Zamek w Węgorzewie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
|zabytek = 436 (O/55) z [[17 września]] [[1957]] |
|zabytek = 436 (O/55) z [[17 września]] [[1957]] |
||
|zdjęcie = wegorzewo.jpg |
|zdjęcie = wegorzewo.jpg |
||
|opis zdjęcia = Dziedziniec |
|opis zdjęcia = Dziedziniec zamku w Węgorzewie |
||
|państwo = POL |
|państwo = POL |
||
|miejscowość = [[Węgorzewo]] |
|miejscowość = [[Węgorzewo]] |
||
Linia 33: | Linia 33: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Zamek w [[Węgorzewo|Węgorzewie]]''' jest najstarszym zabytkiem miasta. |
'''Zamek w [[Węgorzewo|Węgorzewie]]''' jest najstarszym zabytkiem miasta. Tereny dzisiejszego Węgorzewa zamieszkiwali do czasu podoboju tych ziem przez Krzyżaków plemiona Galindów, którzy na wyspie Węgorapy w pobliżu jeziora Mamry wybudowali gród Angetete. Gród ten został zniszczony przez Krzyżaków, którzy w jego miejscu zbudowali około 1335 roku drewniany gródek położony 2 km od dzisiejszego zamku nad wypływem [[Węgorapa|Węgorapy]] z [[Mamry|Jeziora Mamry]]. Gródek ten nazywany Angerburg został spalony przez litewskiego księcia [[Kiejstut]]a zimą 1365 roku. |
||
'''Faza gotycka''' |
'''Faza gotycka''' |
||
Nową warownię w miejscu dzisiejszego zamku wybudował w [[1398]] roku komtur Królewca Werner von Tettingen i przeznaczył ją na siedzibę podległego sobie prokuratora. Po prowadzonej z Polską Wojnie trzynastoletniej Krzyżacy w 1469 roku zastawili zamek, który był w rękach różnych właścicieli do 1525 roku, gdy ponownie stał się własnością państwową i siedzibą starosty. Z inwentarzy z XV i XVI wieku wynika, że w tym czasie na zamku mieściła się kaplica św. Katarzyny oraz browar, spiżarnia, piekarnia, kuchnia i zbrojownia. Przy zamku znajdował się także młyn. |
Nową warownię w miejscu dzisiejszego zamku wybudował w [[1398]] roku komtur Królewca Werner von Tettingen i przeznaczył ją na siedzibę podległego sobie prokuratora. Zamek znajdował się na wyspie i miał kształt nieregularnego pięcioboku. Zabudowa składała się z trzech murowanych skrzydeł flankowanych na narożach trzema cylindrycznymi wieżami. Czwarta wieżyczka znajdowała się w obrębie dziedzińca i miała charakter łącznika komunikacyjnego. Od strony wschodniej znajdowało się niewielkie przedzamcze. Po prowadzonej z Polską Wojnie trzynastoletniej Krzyżacy w 1469 roku zastawili zamek rodzinie von Tettau, który był w rękach różnych właścicieli do 1525 roku, gdy po sekularyzacji Zakonu ponownie stał się własnością państwową i siedzibą książęcego starosty. Z inwentarzy z XV i XVI wieku wynika, że w tym czasie na zamku mieściła się kaplica św. Katarzyny oraz browar, spiżarnia, piekarnia, kuchnia i zbrojownia. Przy zamku znajdował się także młyn. |
||
'''Faza barokowa''' |
'''Faza barokowa''' |
||
[[Plik:Wegorzewo Hartknoch 1684.jpg|thumb|260px|Widok zamku w 1684 r. (po prawej)]] |
|||
⚫ | W 1656 roku zamek został zniszczony przez sprzymierzonych z Polską Tatarów, którymi dowodził [[Subchan Gazi aga]], w związku z czym podczas odbudowy przebudowano go na rezydencję barokową o niewielkich już wartościach militarnych. Kształt zamku po przebudowie zamku ukazują widoki miasta z 1684 i 1717 roku. W 1 połowie XVIII wieku generał H.H. Katt zburzył młyn na przedzamczu i wybudował nowy przekopując nowy kanał. Wybito też szereg nowych okien. W latach 1734 i 1736 na zamku przebywał król [[Stanisław Leszczyński]], skąd udał się na wygnanie do Francji. W 1752 roku władze przeznaczyły zamek na biura sądu miejskiego i ziemskiego. Przejściowo umieszczono też w zamku więzienie. |
