Tyfon: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
Poprawka. |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
|wikisłownik = |
|wikisłownik = |
||
}} |
}} |
||
'''Tyfon''' (także '''Tyfeus''', '''Tyfaon''' bądź '''Tyfos''', [[język grecki|gr.]] {{grc|Τυφῶν}} ''Typhō̂n'', {{grc|Τυφωεύς}} ''Typhōeús'', {{grc|Τυφάων}} ''Typháōn'' bądź {{grc|Τυφώς Typhṓs}}) – w [[mitologia grecka|mitologii greckiej]] najmłodszy syn [[Gaja (mitologia)|Gai]] i [[Tartar]]osa. |
'''Tyfon''' (także '''Syfon, Tyfeus''', '''Tyfaon''' bądź '''Tyfos''', [[język grecki|gr.]] {{grc|Τυφῶν}} ''Typhō̂n'', {{grc|Τυφωεύς}} ''Typhōeús'', {{grc|Τυφάων}} ''Typháōn'' bądź {{grc|Τυφώς Typhṓs}}) – w [[mitologia grecka|mitologii greckiej]] najmłodszy syn [[Gaja (mitologia)|Gai]] i [[Tartar]]osa. |
||
Według innej wersji miał być synem [[Hera|Hery]], poczętym bez udziału mężczyzny. |
Według innej wersji miał być synem [[Hera|Hery]], poczętym bez udziału mężczyzny. |
||
Wersja z 22:41, 19 mar 2018
Inne imiona |
Tyfeus, Tyfaon, Tyfos |
---|---|
Występowanie | |
Odpowiednik | |
Rodzina | |
Ojciec | |
Matka |
Tyfon (także Syfon, Tyfeus, Tyfaon bądź Tyfos, gr. Τυφῶν Typhō̂n, Τυφωεύς Typhōeús, Τυφάων Typháōn bądź Τυφώς Typhṓs) – w mitologii greckiej najmłodszy syn Gai i Tartarosa. Według innej wersji miał być synem Hery, poczętym bez udziału mężczyzny.
Narodziny
Gaja, wściekła na Zeusa za zamknięcie jej dzieci (gigantów) w Tartarze, zwróciła się o pomoc do Tartara. Ten dał jej dwa jajka zapłodnione przez niego. Gaja zakopała je w ziemi i po jakimś czasie na świat wyszedł potwór Tyfon.
Opis
Tyfon był pół człowiekiem, pół zwierzęciem, wzrostem i siłą przerastał wszystkich. Był większy od największych gór, głową zahaczał o gwiazdy. Kiedy wyciągał ręce, jedną sięgał krańców wschodnich świata, a drugą zachodnich. Zamiast palców miał sto smoczych łbów. Od pasa w dół miał kłębowisko żmij, a u ramion skrzydła. Oczy jego miotały płomienie.
W innych wersjach mitu Tyfon był latającym stugłowym smokiem.
Mity związane z Tyfonem
- Osobny artykuł:
Gdy zaatakował Niebo, wszyscy bogowie rzucili się w panice do ucieczki. Uciekali aż do Egiptu i tam ukryli się na pustyni, a niektórzy przemienili się w zwierzęta, by nie dać się rozpoznać. Apollo zamienił się w kanię, Hermes w ibisa, Ares w rybę, Dionizos w kozła, Hefajstos w byka. Tylko Zeus pozostał w swojej postaci i rozpoczął walkę z potworem. Najpierw z daleka Zeus ciskał w niego błyskawicami, a gdy doszło do walki wręcz, przewrócił go przy pomocy swojego stalowego sierpa. Ale Tyfon był tylko ranny – odebrał Zeusowi sierp i przy jego pomocy przeciął mu mięśnie nóg i ramion. Zeus był bezbronny. Tyfon wziął go na ramiona i wyniósł do Groty Korykejskiej. Osobno ukrył mięśnie Zeusa. Hermes i Pan odnaleźli ukryte mięśnie i umieścili je z powrotem w ciele Zeusa, który natychmiast odzyskał swoją moc. Wsiadł na rydwan zaprzężony w skrzydlate rumaki i rozpoczął kolejną walkę z Tyfonem. Tyfon nękany przez Zeusa zaczął uciekać przed nim, pościg biegł przez Trację i inne krainy greckie. Tyfon bronił się rzucając w Zeusa górami, ten bronił się przy pomocy błyskawic. W końcu Tyfon załamany, że nie może dosięgnąć Zeusa, uciekał przed nim na zachód. W Cieśninie Sycylijskiej, gdy Tyfon przeprawiał się do Afryki, Zeus rzucił w niego górą Etna, która go zmiażdżyła. Do dzisiaj, gdy Etna wybucha płomieniami, są to pozostałości piorunów Zeusa. A gdy są odczuwalne wstrząsy, to znak, że Tyfon próbuje wydostać się spod góry. Druga wersja mitu mówi, że został uwięziony pod Górą Wusao, która leży w Azji.
Potomstwo Tyfona
Przypisuje się mu ojcostwo wielu innych potworów, m.in.:
- psa Ortrosa
- Hydry lernejskiej
- Chimery
- smoka Ladona
- Lwa nemejskiego
- orła atakującego Prometeusza
Analogie
Istnieją pewne analogie i podobieństwa mitu o Tyfonie kradnącym mięśnie Zeusowi z mitem hetyckim o Illujance zabierającym bogowi serce i oczy, prawdopodobnie chodzi tutaj o zapożyczenie. Również wskazuje się na analogie do mitu o Ullikummi[1].
Przypisy
- ↑ Maciej Popko, Mitologia hetyckiej Anatolii, WAiF, Warszawa, 1987, ISBN 83-221-0103-1, str.70