Wilhelm Boger: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
+file |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[File:Wilhelm Friedrich Boger (1906-1977).jpg|thumb|Wilhelm Boger]] |
|||
'''Wilhelm Friedrich Boger''' (ur. [[19 grudnia]] [[1906]] w [[Zuffenhausen]], zm. [[3 kwietnia]] [[1977]] w [[Bietigheim-Bissingen]]) – zbrodniarz nazistowski, [[Personel Auschwitz-Birkenau|członek załogi obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau]] i [[Oberscharführer|SS-Oberscharführer]]. |
'''Wilhelm Friedrich Boger''' (ur. [[19 grudnia]] [[1906]] w [[Zuffenhausen]], zm. [[3 kwietnia]] [[1977]] w [[Bietigheim-Bissingen]]) – zbrodniarz nazistowski, [[Personel Auschwitz-Birkenau|członek załogi obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau]] i [[Oberscharführer|SS-Oberscharführer]]. |
||
Wersja z 08:45, 24 mar 2020
.jpg)
Wilhelm Friedrich Boger (ur. 19 grudnia 1906 w Zuffenhausen, zm. 3 kwietnia 1977 w Bietigheim-Bissingen) – zbrodniarz nazistowski, członek załogi obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau i SS-Oberscharführer.
Życiorys
W 1929 r. wstąpił NSDAP (nr identyfikacyjny 153652) i SA, a w 1930 do SS (nr identyfikacyjny 2779). W 1933 roku po wstąpieniu do SS został powołany do policji pomocniczej. W roku 1937 dostał awans na stanowisko komisarza kryminalnego, a w 1939 przeniesiony do regionalnej placówki Gestapo w Ciechanowie[1].
Po rozpoczęciu II wojny światowej Boger pełnił funkcję szefa Gestapo w Ostrołęce (okupowana Polska). 1 grudnia 1942 został skierowany do Auschwitz i pełnił tam służbę jako członek personelu obozowego. Do stycznia 1945 był funkcjonariuszem Wydziału Politycznego (Politische Abteilung) Gestapo sprawując między innymi stanowisko zastępcy szefa Maxa Grabnera. Boger, jeden z największych katów obozowych, otrzymał od więźniów przydomek „Krzycząca Śmierć”. Wiązało się to zarówno z jego sadyzmem, jak i faktem, że nieustannie krzyczał na swoje ofiary. Był głównym specjalistą od tortur i przesłuchiwań w Oświęcimiu. To on był twórcą osławionego narzędzia tortur, tzw. „huśtawki Bogera”. Boger należał także do głównych wykonawców egzekucji na więźniach i jeńcach radzieckich (m.in. przy Czarnej Ścianie przy bloku 11). Uczestniczył także w zabijaniu Żydów w komorach gazowych Brzezinki. Brał udział w marszu śmierci z KL Auschwitz do stacji kolejowej Wodzisławiu Śląskim[2].
Okres powojenny
Aresztowany pod koniec wojny przez wojska amerykańskie, zbiegł podczas ekstradycji do Polski. Do 1958 Boger żył spokojnie, pod własnym nazwiskiem, w RFN. Ostatecznie jednak w 1958 r. został aresztowany przez władze zachodnioniemieckie i następnie osądzony przez sąd we Frankfurcie nad Menem w drugim procesie oświęcimskim (1963–1965). Został uznany za winnego bezpośredniego zamordowania 144 ludzi, współudziału w kolejnych 10 morderstwach i pomocnictwa w zabójstwie ok. 1000 osób. Boger skazany został na karę dożywocia plus dodatkowe 15 lat pozbawienia wolności oraz utratę praw obywatelskich. Był to jeden z dwóch najwyższych wyroków w procesie. Zmarł w szpitalu więziennym w 1977 r.
Przypisy
- ↑ „Oświęcim w oczach SS”, KAW, Warszawa 1985, ISBN 83-03-01024-7, s. 263–264.
- ↑ P. Cywiński, Marsz Śmierci w pamięci ewakuowanych więźniów Auschwitz, Oświęcim 2016, s. 65.