Reichsbrücke: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Julo (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Julo (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
[[Image:Karte-reichsbrücke.png|thumb|245px|położenie mostu na planie [[Wiedeń|Wiednia]]]]
[[Image:Karte-reichsbrücke.png|thumb|245px|położenie mostu na planie [[Wiedeń|Wiednia]]]]
[[Image:Reichsbrücke01.JPG|thumb|245px|widok na most z prawego brzegu]]
[[Image:Reichsbrücke01.JPG|thumb|245px|widok na most z prawego brzegu]]
'''Reichsbrücke''' (dosłownie: "most Rzeszy") – most w [[Wiedeń|Wiedniu]] przez [[Dunaj]] i jego stary kanał, łączący [[Donaustadt]] (22. ''Bezirk'') na lewym (północno-wschodnim) brzegu rzeki z [[Leopoldstadt]] (2. ''Bezirk'') na prawym. Na przedłużeniu mostu za jego lewym przyczółkiem jest ''Wagramer Straße'', a za prawym – ''Lasallestraße''. Na moście znajduje się sześciopasmowa jezdnia<ref>około 50 tysięcy pojazdów na dobę</ref>, dwa chodniki dla pieszych i dwie ścieżki rowerowe. Przebiega przezeń także linia ''U-Bahn'' ([[metro]]).
'''Reichsbrücke''' (dosłownie: "most Rzeszy") – most w [[Wiedeń|Wiedniu]] przez [[Dunaj]] i jego stary kanał, łączący [[Donaustadt]] (22. ''Bezirk'') na lewym (północno-wschodnim) brzegu rzeki z [[Leopoldstadt]] (2. ''Bezirk'') na prawym. Na przedłużeniu mostu za jego lewym przyczółkiem jest ''Wagramer Straße'', a za prawym – ''Lasallestraße''. Na moście znajduje się sześciopasmowa jezdnia<ref>Przez most przejeżdża około 50 tysięcy pojazdów na dobę.</ref>, dwa chodniki dla pieszych i dwie ścieżki rowerowe. Przebiega przezeń także linia ''U-Bahn'' ([[metro]]).


Jeszcze przed regulacją Dunaju w rejonie Wiednia wybudowano w latach [[1872]]-[[1876]] w tym miejscu Most Księcia Rudolfa (''Kronprinz-Rudolf-Brücke''), składający się z [[żelazo|żelaznej]] [[kratownica|kratownicy]] nad nurtem głównym rzeki oraz mostu o konstrukcji łukowej nad terenami zalewowymi na lewym brzegu. W [[1919]], kiedy [[Austria]] przestała być monarchią przyjmując ustrój federacji krajów związkowych i stała się "Rzeszą" ([[niem.]] ''Reich''), zmieniono nazwę mostu z ''Kronprinz-Rudolf-Brücke'' na ''Reichsbrücke''.
Jeszcze przed regulacją Dunaju w rejonie Wiednia wybudowano w latach [[1872]]-[[1876]] w tym miejscu Most Księcia Rudolfa (''Kronprinz-Rudolf-Brücke''), składający się z [[żelazo|żelaznej]] [[kratownica|kratownicy]] nad nurtem głównym rzeki oraz mostu o konstrukcji łukowej nad terenami zalewowymi na lewym brzegu. W [[1919]], kiedy [[Austria]] przestała być monarchią przyjmując ustrój federacji krajów związkowych i stała się "Rzeszą" ([[niem.]] ''Reich''), zmieniono nazwę mostu z ''Kronprinz-Rudolf-Brücke'' na ''Reichsbrücke''.
Linia 7: Linia 7:
W [[lata 30. XX wieku|latach 30. XX wieku]] zaprojektowany został nad nurtem głównym Dunaju nowy [[most wiszący|most o konstrukcji wiszącej]]. Wybudowano go między rokiem [[1934]] i [[1937]]; przebiegała po nim czteropasmowa jezdnia, dwutorowa linia tramwajowa i dwa chodniki dla pieszych. Po wkroczeniu Rosjan do Wiednia w [[1945]] przez pewien czas przemianowano go na ''Brücke der Roten Armee'' ("Most [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]"); po wyjściu w [[1955]] z Austrii wojsk okupacyjnych mostowi przywrócono nazwę przedwojenną; w latach [[1948]]-[[1952]] poddano go gruntownemu remontowi.
W [[lata 30. XX wieku|latach 30. XX wieku]] zaprojektowany został nad nurtem głównym Dunaju nowy [[most wiszący|most o konstrukcji wiszącej]]. Wybudowano go między rokiem [[1934]] i [[1937]]; przebiegała po nim czteropasmowa jezdnia, dwutorowa linia tramwajowa i dwa chodniki dla pieszych. Po wkroczeniu Rosjan do Wiednia w [[1945]] przez pewien czas przemianowano go na ''Brücke der Roten Armee'' ("Most [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]"); po wyjściu w [[1955]] z Austrii wojsk okupacyjnych mostowi przywrócono nazwę przedwojenną; w latach [[1948]]-[[1952]] poddano go gruntownemu remontowi.


