Kościół Świętej Teresy w Wilnie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Szablon:Świątynia chrześcijańska infobox |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 78: | Linia 78: | ||
Projektanci kościoła są nieznani; projekt fasady przypisuje się [[Constantino Tencalla|Konstantemu Tencalli]]. Architektura kościoła reprezentuje styl dojrzałego baroku opartego na wzorach rzymskich. [[Bazylika|Budowla bazylikowa]], trójnawowa z [[Kopuła (architektura)|kopułą]] schowaną w dachu. Koło [[prezbiterium]] znajduje się wieża, a z boku dobudowano kaplicę [[Pociejowie|Pociejów]] ([[1783]] r.) oraz kaplicę Matki Bożej Dobrej Rady. Nawy boczne podzielone poprzecznymi ścianami składają się z osobnych kaplic. Fasada została wzniesiona z marmuru sprowadzonego do jego budowy ze Szwecji. |
Projektanci kościoła są nieznani; projekt fasady przypisuje się [[Constantino Tencalla|Konstantemu Tencalli]]. Architektura kościoła reprezentuje styl dojrzałego baroku opartego na wzorach rzymskich. [[Bazylika|Budowla bazylikowa]], trójnawowa z [[Kopuła (architektura)|kopułą]] schowaną w dachu. Koło [[prezbiterium]] znajduje się wieża, a z boku dobudowano kaplicę [[Pociejowie|Pociejów]] ([[1783]] r.) oraz kaplicę Matki Bożej Dobrej Rady. Nawy boczne podzielone poprzecznymi ścianami składają się z osobnych kaplic. Fasada została wzniesiona z marmuru sprowadzonego do jego budowy ze Szwecji. |
||
Wystrój wnętrza, projektu [[Jan Krzysztof Glaubitz|Jana Krzysztofa Glaubitza]], pochodzi z XVIII w., gdyż pierwotne wyposażenie uległo zniszczeniu w wyniku pożaru w [[1760]] r. Wystrój jest jednolity, [[rokoko]]wy. Na [[Sklepienie|sklepieniu]] [[freski]] przedstawiające żywot św. Teresy w oprawie [[stiuk]]owej. Bogato zdobiony ołtarz główny przedstawia ekstazę św. Teresy. W 8 ołtarzach bocznych znajduje się wiele cennych malowideł autorstwa m.in. [[Szymon Czechowicz|Szymona Czechowicza]] i [[ |
Wystrój wnętrza, projektu [[Jan Krzysztof Glaubitz|Jana Krzysztofa Glaubitza]], pochodzi z XVIII w., gdyż pierwotne wyposażenie uległo zniszczeniu w wyniku pożaru w [[1760]] r. Wystrój jest jednolity, [[rokoko]]wy. Na [[Sklepienie|sklepieniu]] [[freski]] przedstawiające żywot św. Teresy w oprawie [[stiuk]]owej. Bogato zdobiony ołtarz główny przedstawia ekstazę św. Teresy. W 8 ołtarzach bocznych znajduje się wiele cennych malowideł autorstwa m.in. [[Szymon Czechowicz|Szymona Czechowicza]] i [[Kanuty Rusiecki|Kanuty Rusieckiego]]. |
||
W [[1812]] r. świątynia została mocno zniszczona przez wojska napoleońskie. W [[1844]] została przekazana decyzją władz carskich [[monaster Świętego Ducha w Wilnie|monasterowi Świętego Ducha]], nie została jednak zamieniona na cerkiew. Po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] ponownie przejęty przez katolików. W [[1935]] r. odzyskali kościół karmelici. Wkrótce musieli jednak wrócić do Polski – podczas rządów radzieckich kościół pełnił jednak nadal funkcje sakralne, choć zaniedbywany niszczał. |
W [[1812]] r. świątynia została mocno zniszczona przez wojska napoleońskie. W [[1844]] została przekazana decyzją władz carskich [[monaster Świętego Ducha w Wilnie|monasterowi Świętego Ducha]], nie została jednak zamieniona na cerkiew. Po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] ponownie przejęty przez katolików. W [[1935]] r. odzyskali kościół karmelici. Wkrótce musieli jednak wrócić do Polski – podczas rządów radzieckich kościół pełnił jednak nadal funkcje sakralne, choć zaniedbywany niszczał. |
||
Wersja z 13:58, 28 gru 2011
| kościół parafialny | |||||||||||||||
 Fasada kościoła św. Teresy | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Adres |
{{{adres}}} | ||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Litwy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||||||||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||
Kościół św. Teresy w Wilnie – barokowy, katolicki, kościół wileński przy ulicy Aušros Vartų, zbudowany w latach 1635-1650 z fundacji Stefana Paca. Kościół jest połączony z Ostrą Bramą, stąd zwany jest też Ostrobramskim.
Kościół ten jest związany z zakonem karmelitów, którzy przybyli do Wielkiego Księstwa w 1626 r. Po wzniesieniu zabudowań klasztornych, wybudowali dzięki fundacji Stefana Paca istniejącą do dziś świątynię. W 1652 r. konsekrowany przez biskupa Jerzego Tyszkiewicza.
Projektanci kościoła są nieznani; projekt fasady przypisuje się Konstantemu Tencalli. Architektura kościoła reprezentuje styl dojrzałego baroku opartego na wzorach rzymskich. Budowla bazylikowa, trójnawowa z kopułą schowaną w dachu. Koło prezbiterium znajduje się wieża, a z boku dobudowano kaplicę Pociejów (1783 r.) oraz kaplicę Matki Bożej Dobrej Rady. Nawy boczne podzielone poprzecznymi ścianami składają się z osobnych kaplic. Fasada została wzniesiona z marmuru sprowadzonego do jego budowy ze Szwecji.
Wystrój wnętrza, projektu Jana Krzysztofa Glaubitza, pochodzi z XVIII w., gdyż pierwotne wyposażenie uległo zniszczeniu w wyniku pożaru w 1760 r. Wystrój jest jednolity, rokokowy. Na sklepieniu freski przedstawiające żywot św. Teresy w oprawie stiukowej. Bogato zdobiony ołtarz główny przedstawia ekstazę św. Teresy. W 8 ołtarzach bocznych znajduje się wiele cennych malowideł autorstwa m.in. Szymona Czechowicza i Kanuty Rusieckiego.
W 1812 r. świątynia została mocno zniszczona przez wojska napoleońskie. W 1844 została przekazana decyzją władz carskich monasterowi Świętego Ducha, nie została jednak zamieniona na cerkiew. Po I wojnie światowej ponownie przejęty przez katolików. W 1935 r. odzyskali kościół karmelici. Wkrótce musieli jednak wrócić do Polski – podczas rządów radzieckich kościół pełnił jednak nadal funkcje sakralne, choć zaniedbywany niszczał.