Agroeca dentigera: Różnice pomiędzy wersjami

	Agroeca dentigera
	Kulczyński, 1913
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Rodzina	obniżowate
Rodzaj	Agroeca
Gatunek	Agroeca dentigera

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:11, 21 paź 2018

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Agroeca dentigera – gatunek pająka z rodziny obniżowatych.

Gatunek ten opisany został w 1913 roku przez Władysława Kulczyńskiego^[1]^[2].

Samce osiągają od 4,3^[2] do 5,8 mm, a samice od 5,45 do 6,8 mm długości ciała^[1]. Karapaks zmierzony u czterech samców miał od 2,02 do 2,26 mm długości oraz od 1,63 do 1,8 mm szerokości, zaś u czterech samic od 2,18 do 2,6 mm długości i od 1,74 do 1,87 mm szerokości. Ubarwienie karapaksu jest żółtawobrązowe z czterema ząbkowanymi pasami po bokach, ciemnobrązowymi brzegami i rudobrązowymi jamkami^[2]. Obie pary przednich oczu leżą w jednej linii, natomiast tylno-boczna para leży bardziej z przodu niż tylno-środkowa^[1]. Szczękoczułki są rudobrązowe z trzema ząbkami na przedniej i dwoma na tylnej krawędzi. Rudobrązowe są także warga dolna, sternum i odnóża. Wierzch opistosomy (odwłoka) samca jest jasnoszary do jasnobrązowego ze słabo zaznaczonymi szewronami, zaś samicy rudobrązowy z słabo widocznymi ciemniejszymi kropkami po bokach. Spód opistosomy jest żółtawobrązowy, nieco szarawy^[2]. Uda mają po 3 kolce na stronach grzbietowych^[1].

Nogogłaszczki samca mają apofizę retrolateralną krótką, szeroką, tępą i o tęgiej gałęzi poprzecznej^[1]^[2], apofizę medialną w kształcie kilofa, a apofizę tegularną w części odsiebnej rozwidloną na dwa cienkie odgałęzienia, z których zewnętrzne jest silnie zakrzywione. Embolus ukryty jest za konduktorem^[2]. Płytka płciowa samicy jest nieco sercowata^[1]^[2], z dwiema katurkowatymi strukturami, otworami kopulacyjnymi położonymi bocznie i o przedsionku podzielonym przegrodą środkową. Przewody kopulacyjne są szerokie. Położone w bruździe epigastrycznej zbiorniki nasienne mają po jednym gruczole^[2].

Pająk znany z Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwecji, Finlandii, Polski, Litwy, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Rosji^[3], Włoch i Turcji. Bardzo rzadko spotykany. Zamieszkuje wrzosowiska koło torfowisk^[1], nadmorskie trzcinowiska i kępy turzycy sztywnej. Aktywny jest przez cały rok, ale najbardziej wczesnym latem i jesienią^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Agroeca dentigera. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 07.2018 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2018-07-27].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ S. Almquist. Swedish Araneae, part 2--families Dictynidae to Salticidae. „Insect Systematics & Evolution, Supplement”. 63, s. 285-601, 2006.
↑ Agroeca dentigera. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-07-25].

[soe-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Agroeca dentigera. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 07.2018 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2018-07-27].

[Almquist-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ S. Almquist. Swedish Araneae, part 2--families Dictynidae to Salticidae. „Insect Systematics & Evolution, Supplement”. 63, s. 285-601, 2006.

[fe-3] Agroeca dentigera. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-07-25].