Tuż po świcie w niedzielę [[1 sierpnia]] [[1976]] ''Reichsbrücke'' zawalił się. Ruch był o tej porze doby i tygodnia znikomy: zginęła jedna osoba, zniszczeniu uległa jedna ciężarówka i kilka statków. Kierowca jednego z autobusów przejeżdżających (bez pasażerów) przez most w czasie katastrofy uratował zarówno siebie, jak i pojazd. Autobus ten po naprawie wrócił do służby i używany był przez przedsiębiorstwo przewozowe aż do roku [[1989]]. Obecnie pojazd ten znajduje się w muzeum miejskich tramwajów w Wiedniu (''Straßenbahnmuseum''). Pośpiesznie wybudowano dwa mosty tymczasowe w celu zaspokojenia potrzeb transportowych miasta. Równocześnie rozpisano międzynarodowy konkurs na nowy most. Budowę rozpoczęto w [[1978]], a ukończono w listopadzie [[1980]]. Nowemu mostowi nadano nazwę ''Johann-Nestroy-Brücke'', ale nie przyjęła się; powszechnie używana jest wciąż stara nazwa – ''Reichsbrücke''. We wrześniu [[1982]] doprowadzono do mostu linie kolei podziemnej; w [[2003]] poszerzono ścieżki rowerowe i chodniki oraz zwiększono liczbę pasów ruchu na jezdni z czterech do sześciu kosztem środkowego pasa rozdzielającego. W [[2004]] w jeden z [[filar]]ów mostu uderzył niemiecki statek wycieczkowy, ciężko raniąc kilka osób. Most jednak pozostał nieuszkodzony. W [[2005]] obchodzono uroczyście 25-lecie istnienia nowego mostu. W tym samym czasie na moście położono nową nawierzchnię redukującą emisję hałasu przez przejeżdżające pojazdy.
Krótko po świcie, przed 5:00 rano w niedzielę [[1 sierpnia]] [[1976]] ''Reichsbrücke'' zawalił się. Ruch był o tej porze doby i tygodnia znikomy: zginęła jedna osoba, zniszczeniu uległa jedna ciężarówka i kilka statków.<ref>Kierowca jednego z autobusów przejeżdżających (bez pasażerów) przez most w czasie katastrofy uratował zarówno siebie, jak i pojazd. Autobus ten po naprawie wrócił do służby i używany był przez przedsiębiorstwo przewozowe aż do roku [[1989]]. Obecnie pojazd ten znajduje się w muzeum miejskich tramwajów w Wiedniu (''Straßenbahnmuseum'').</ref><ref>Komisja badająca przyczynę katastrofy stwierdziła degradację betonu jednego z filarów w miejscu, gdzie – zasłonięty tylko kamienną płytą – był niedostatecznie chroniony przed wpływem warunków zewnętrznych.</ref> Pośpiesznie wybudowano dwa mosty tymczasowe w celu zaspokojenia potrzeb transportowych miasta. Równocześnie rozpisano międzynarodowy konkurs na nowy most. Budowę rozpoczęto w [[1978]], a ukończono w listopadzie [[1980]]. Nowemu mostowi nadano nazwę ''Johann-Nestroy-Brücke'', ale nie przyjęła się; powszechnie używana jest wciąż stara nazwa – ''Reichsbrücke''. We wrześniu [[1982]] doprowadzono do mostu linie kolei podziemnej; w [[2003]] poszerzono ścieżki rowerowe i chodniki oraz zwiększono liczbę pasów ruchu na jezdni z czterech do sześciu kosztem środkowego pasa rozdzielającego. W [[2004]] w jeden z [[filar]]ów mostu uderzył niemiecki statek wycieczkowy, ciężko raniąc kilka osób. Most jednak pozostał nieuszkodzony. W [[2005]] obchodzono uroczyście 25-lecie istnienia nowego mostu. W tym samym czasie na moście położono nową nawierzchnię redukującą emisję hałasu przez przejeżdżające pojazdy.


