Nadzy i rozszarpani

Nadzy i rozszarpani

Cannibal Holocaust

Gatunek	horror,gore
Data premiery	7 lutego 1980
Kraj produkcji	Włochy
Język	angielski, hiszpański
Czas trwania	98 min
Reżyseria	Ruggero Deodato
Scenariusz	Gianfranco Clerici
Główne role	Robert Kerman Francesca Ciardi Perry Pirkanen Luca Barbareschi
Muzyka	Riz Ortolani
Zdjęcia	Sergio D'Offizi
Scenografia	Massimo Antonello Geleng
Produkcja	Franco Palaggi Franco di Nunzio
Budżet	100 tys. dol.
Strona internetowa

{{Film infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | przychody brutto = | alt grafiki = | commons = | opis grafiki = | wikicytaty = Nieznane pola: "podpis grafiki". Nieoczekiwana grafika: "kraj produkcji" oraz "data premiery".

Nadzy i rozszarpani (oryg. Cannibal Holocaust) – włoski horror kanibalistyczny z 1980 roku w reżyserii Ruggera Deodato, zakazany w kilkunastu krajach, także w rodzimych Włoszech. Przez wielu zaliczany jest jako przedstawiciel „kina śmietnikowego”, jednak wśród fanów horroru uzyskał status kultowego. W Polsce film wydany został jedynie na kasetach VHS; polski tytuł stanowi dosłowne tłumaczenie tytułu niemieckiego, Nackt und zerfleischt. Czasem spotykany jest również pod nieoficjalnymi tytułami Kanibalistyczny holokaust bądź Holokaust kanibali, stanowiącymi fanowskie tłumaczenia oryginalnego tytułu.

Fabuła

Film składa się z dwóch części. Pierwsza przedstawia wyprawę ekipy ratowniczej poszukującej grupy filmowców. Filmowcy wyruszyli do amazońskich lasów deszczowych, aby stworzyć materiał filmowy o życiu i obyczajach ludności praktykujących kanibalizm. Druga część przenosi widza do studia w Nowym Jorku, gdzie grupa osób ogląda odnalezione taśmy, stanowiące zapis podróży badaczy. Oglądający doznają szoku, kiedy trafią na sceny, w których badacze epatując przemocą znęcają się nad plemieniem (podpalanie wioski, groźby, gwałt), a następnie - tracąc czujność - zostają zaatakowani przez kanibali i zjedzeni przez nich żywcem.

O filmie

Nadzy i rozszarpani byli filmem przełomowym w historii gatunku gore, a zarazem przełomem w horrorze filmowym. Wraz z premierą filmu rozpoczął się boom na kino kanibalistyczne – w ciągu kilku lat powstało wiele filmów poświęconych kanibalom, powielających ten sam schemat: grupa osób zapuszcza się w dżunglę, gdzie zostaje zaatakowana i zjedzona przez kanibali. Pojawiły się filmy w miarę pozytywnie przyjęte przez widzów, np. Cannibal ferox: Niech umierają powoli, oraz takie, które zmieszano z błotem, jak nieoficjalna kontynuacja Nagich i rozszarpanych, zatytułowana Natura contro (znana również pod nazwami Cannibal Holocaust II i The Green Inferno), czy horror erotyczny z czarną Emanuelle (gwiazdą filmów dla dorosłych) Emanuelle i ostatni kanibale w reżyserii Joego D’Amanto.

Reżyser zdecydował się na stworzenie filmu po obejrzeniu wiadomości telewizyjnych, w których usłyszał o brutalnych morderstwach. Bardzo ciekawiła go reakcja publiczności. Z tą było różnie: fani horroru przyjęli film raczej entuzjastycznie, zawodowi krytycy nie szczędzili mu gorzkich słów. Mimo wszystko film sprzedał się dobrze, np. do dziś jest najlepiej zarabiającym filmem w Japonii. Nie obyło się też bez afer: aby zwiększyć realizm, na planie mordowano zwierzęta, za co reżyser pociągnięty został do odpowiedzialności karnej. Dodatkowo sceny morderstw były tak realistyczne, że zaczęły krążyć plotki o tym, że na planie naprawdę mordowano ludzi. Aby temu zaprzeczyć, Deodato musiał publicznie pokazywać się z aktorami, a także udowodnić przed sądem, że wszystko – ludzkie wnętrzności, krew itd. – są sztuczne. Zabijanie zwierząt usprawiedliwiano tym że zwierzęta te zostały później zjedzone przez niektórych członków ekipy.

Zarys fabularny filmu po dwudziestu latach ponownie wykorzystano w kinie. Twórcy filmu Blair Witch Project wykorzystali podobny schemat: grupa osób wyrusza do lasu, aby stworzyć dokument filmowy o legendarnej wiedźmie Blair, a słuch o nich zaginął. Po roku odnalezione zostają jedynie taśmy, stanowiące zapis ekspedycji trójki filmowców.

W 2005 roku pojawiły się informacje, jakoby po ćwierć wieku Ruggero Deodato zainteresował się nakręceniem kolejnego filmu o kanibalach, oficjalnej kontynuacji filmu, roboczo mającej nazywać się Cannibal metropolitana. Jego akcja ma rozgrywać się we współczesnym Rzymie. Deodata zainspirowała wielokulturowość współczesnego Rzymu.

Obsada

• Robert Kerman – profesor Harold Monroe
• Francesca Ciardi – Faye Daniels
• Perry Pirkanen – Jack Anders
• Luca Barbareschi – Mark Tomaso
• Salvatore Basile – Felipe Ocaña
• Ricardo Fuentes – Chaco
• Gabriel Yorke – Alan Yates

Linki zewnętrzne

• Nadzy i rozszarpani w bazie IMDb (ang.)
• Nadzy i rozszarpani w bazie Filmweb
• oficjalna strona

Przypisy

{{Kontrola autorytatywna}} Nieznane pola: "WORLDCATID".