Front Wołchowski

Front Wołchowski – radziecki wyższy związek operacyjny utworzony 11 grudnia 1941 roku. Jego dowódcą został gen. Kirył Mierieckow. Składał się z:

• 4 Armii
• 52 Armii
• 59 Armii
• 26 Armii (zwanej też 2 Armią Uderzeniową).

Front Wołchowski rozwinął się na odcinku pomiędzy m. Lubaniem a m. Nowogrodem przeciwko części niemieckiej Grupy Armii „Północ”. Brał udział w końcowej fazie operacji tichwińskiej, która przesądziła o porażce niemieckiego planu całkowitej blokady Leningradu. W okresie od stycznia do kwietnia 1942 roku wraz z Frontem Leningradzkim i Frontem Północno–Zachodnim uczestniczył w nieudanej operacji okrążenia niemców Niemców rejonie Lubania. 23 kwietnia 1942 roku został przekształcony w Wołchowską Grupę Operacyjną Frontu Leningradzkiego. 8 czerwca 1942 roku zostaje ponownie odtworzony (dwc. gen. K. Mierieckow ). W sierpniu tego roku przeprowadził wraz z Newską Grupą Operacyjną Frontu Leningradzkiego operację w rejonie miasta Siniawina, która związała znaczne siły niemieckie. 12 stycznia 1943 dokonał wraz z Frontem Leningradzkim przełamania niemieckiego frontu na odcinku 18 Armii w pobliżu Szlisselburga, w wyniku czego na południe od jeziora Ładoga powstał korytarz szerokości od 8 do 10 km łączący Leningrad z resztą kraju. W dniach od 14 stycznia do 1 marca 1943 roku razem z Frontem Leningradzkim i 2 Frontem Bałtyckim uczestniczył w operacji leningradzko-nowogrodzkiej przeciwko GA ”Północ”. 15 lutego 1944 roku rozwiązany w związku ze skróceniem linii frontu. Jego jednostki zostały podzielone pomiędzy sąsiedni Front Leningradzki i 2 Front Bałtycki.