Przejdź do zawartości

Zamek w Węgorzewie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 33: Linia 33:
|www =
|www =
}}
}}
'''Zamek w [[Węgorzewo|Węgorzewie]]''' jest najstarszym zabytkiem miasta. Pierwszą krzyżacką fortyfikacją w okolicach Węgorzewa był zbudowany około 1335 roku w miejscu grodu Galindów drewniany gródek położony 2 km od dzisiejszego zamku nad wypływem [[Węgorapa|Węgorapy]] z [[Mamry|Jeziora Mamry]]. Gródek ten został spalony przez litewskiego księcia [[Kiejstut]]a w 1365 roku. Nową warownię w miejscu dzisiejszego zamku wybudował w [[1398]] roku komtur Królewca Werner von Tettingen i przeznaczył ją na siedzibę podległego sobie prokuratora. Po wojnie trzynastoletniej Krzyżacy w 1469 roku zastawili zamek, który był w rękach różnych właścicieli do 1525 roku, gdy ponownie stał się własnością państwową i stał się siedzibą starosty. W 1656 roku został zniszczony przez Tatarów, w związku z czym przebudowano go na rezydencję w stylu barokowym. W latach 1734 i 1736 przebywał na nim przebywający na wygnaniu król [[Stanisław Leszczyński]]. W 1835 roku spłonął, w związku z czym 10 lat później został przebudowany na [[sąd]] i [[zakład karny|więzienie]]. W trakcie tej przebudowy zniszczono jego poprzednią formę.
'''Zamek w [[Węgorzewo|Węgorzewie]]''' jest najstarszym zabytkiem miasta. Pierwszą krzyżacką fortyfikacją w okolicach Węgorzewa był zbudowany około 1335 roku w miejscu grodu Galindów drewniany gródek położony 2 km od dzisiejszego zamku nad wypływem [[Węgorapa|Węgorapy]] z [[Mamry|Jeziora Mamry]]. Gródek ten został spalony przez litewskiego księcia [[Kiejstut]]a w 1365 roku.


'''Faza gotycka'''
[[24 stycznia]] [[1945]] roku wnętrze zostało doszczętnie spalone przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]], jednak mury XIV-wieczne ocalały. W początkach lat 80. XX wieku został odbudowany z przeznaczeniem na [[biblioteka|bibliotekę]] miejską, siedzibę [[Rada gminy|Rady Miejskiej]] i [[Urząd stanu cywilnego|Urząd Stanu Cywilnego]]. Zamek został sprzedany przez samorząd w 2000 roku firmie DoNat sp. z o.o. za kadencji burmistrza Władysława Anchima. Obecnie niedostępny dla turystów, mieści się w nim siedziba jednej z warszawskich firm.

Nową warownię w miejscu dzisiejszego zamku wybudował w [[1398]] roku komtur Królewca Werner von Tettingen i przeznaczył ją na siedzibę podległego sobie prokuratora. Po prowadzonej z Polską Wojnie trzynastoletniej Krzyżacy w 1469 roku zastawili zamek, który był w rękach różnych właścicieli do 1525 roku, gdy ponownie stał się własnością państwową i siedzibą starosty. Z inwentarzy z XV i XVI wieku wynika, że w tym czasie na zamku mieściła się kaplica św. Katarzyny oraz browar, spiżarnia, piekarnia, kuchnia i zbrojownia. Przy zamku znajdował się także młyn.

'''Faza barokowa'''

W 1656 roku zamek został zniszczony przez sprzymierzonych z Polską Tatarów, w związku z czym podczas odbudowy przebudowano go na rezydencję barokową o niewielkich już wartościach militarnych. Kształt zamku po przebudowie zamku ukazują widoki miasta z 1684 i 1717 roku. W latach 1734 i 1736 na zamku przebywał król [[Stanisław Leszczyński]], skąd udał się na wygnanie do Francji.

'''Przebudowa w XIX wieku na sąd'''

W 1835 roku spłonął, w związku z czym 10 lat później został przebudowany na [[sąd]] i [[zakład karny|więzienie]]. W trakcie tej przebudowy zniszczono jego poprzednią formę.