||
⚫ | |||
⚫ | W 1656 roku zamek został zniszczony przez sprzymierzonych z Polską Tatarów, w związku z czym podczas odbudowy przebudowano go na rezydencję barokową o niewielkich już wartościach militarnych. Kształt zamku po przebudowie zamku ukazują widoki miasta z 1684 i 1717 roku. W latach 1734 i 1736 na zamku przebywał król [[Stanisław Leszczyński]], skąd udał się na wygnanie do Francji. |
||
W 1807 roku podczas kampanii napoleońskiej na zamku mieścił się szpital dla żołnierzy. W czerwcu 1807 roku Węgorzewo i zamek zajęły wojska polskie generałów Jana Henryka Dąbrowskiego i J. Zajączka. W 1835 roku zamek spłonął, w związku z czym 10 lat później został przebudowany na [[sąd]]. W trakcie tej przebudowy całkowicie zatarto jego historyczną formę. |
|||
⚫ | |||
W 1835 roku spłonął, w związku z czym 10 lat później został przebudowany na [[sąd]] i [[zakład karny|więzienie]]. W trakcie tej przebudowy zniszczono jego poprzednią formę. |
|||
'''Odbudowa po 1945 roku''' |
'''Odbudowa po 1945 roku''' |
||
[[24 stycznia]] [[1945]] roku wnętrze zostało |
[[24 stycznia]] [[1945]] roku wnętrze zostało spalone przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]], jednak mury XIV-wieczne ocalały. W początkach lat 80. XX wieku został odbudowany z przeznaczeniem na [[biblioteka|bibliotekę]] miejską, siedzibę [[Rada gminy|Rady Miejskiej]] i [[Urząd stanu cywilnego|Urząd Stanu Cywilnego]]. |
||
'''Przebudowa po 2000 roku na hotel''' |
'''Przebudowa po 2000 roku na hotel''' |
||
Zamek został sprzedany przez samorząd w 2000 roku firmie DoNat sp. z o.o. za kadencji burmistrza Władysława Anchima. Obecnie niedostępny dla turystów, mieści się w nim siedziba jednej z warszawskich firm. W trakcie przebudowy na hotel nadbudowano znacznie dach i umieszczono w nim dwa rzędy lukarn. |
Zamek został sprzedany przez samorząd w 2000 roku firmie DoNat sp. z o.o. za kadencji burmistrza Władysława Anchima. Obecnie niedostępny dla turystów, mieści się w nim siedziba jednej z warszawskich firm. W trakcie przebudowy na hotel nadbudowano znacznie dach i umieszczono w nim dwa rzędy lukarn. |
||
Źródła: |
|||
* [[Mieczysław Haftka]], "Zamki Krzyżackie w Polsce.Szkice z dziejów", Muzeum Zamkowe w Malborku, 1999, s.341-344, ISBN 83-86-206-27-6 |
|||
{{DEFAULTSORT:Węgorzewo}} |
{{DEFAULTSORT:Węgorzewo}} |
Wersja z 23:31, 27 cze 2011
![]() | |
![]() Dziedziniec zamku w Węgorzewie | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Zamkowa 7 |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Kondygnacje |
1 |
Rozpoczęcie budowy | |
Ukończenie budowy | |
Ważniejsze przebudowy | |
Zniszczono | |
Odbudowano |
lata 80.XX wieku |
Pierwszy właściciel | |
Kolejni właściciele |
Urząd Miasta w Węgorzewie |
Obecny właściciel |
Donat sp. z o.o. |
Położenie na mapie Polski ![]() Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} |
Zamek w Węgorzewie jest najstarszym zabytkiem miasta. Tereny dzisiejszego Węgorzewa zamieszkiwali do czasu podoboju tych ziem przez Krzyżaków plemiona Galindów, którzy na wyspie Węgorapy w pobliżu jeziora Mamry wybudowali gród Angetete. Gród ten został zniszczony przez Krzyżaków, którzy w jego miejscu zbudowali około 1335 roku drewniany gródek położony 2 km od dzisiejszego zamku nad wypływem Węgorapy z Jeziora Mamry. Gródek ten nazywany Angerburg został spalony przez litewskiego księcia Kiejstuta zimą 1365 roku.