{{commons|category:Reichsbrücke}}
{{commons|category:Reichsbrücke}}

Wersja z 21:04, 24 paź 2007

położenie mostu na planie Wiednia
widok na most z prawego brzegu

Reichsbrücke (dosłownie: "most Rzeszy") – most w Wiedniu przez Dunaj i jego stary kanał, łączący Donaustadt (22. Bezirk) na lewym (północno-wschodnim) brzegu rzeki z Leopoldstadt (2. Bezirk) na prawym. Na przedłużeniu mostu za jego lewym przyczółkiem jest Wagramer Straße, a za prawym – Lasallestraße. Na moście znajduje się sześciopasmowa jezdnia[1], dwa chodniki dla pieszych i dwie ścieżki rowerowe. Przebiega przezeń także linia U-Bahn (metro).

Jeszcze przed regulacją Dunaju w rejonie Wiednia wybudowano w latach 1872-1876 w tym miejscu Most Księcia Rudolfa (Kronprinz-Rudolf-Brücke), składający się z żelaznej kratownicy nad nurtem głównym rzeki oraz mostu o konstrukcji łukowej nad terenami zalewowymi na lewym brzegu. W 1919, kiedy Austria przestała być monarchią przyjmując ustrój federacji krajów związkowych i stała się "Rzeszą" (niem. Reich), zmieniono nazwę mostu z Kronprinz-Rudolf-Brücke na Reichsbrücke.

W latach 30. XX wieku zaprojektowany został nad nurtem głównym Dunaju nowy most o konstrukcji wiszącej. Wybudowano go między rokiem 1934 i 1937; przebiegała po nim czteropasmowa jezdnia, dwutorowa linia tramwajowa i dwa chodniki dla pieszych. Po wkroczeniu Rosjan do Wiednia w 1945 przez pewien czas przemianowano go na Brücke der Roten Armee ("Most Armii Czerwonej"); po wyjściu w 1955 z Austrii wojsk okupacyjnych mostowi przywrócono nazwę przedwojenną; w latach 1948-1952 poddano go gruntownemu remontowi.

Krótko po świcie, przed 5:00 rano w niedzielę 1 sierpnia 1976 Reichsbrücke zawalił się. Ruch był o tej porze doby i tygodnia znikomy: zginęła jedna osoba, zniszczeniu uległa jedna ciężarówka i kilka statków.[2][3] Pośpiesznie wybudowano dwa mosty tymczasowe w celu zaspokojenia potrzeb transportowych miasta. Równocześnie rozpisano międzynarodowy konkurs na nowy most. Budowę rozpoczęto w 1978, a ukończono w listopadzie 1980. Nowemu mostowi nadano nazwę Johann-Nestroy-Brücke, ale nie przyjęła się; powszechnie używana jest wciąż stara nazwa – Reichsbrücke. We wrześniu 1982 doprowadzono do mostu linie kolei podziemnej; w 2003 poszerzono ścieżki rowerowe i chodniki oraz zwiększono liczbę pasów ruchu na jezdni z czterech do sześciu kosztem środkowego pasa rozdzielającego. W 2004 w jeden z filarów mostu uderzył niemiecki statek wycieczkowy, ciężko raniąc kilka osób. Most jednak pozostał nieuszkodzony. W 2005 obchodzono uroczyście 25-lecie istnienia nowego mostu. W tym samym czasie na moście położono nową nawierzchnię redukującą emisję hałasu przez przejeżdżające pojazdy.


  1. Przez most przejeżdża około 50 tysięcy pojazdów na dobę.
  2. Kierowca jednego z autobusów przejeżdżających (bez pasażerów) przez most w czasie katastrofy uratował zarówno siebie, jak i pojazd. Autobus ten po naprawie wrócił do służby i używany był przez przedsiębiorstwo przewozowe aż do roku 1989. Obecnie pojazd ten znajduje się w muzeum miejskich tramwajów w Wiedniu (Straßenbahnmuseum).
  3. Komisja badająca przyczynę katastrofy stwierdziła degradację betonu jednego z filarów w miejscu, gdzie – zasłonięty tylko kamienną płytą – był niedostatecznie chroniony przed wpływem warunków zewnętrznych.