Leontyna Halpertowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leontyna Halpertowa
Ilustracja
Imię i nazwisko

Eleonora Halpertowa

Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1803
Puławy

Data i miejsce śmierci

19 marca 1895
Warszawa

Zawód

aktorka

Leontyna Halpertowa na litografii Seweryna Oleszczyńskiego (1839)

Leontyna Halpertowa właściwie Eleonora Halpertowa z Żuczkowskich (ur. 14 kwietnia 1803 w Puławach, zm. 19 marca 1895 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, tłumaczka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Debiutowała w Warszawie w 1821 roku. Po 2 latach przerwy powróciła na scenę warszawską i wzięła udział pod kierunkiem Bonawentury Kudlicza udział w występach gościnnych w Płocku, Poznaniu i Kaliszu. W latach (1824-1851) występowała w zespole dramatycznym w Warszawskich Teatrów Rządowych. Uczyła w tamtejszej Szkole Dramatycznej. Aktorstwa pod jej okiem uczyła się m.in. Zofia Noiret[1].

Była aktorką o ogromnej skali talentu, zyskując sławę najwybitniejszej w tym czasie w Polsce. Grywała role komiczne i tragiczne. Przekazywała swym następcom mistrzowsko opanowaną sztukę recytacji. Uważano ją za jedną z najpiękniejszych kobiet epoki. Zasłynęła, tłumacząc dla teatru polskiego sztuki z języka francuskiego. Wprowadziła do teatru polskiego reformę dykcji teatralnej w kierunku prostoty.

Została pochowana w podziemiach kościoła św. Karola Boromeusza na cmentarzu Powązkowskim[2].

Główne role[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aneta Kapelusz, Ze skierniewickiej sceny do warszawskich teatrów [online], Skierniewice Nasze Miasto, 25 lipca 2019 [dostęp 2021-10-30] (pol.).
  2. Jerzy Waldorff, Hanna Szwankowska, Danuta Jendryczko, Barbara Olszewska, Zofia Czyńska „Cmentarz Powązkowski w Warszawie” KAW Warszawa 1984 s. 57 ISBN 83-03-00758-0

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962-1969)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]