Zbrzyż (obwód chmielnicki): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
+Kategoria:Rejon borszczowski; +Kategoria:Rejon czemerowiecki; +Kategoria:Wsie obwodu tarnopolskiego za pomocą HotCat |
→Linki zewnętrzne:: drobne redakcyjne |
||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
== Linki zewnętrzne: == |
== Linki zewnętrzne: == |
||
* [http://maps.google.com/maps?ll=48.91,26.18&spn=0.1,0.1&q=48.91,26.18&hl=fr W Google Map] |
|||
* [http://www.traveljournals.net/explore/ukraine/map/m1575413/zbrzyz.html Na mapie] |
|||
[[fr:Zbryj]] |
[[fr:Zbryj]] |
||
Wersja z 17:21, 21 lut 2011
Zbrzyź (dawniej Brzezie, inne warianty nazwy: Zbrzezie, Zabrzezie, Nowe Brzezie) (ukr. Збриж) - miejscowość na rzeką Zbrucz. Obecnie na terenie Republiki Ukrainy. Obecnie podzielona rzeką Zbrucz na część leżącą w Rejonie borszczowskim (do 17 września 1939 roku w Polsce) i część leżącą w Rejonie czemerowieckim (do 17 września 1939 w ZSRR).
Historia:
Pierwotnie znajdowały się tu dwie wsie Charzowce i Jarosław Stary. W 1646 roku król Władysław IV wydał przywilej na lokowanie tu na prawie magdeburskim miasta o nazwie Nowe Brzezie przez kasztelana halickiego i starosty skalskiego Stanisława Lanckorońskiego z Brzezia. W 1672 roku opisane jako miasteczko w województwie podolskim. Dawniej należało do Gostyńskich, a potem do rodu Tarłów. W pobliżu Zbrzyzia znajdował się zamek (nad rzeką), kościół i klasztor księży Kapucynów zbudowany w 1744 roku przez starostę gostyńskiego Adama Tarło. Klasztor został opasany murem w kształcie toporu (od herbu Tarły). Od 1785 roku zakonnicy utrzymywali parafię w tej miejscowości. W ołtarzu znajdował się obraz Smuglewicza. Po 1830 roku w ramach represji po powstaniu listopadowym tutejszy kościół katolicki przerobiono na cerkiew prawosławną. Istniał tu także kościół św. Antoniego i Nepomucenta zbudowany w 1842 roku z 5 obrazami Smuglewicza[1].
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. Bronisław Chlebowski i Władysław Walewski, Warszawa 1889