Faza gotycka
Nową warownię w miejscu dzisiejszego zamku wybudował w 1398 roku komtur Królewca Werner von Tettingen i przeznaczył ją na siedzibę podległego sobie prokuratora. Zamek znajdował się na wyspie i miał kształt nieregularnego pięcioboku. Zabudowa składała się z trzech murowanych skrzydeł flankowanych na narożach trzema cylindrycznymi wieżami. Czwarta wieżyczka znajdowała się w obrębie dziedzińca i miała charakter łącznika komunikacyjnego. Od strony wschodniej znajdowało się niewielkie przedzamcze. Po prowadzonej z Polską Wojnie trzynastoletniej Krzyżacy w 1469 roku zastawili zamek rodzinie von Tettau, który był w rękach różnych właścicieli do 1525 roku, gdy po sekularyzacji Zakonu ponownie stał się własnością państwową i siedzibą książęcego starosty. Z inwentarzy z XV i XVI wieku wynika, że w tym czasie na zamku mieściła się kaplica św. Katarzyny oraz browar, spiżarnia, piekarnia, kuchnia i zbrojownia. Przy zamku znajdował się także młyn.
Faza barokowa
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/53/Wegorzewo_Hartknoch_1684.jpg/260px-Wegorzewo_Hartknoch_1684.jpg)
W 1656 roku zamek został zniszczony przez sprzymierzonych z Polską Tatarów, którymi dowodził Subchan Gazi aga, w związku z czym podczas odbudowy przebudowano go na rezydencję barokową o niewielkich już wartościach militarnych. Kształt zamku po przebudowie zamku ukazują widoki miasta z 1684 i 1717 roku. W 1 połowie XVIII wieku generał H.H. Katt zburzył młyn na przedzamczu i wybudował nowy przekopując nowy kanał. Wybito też szereg nowych okien. W latach 1734 i 1736 na zamku przebywał król Stanisław Leszczyński, skąd udał się na wygnanie do Francji. W 1752 roku władze przeznaczyły zamek na biura sądu miejskiego i ziemskiego. Przejściowo umieszczono też w zamku więzienie.
Zamek w XIX wieku
W 1807 roku podczas kampanii napoleońskiej na zamku mieścił się szpital dla żołnierzy. W czerwcu 1807 roku Węgorzewo i zamek zajęły wojska polskie generałów Jana Henryka Dąbrowskiego i J. Zajączka. W 1835 roku zamek spłonął, w związku z czym 10 lat później został przebudowany na sąd. W trakcie tej przebudowy całkowicie zatarto jego historyczną formę.
Odbudowa po 1945 roku
24 stycznia 1945 roku wnętrze zostało spalone przez Armię Czerwoną, jednak mury XIV-wieczne ocalały. W początkach lat 80. XX wieku został odbudowany z przeznaczeniem na bibliotekę miejską, siedzibę Rady Miejskiej i Urząd Stanu Cywilnego.
Przebudowa po 2000 roku na hotel
Zamek został sprzedany przez samorząd w 2000 roku firmie DoNat sp. z o.o. za kadencji burmistrza Władysława Anchima. Obecnie niedostępny dla turystów, mieści się w nim siedziba jednej z warszawskich firm. W trakcie przebudowy na hotel nadbudowano znacznie dach i umieszczono w nim dwa rzędy lukarn.
Źródła:
- Mieczysław Haftka, "Zamki Krzyżackie w Polsce.Szkice z dziejów", Muzeum Zamkowe w Malborku, 1999, s.341-344, ISBN 83-86-206-27-6