Przełęcz Srebrna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Przełęcz infobox}}
 
Linia 10: Linia 10:
|pierwsze wejście =
|pierwsze wejście =
|kod mapy = Sudety
|kod mapy = Sudety
|współrzędne = 50°34′15.04″N 16°38′10.39″E
|stopniN = 50 |minutN = 34 |sekundN = 15.04
|stopniE = 16 |minutE = 38 |sekundE = 10.39
|kierunek = E
|kierunek = E
|commons =
|commons =

Aktualna wersja na dzień 10:55, 12 mar 2018

Przełęcz Srebrna
Państwo

 Polska

Wysokość

568[1] m n.p.m.

Pasmo

Sudety
Góry Sowie i Góry Bardzkie

Sąsiednie szczyty

Chochoł Mały (Góry Sowie) i Łysa Góra (Góry Bardzkie)

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Przełęcz Srebrna”
Ziemia50°34′15,04″N 16°38′10,39″E/50,570844 16,636219

Przełęcz Srebrna (niem. Silberbergpass) – przełęcz górska w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, rozdzielająca Góry Sowie od Gór Bardzkich.

Wąska przełęcz w Sudetach Środkowych położona na wysokości 568 m n.p.m., oddzielająca Góry Sowie od Bardzkich, jest jednym z najniższych obniżeń i najdogodniejszych przejść w całym paśmie Gór Sowich[1]. W przeszłości przełęcz miała strategiczne znaczenie, w związku z militarną cechą tego obniżenia, na Warownej Górze (686 m) i Ostrogu (627 m) zostało wzniesionych szereg fortyfikacji Twierdzy Srebrnogórskiej (jest to największa górska twierdza w Europie), w celu obrony strategicznej drogi[1].

Przez przełęcz przebiega droga nr 385 łącząca Nową Rudę z Ząbkowicami[1]. Poniżej przełęczy położone jest miasteczko Srebrna Góra. W pobliżu przełęczy przebiegała trasa kolejki srebrnogórskiej[1].

Do zwiedzania został udostępniony Donjon – centralna budowla twierdzy, z wieloma ciekawostkami inżynieryjnymi i militarnymi[1]. Prowadzi do niego szlak turystyczny żółty żółty szlak turystyczny ze Srebrnej Góry[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 193-195. ISBN 83-85773-04-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]