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 22: / Linia 22: @@
 Gatunek ten opisany został w 1913 roku przez [[Władysław Kulczyński (1854–1919)|Władysława Kulczyńskiego]]{{r|soe|Almquist}}.
-Samce osiągają od 4,3{{r|Almquist}} do 5,8 mm, a samice od 5,45 do 6,8 mm długości ciała{{r|soe}}. [[karapaks stawonogów|Karapaks]] zmierzony u czterech samców miał od 2,02 do 2,26 mm długości oraz od 1,63 do 1,8 mm szerokości, zaś u czterech samic od 2,18 do 2,6 mm długości i od 1,74 do 1,87 mm szerokości. Ubarwienie karapaksu jest żółtawobrązowe z czterema ząbkowanymi pasami bo bokach, ciemnobrązowymi brzegami i rudobrązowymi jamkami{{r|Almquist}}. Obie pary przednich oczu leżą w jednej linii, natomiast tylno-boczna para leży bardziej z przodu niż tylno-środkowa{{r|soe}}. [[Szczękoczułki]] są rudobrązowe z trzema ząbkami na przedniej i dwoma na tylnej krawędzi. Rudobrązowe są także [[warga dolna]], [[sternum]] i odnóża. Wierzch [[opistosoma|opistosomy]] (odwłoka) samca jest jasnoszary do jasnobrązowego ze słabo zaznaczonymi szewronami, zaś samicy rudobrązowy z słabo widocznymi ciemniejszymi kropkami po bokach. Spód opistosomy jest żółtawobrązowy, nieco szarawy{{r|Almquist}}. [[Udo|Uda]] mają po 3 kolce na stronach grzbietowych{{r|soe}}.
+Samce osiągają od 4,3{{r|Almquist}} do 5,8 mm, a samice od 5,45 do 6,8 mm długości ciała{{r|soe}}. [[karapaks stawonogów|Karapaks]] zmierzony u czterech samców miał od 2,02 do 2,26 mm długości oraz od 1,63 do 1,8 mm szerokości, zaś u czterech samic od 2,18 do 2,6 mm długości i od 1,74 do 1,87 mm szerokości. Ubarwienie karapaksu jest żółtawobrązowe z czterema ząbkowanymi pasami po bokach, ciemnobrązowymi brzegami i rudobrązowymi jamkami{{r|Almquist}}. Obie pary przednich oczu leżą w jednej linii, natomiast tylno-boczna para leży bardziej z przodu niż tylno-środkowa{{r|soe}}. [[Szczękoczułki]] są rudobrązowe z trzema ząbkami na przedniej i dwoma na tylnej krawędzi. Rudobrązowe są także [[warga dolna]], [[sternum]] i odnóża. Wierzch [[opistosoma|opistosomy]] (odwłoka) samca jest jasnoszary do jasnobrązowego ze słabo zaznaczonymi szewronami, zaś samicy rudobrązowy z słabo widocznymi ciemniejszymi kropkami po bokach. Spód opistosomy jest żółtawobrązowy, nieco szarawy{{r|Almquist}}. [[Udo|Uda]] mają po 3 kolce na stronach grzbietowych{{r|soe}}.
-[[Nogogłaszczki]] samca mają [[apophysis tibialis retrolateralis|apofizę retrolateralną]] krótką, szeroką, tępą i o tęgiej gałęzi poprzecznej{{r|soe|Almquist}}, [[apofyza medialna|apofizę medialną]] w kształcie kilofa, a apofizę [[tegulum pająków|tegularną]] w części odsiebnej rozwidloną na dwa cienkie odgałęzienia, z których zewnętrzne jest silnie zakrzywione. [[Embolus]] ukryty jest za [[konduktor (anatomia)|konduktorem]]i{{r|Almquist}}. [[Epigyne|Płytka płciowa]] samicy jest nieco sercowata{{r|soe|Almquist}}, z dwiema katurkowatymi strukturami, otworami kopulacyjnymi położonymi bocznie i o przedsionku podzielonym przegrodą środkową. [[Przewody kopulacyjne]] są szerokie. Położone w bruździe epigastrycznej [[Zbiornik nasienny|zbiorniki nasienne]] mają po jednym gruczole{{r|Almquist}}.
+[[Nogogłaszczki]] samca mają [[apophysis tibialis retrolateralis|apofizę retrolateralną]] krótką, szeroką, tępą i o tęgiej gałęzi poprzecznej{{r|soe|Almquist}}, [[apofyza medialna|apofizę medialną]] w kształcie kilofa, a apofizę [[tegulum pająków|tegularną]] w części odsiebnej rozwidloną na dwa cienkie odgałęzienia, z których zewnętrzne jest silnie zakrzywione. [[Embolus]] ukryty jest za [[konduktor (anatomia)|konduktorem]]{{r|Almquist}}. [[Epigyne|Płytka płciowa]] samicy jest nieco sercowata{{r|soe|Almquist}}, z dwiema katurkowatymi strukturami, otworami kopulacyjnymi położonymi bocznie i o przedsionku podzielonym przegrodą środkową. [[Przewody kopulacyjne]] są szerokie. Położone w bruździe epigastrycznej [[Zbiornik nasienny|zbiorniki nasienne]] mają po jednym gruczole{{r|Almquist}}.
 Pająk znany z Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwecji, Finlandii, Polski, Litwy, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Rosji{{r|fe}}, Włoch i Turcji. Bardzo rzadko spotykany. Zamieszkuje [[wrzosowisko|wrzosowiska]] koło [[torfowisko|torfowisk]]{{r|soe}}, nadmorskie trzcinowiska i kępy [[Turzyca sztywna|turzycy sztywnej]]. Aktywny jest przez cały rok, ale najbardziej wczesnym latem i jesienią{{r|Almquist}}.