazwisko2= Sowiński | imię2=Paweł  | nazwisko3= Strasz | imię3=Małgorzata | nazwisko4= Dudek | imię4=Antoni  | inni=[[Wojciech Muszyński]] | tytuł= Opozycja w PRL: słownik biograficzny 1956-89. T. 3 | data=2006 | wydawca=Ośrodek Karta | miejsce=Warszawa | isbn=83-88288-23-7 | strony=104}}</ref>.