Próba Gutzeita: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 20:44, 14 sty 2019

Próba Gutzeita – metoda analityczna pozwalająca na wykrywanie arsenu oraz antymonu. Jest uproszczoną wersją próby Marsha. Polega na redukcji związków arsenu lub antymonu wodorem in statu nascendi do wodorków tych pierwiastków, AsH₃ lub SbH₃, które reagują z stężonym roztworem azotanu srebra dając żółtą barwę, stopniowo przechodzącą w czerń w wyniku redukcji jonów Ag+
do wolnego srebra^[1]:

As
2O
3 + 6Zn + 6H
2SO
4 → 2AsH
3↑ + 6ZnSO
4 + 3H
2O

6AgNO
3 + AsH
3 → Ag
3As·3AgNO
3↓ + 3HNO
3

Ag
3As·3AgNO
3 + 3H
2O → H
3AsO
3 + 3HNO
3 + 6Ag

Azotan srebra można zastąpić halogenkiem rtęci.

Próbka powinna być wolna od związków fosforu i siarki, gdyż może powstać PH₃ lub H₂S, które dają identyczne reakcje. Jeśli próbka zawiera antymon i jest sprawdzana na obecność arsenu, wodór należy wytworzyć w alkalicznym środowisku za pomocą np. stopu Devardy w roztworze wodorotlenku sodu.

Opracowane zostały też podejścia bazujące na metodzie Gutzeita, które pozwalają na półilościowe^[2] i ilościowe^[3] określenie zawartości arsenu w próbce.

Przykładowe wykonanie

Próbkę umieszcza się w probówce, dodaje odrobinę cynku oraz kwasu siarkowego. Do górnej części probówki wkłada się kawałek waty, a wylot przykrywa się bibułą zwilżoną 50% roztworem AgNO₃. Pojawienie się czarnej barwy świadczy o obecności arsenu lub antymonu.

Przypisy

↑ Wykrywanie arsenu i antymonu metodą Gutzeita [online], Katedry Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej, 2007 [dostęp 2018-04-04] .
↑ GuyG. Nadeau GuyG., A simple apparatus for Gutzeit's arsenic test, „Can Med Assoc J”, 66 (5), 1952, s. 489, PMID: 14925863, PMCID: PMC1822470 .
↑ Charles Robert Sanger, Otis Fisher Black. Die quantitative Bestimmung von Arsen nach der Methode von Gutzeit. „Zeitschrift für anorganische Chemie”. 58 (1), s. 121-153, 1908. DOI: 10.1002/zaac.19080580114. (niem.).

Bibliografia

Tadeusz Lipiec, Zdzisław Stefan Szmal: Chemia analityczna z elementami analizy instrumentalnej. Wyd. 4. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1976, s. 214.
Chemia analityczna, podręcznik dla studentów Analiza jakościowa, Analiza ilościowa klasyczna. Praca zbiorowa pod redakcją Ryszarda Krocjana. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002, s. 251-252. ISBN 83-200-2665-2.
Chemia analiza jakościowa. Praca zbiorowa pod redakcją Ryszarda Pękosia. Wyd. 4. Gdańsk: Akademia Medyczna w Gdańsku, 2005, s. 122-123. ISBN 83-60253-02-1.
Wykrywanie arsenu i antymonu metodą Gutzeita [online], Katedra Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej, 2007 [dostęp 2018-04-04] .
Materiały do ćwiczeń z chemii analitycznej jakościowej i ilościowej z elementami chemii instrumentalnej i chemii fizycznej dla studentów biotechnologii medycznej. Michał H. Umbreit (red.). Akademia Medyczna im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, 2005. [dostęp 2018-04-04].

[1] Wykrywanie arsenu i antymonu metodą Gutzeita [online], Katedry Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej, 2007 [dostęp 2018-04-04] .

[Nadeau-2] GuyG. Nadeau GuyG., A simple apparatus for Gutzeit's arsenic test, „Can Med Assoc J”, 66 (5), 1952, s. 489, PMID: 14925863, PMCID: PMC1822470 .

[Sanger-3] Charles Robert Sanger, Otis Fisher Black. Die quantitative Bestimmung von Arsen nach der Methode von Gutzeit. „Zeitschrift für anorganische Chemie”. 58 (1), s. 121-153, 1908. DOI: 10.1002/zaac.19080580114. (niem.).

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-'''Próba Gutzeita''' – metoda analityczna pozwalająca na wykrywanie [[arsen]]u oraz [[antymon]]u. Jest uproszczoną wersją [[próba Marsha|próbą Marsha]]. Polega na redukcji związków arsenu lub antymonu wodorem [[In statu nascendi (chemia)|in statu nascendi]] do [[wodorki|wodorków]] tych [[pierwiastek chemiczny|pierwiastków]], [[Arsenowodór|AsH<sub>3</sub>]] lub [[antymonowodór|SbH<sub>3</sub>]], które reagują z stężonym roztworem [[azotan srebra|azotanu srebra]] dając żółtą barwę, stopniowo przechodzącą w czerń w wyniku [[redukcja (chemia)|redukcji]] jonów {{chem2|Ag+}} do wolnego [[srebro|srebra]]<ref>{{cytuj | url = http://www.kchn.pg.gda.pl/didactics/metoda_gutzeita.pdf | tytuł = Wykrywanie arsenu i antymonu metodą Gutzeita | data dostępu = 2018-04-04 | autor = | opublikowany = Katedry Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej| data = 2007 }}</ref>:
+'''Próba Gutzeita''' – metoda analityczna pozwalająca na wykrywanie [[arsen]]u oraz [[antymon]]u. Jest uproszczoną wersją [[próba Marsha|próby Marsha]]. Polega na redukcji związków arsenu lub antymonu wodorem [[In statu nascendi (chemia)|in statu nascendi]] do [[wodorki|wodorków]] tych [[pierwiastek chemiczny|pierwiastków]], [[Arsenowodór|AsH<sub>3</sub>]] lub [[antymonowodór|SbH<sub>3</sub>]], które reagują z stężonym roztworem [[azotan srebra|azotanu srebra]] dając żółtą barwę, stopniowo przechodzącą w czerń w wyniku [[redukcja (chemia)|redukcji]] jonów {{chem2|Ag+}} do wolnego [[srebro|srebra]]<ref>{{cytuj | url = http://www.kchn.pg.gda.pl/didactics/metoda_gutzeita.pdf | tytuł = Wykrywanie arsenu i antymonu metodą Gutzeita | data dostępu = 2018-04-04 | autor = | opublikowany = Katedry Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej| data = 2007 }}</ref>:
 :{{chem2|As2O3 + 6Zn + 6H2SO4 -> 2AsH3↑ + 6ZnSO4 + 3H2O}}
 :{{chem2|6AgNO3 + AsH3 → Ag3As*3AgNO3↓ + 3HNO3}}