'''Odbudowa po 1945 roku'''

[[24 stycznia]] [[1945]] roku wnętrze zostało doszczętnie spalone przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]], jednak mury XIV-wieczne ocalały. W początkach lat 80. XX wieku został odbudowany z przeznaczeniem na [[biblioteka|bibliotekę]] miejską, siedzibę [[Rada gminy|Rady Miejskiej]] i [[Urząd stanu cywilnego|Urząd Stanu Cywilnego]].

'''Przebudowa po 2000 roku na hotel'''

Zamek został sprzedany przez samorząd w 2000 roku firmie DoNat sp. z o.o. za kadencji burmistrza Władysława Anchima. Obecnie niedostępny dla turystów, mieści się w nim siedziba jednej z warszawskich firm. W trakcie przebudowy na hotel nadbudowano znacznie dach i umieszczono w nim dwa rzędy lukarn.


{{DEFAULTSORT:Węgorzewo}}
{{DEFAULTSORT:Węgorzewo}}

Wersja z 23:19, 26 cze 2011

Zamek w Węgorzewie
Symbol zabytku nr rej. 436 (O/55) z 17 września 1957
Ilustracja
Dziedziniec Zamku w Węgorzewie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Węgorzewo

Adres

ul. Zamkowa 7

Typ budynku

zamek

Styl architektoniczny

Gotyk

Kondygnacje

1

Rozpoczęcie budowy

1398

Ukończenie budowy

1398

Ważniejsze przebudowy

XVII wiek, XIX wiek

Zniszczono

1945 (wnętrze, mury ocalały)

Pierwszy właściciel

zakon krzyżacki

Kolejni właściciele

Urząd Miasta w Węgorzewie, firma z Warszawy

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Zamek w Węgorzewie jest najstarszym zabytkiem miasta. Pierwszą krzyżacką fortyfikacją w okolicach Węgorzewa był zbudowany około 1335 roku w miejscu grodu Galindów drewniany gródek położony 2 km od dzisiejszego zamku nad wypływem Węgorapy z Jeziora Mamry. Gródek ten został spalony przez litewskiego księcia Kiejstuta w 1365 roku.

Faza gotycka

Nową warownię w miejscu dzisiejszego zamku wybudował w 1398 roku komtur Królewca Werner von Tettingen i przeznaczył ją na siedzibę podległego sobie prokuratora. Po prowadzonej z Polską Wojnie trzynastoletniej Krzyżacy w 1469 roku zastawili zamek, który był w rękach różnych właścicieli do 1525 roku, gdy ponownie stał się własnością państwową i siedzibą starosty. Z inwentarzy z XV i XVI wieku wynika, że w tym czasie na zamku mieściła się kaplica św. Katarzyny oraz browar, spiżarnia, piekarnia, kuchnia i zbrojownia. Przy zamku znajdował się także młyn.

Faza barokowa

W 1656 roku zamek został zniszczony przez sprzymierzonych z Polską Tatarów, w związku z czym podczas odbudowy przebudowano go na rezydencję barokową o niewielkich już wartościach militarnych. Kształt zamku po przebudowie zamku ukazują widoki miasta z 1684 i 1717 roku. W latach 1734 i 1736 na zamku przebywał król Stanisław Leszczyński, skąd udał się na wygnanie do Francji.

Przebudowa w XIX wieku na sąd

W 1835 roku spłonął, w związku z czym 10 lat później został przebudowany na sąd i więzienie. W trakcie tej przebudowy zniszczono jego poprzednią formę.

Odbudowa po 1945 roku

24 stycznia 1945 roku wnętrze zostało doszczętnie spalone przez Armię Czerwoną, jednak mury XIV-wieczne ocalały. W początkach lat 80. XX wieku został odbudowany z przeznaczeniem na bibliotekę miejską, siedzibę Rady Miejskiej i Urząd Stanu Cywilnego.

Przebudowa po 2000 roku na hotel

Zamek został sprzedany przez samorząd w 2000 roku firmie DoNat sp. z o.o. za kadencji burmistrza Władysława Anchima. Obecnie niedostępny dla turystów, mieści się w nim siedziba jednej z warszawskich firm. W trakcie przebudowy na hotel nadbudowano znacznie dach i umieszczono w nim dwa rzędy lukarn.