Cheyletielloza: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: dodanie daty do szablonu dopracowac na podstawie edycji http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cheyletielloza&diff=prev&oldid=14160702 |
Przegralek (dyskusja | edycje) uzupełnienie i rozbudowanie artykułu., źródła/przypisy |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Cheyletielloza''' – zaraźliwa [[pasożyt]]nicza [[choroba]] [[skóra|skóry]] [[Pies domowy|psów]], [[Kot domowy|kotów]] i królików, wywoływana przez [[roztocze (pajęczaki)|roztocza]]. Może również atakować inne zwierzęta. Jest [[Choroby odzwierzęce|zoonozą]]. |
|||
{{dopracować|źródła=2008-09}} |
|||
'''Cheyletielloza''' – zaraźliwa [[pasożyt]]nicza [[choroba]] [[skóra|skóry]] [[Pies domowy|psów]], [[Kot domowy|kotów]] i królików. Wywoływana przez [[roztocze (pajęczaki)|roztocza]] ''Cheyletiella''. Choroba ta w postaci łupieżu może atakować inne zwierzęta oraz człowieka. W leczeniu stosuje się szampony przeciwpasożytnicze oraz dezynfekcję pomieszczeń, w których przebywały zarażone zwierzęta. Wywołuje tzw. "łupież wędrujący", pasożyty poruszając się w korytarzach naskórka i po skórze powodują ruch łusek. |
|||
== |
== Etiologia i patogeneza == |
||
Chorobę wywołują roztocza z rodzaju ''Cheyletiella'' najczęściej są to ''Ch. blakei'' oraz ''Ch. yasguri'', występujące powszechnie w Polsce<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Jerzy Lech Gundłach, Andrzej Bernard Sadzikowski |tytuł = Parazytologia i parazytozy zwierząt podręcznik dla studentów i lekarzy medycyny weterynaryjnej |data = 2004 |isbn = 83-09-01825-8 |wydawca = Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne}}</ref>. |
|||
| ⚫ | |||
''Ch. blakei'' jest pasożytem kotów natomiast ''Ch. yasguri'' występuje u psów i lisów. |
|||
Roztocza te mają długość 400-600 μm. Posiadają językowatego kształtu ryjek oraz dobrze rozbudowane nogogłaszczki. tylne pary odnóży są dłuższe od przednich. |
|||
Do zarażenia dochodzi na skutek kontaktu bezpośredniego. Samice bytujące na skórze składają jaja na jej powierzchni i przytwierdzają je do włosów. Wylęgają się z nich larwy, które przekształcając się przez nimfy osiągają postać dojrzałą. Cały taki cykl trwa od 3-7 tygodni<ref name=":0" />. |
|||
== Objawy == |
|||
Głównym objawem jest tzw. "łupież wędrujący", powstający przez pasożyty poruszające się w korytarzach naskórka i po skórze oraz przez przyklejone do sierści jaja<ref name=":0" />. U zwierząt pojawia się świąd oraz zmian skórne zlokalizowane wzdłuż kręgosłupa, a czasami również na głowie. Często pojawia się nadmierne złuszczanie naskórka, łojotok i przerzedzenie sierści<ref name=":0" />. |
|||
== Diagnostyka == |
|||
| ⚫ | |||
== Leczenie == |
|||
W leczeniu stosuje się szampony przeciwpasożytnicze oraz dezynfekcję pomieszczeń, w których przebywały zarażone zwierzęta |
|||
[[Kategoria:Choroby pasożytnicze]] |
[[Kategoria:Choroby pasożytnicze]] |
||
[[Kategoria:Choroby psów]] |
[[Kategoria:Choroby psów]] |
||
Wersja z 22:45, 18 sie 2019
Cheyletielloza – zaraźliwa pasożytnicza choroba skóry psów, kotów i królików, wywoływana przez roztocza. Może również atakować inne zwierzęta. Jest zoonozą.
Etiologia i patogeneza
Chorobę wywołują roztocza z rodzaju Cheyletiella najczęściej są to Ch. blakei oraz Ch. yasguri, występujące powszechnie w Polsce[1].
Ch. blakei jest pasożytem kotów natomiast Ch. yasguri występuje u psów i lisów.
Roztocza te mają długość 400-600 μm. Posiadają językowatego kształtu ryjek oraz dobrze rozbudowane nogogłaszczki. tylne pary odnóży są dłuższe od przednich.
Do zarażenia dochodzi na skutek kontaktu bezpośredniego. Samice bytujące na skórze składają jaja na jej powierzchni i przytwierdzają je do włosów. Wylęgają się z nich larwy, które przekształcając się przez nimfy osiągają postać dojrzałą. Cały taki cykl trwa od 3-7 tygodni[1].
Objawy
Głównym objawem jest tzw. "łupież wędrujący", powstający przez pasożyty poruszające się w korytarzach naskórka i po skórze oraz przez przyklejone do sierści jaja[1]. U zwierząt pojawia się świąd oraz zmian skórne zlokalizowane wzdłuż kręgosłupa, a czasami również na głowie. Często pojawia się nadmierne złuszczanie naskórka, łojotok i przerzedzenie sierści[1].
Diagnostyka
Bezpośrednie badanie włosów i skóry przy pomocy lupy oraz mikroskopowe oglądanie zeskrobin, trichogram lub test przylepca (tzw. skocztest) przy użyciu taśmy samoprzylepnej[1].
Leczenie
W leczeniu stosuje się szampony przeciwpasożytnicze oraz dezynfekcję pomieszczeń, w których przebywały zarażone zwierzęta