Jan z Oleśnicy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 02:02, 28 lis 2019

Jan z Oleśnicy – możnowładca polski, działający na dworze króla Władysława Jagiełły i wielkiego księcia Witolda. Ojciec Zbigniewa Oleśnickiego, brat Dobiesława.

W l. 1390-92 pełnił urząd starosty wileńskiego z nadania królewskiego, broniąc zamku wileńskiego przed Krzyżakami, sprzymierzonymi z Witoldem, toczącym własnie wojnę domową z królem Władysławem. W roku 1397 osiadł na starostwie łęczyckim, w roku 1400 objął również urząd wojskiego lubelskiego. W 1404 roku porzucił dla urzędy dla wysokiego stanowiska sędziego krakowskiego.

Bibliografia

Sobiesław Szybkowski: Rycerscy goście z Polski na dworze wielkiego księcia Wiolda - próba portretu grupy. Olsztyn-Gdańsk: 2014.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 {{Dopracować|wikizacja|kategorie}}
-'''Jan z Oleśnicy''' – możnowładca polski, działający na dworze króla Władysław Jagiełły i wielkiego księcia Witolda. Ojciec Zbigniewa Oleśnickiego, brat Dobiesława.
+'''Jan z Oleśnicy''' – możnowładca polski, działający na dworze króla [[Władysław Jagiełło|Władysława Jagiełły]] i [[Książę Witold|wielkiego księcia Witolda]]. Ojciec Zbigniewa Oleśnickiego, brat Dobiesława.
-W l. 1390-92 pełnił urząd starosty wileńskiego z nadania królewskiego, broniąc zamku wileńskiego przed Krzyżakami, sprzymierzonymi z Witoldem, toczącym własnie wojnę domową z królem Władysławem. W roku 1397 osiadł na starostwie łęczyckim, w roku 1400 objął również urząd wojskiego lubelskiego. W 1404 roku porzucił dla urzędy dla wysokiego stanowiska sędziego krakowskiego.
+W l. 1390-92 pełnił urząd starosty wileńskiego z nadania królewskiego, broniąc zamku wileńskiego przed [[Krzyżacy|Krzyżakami]], sprzymierzonymi z Witoldem, toczącym własnie wojnę domową z królem Władysławem. W roku 1397 osiadł na starostwie łęczyckim, w roku 1400 objął również urząd wojskiego lubelskiego. W 1404 roku porzucił dla urzędy dla wysokiego stanowiska sędziego krakowskiego.
 == Bibliografia ==