Oblężenie Wołokołamska (1612): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
drobne redakcyjne |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
[[Kategoria:Bitwy wojny polsko-rosyjskiej 1609-1618]] |
[[Kategoria:Bitwy wojny polsko-rosyjskiej 1609-1618]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Oblężenia]] |
||
[[Kategoria:Wydarzenia 1612|{{PAGENAME}}]] |
|||
[[ru:Оборона Волоколамска (1612)]] |
[[ru:Оборона Волоколамска (1612)]] |
Wersja z 18:58, 17 sty 2012
wojna polsko-rosyjska 1609-1618 | |||
{{{opis grafiki}}} | |||
Czas |
{{{czas}}} | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
Taktyczne zwycięstwo Rosjan | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} |
Oblężenie Wołokołamska (Oblężenie Wołoka) – oblężenie moskiewskiego garnizonu miasta Wołokołamsk (określanego też jako Wołok) przez polskie wojska króla Zygmunta III Wazy w początku grudnia 1612 roku.
Idące z Wilna przez niedawno zdobyty Smoleńsk oddziały królewskie liczące około 3700 żołnierzy po połączeniu się 16 listopada pod Wiaźmą z ok. 2000 żołnierzy Jana Karola Chodkiewicza podążały z odsieczą dla polskiego garnizonu na moskiewskim Kremlu i Kitajgrodzie. Przemarsz wojsk był trudny ze względu na utrudniającą aprowizację porę roku i to, że oddziały od dawna nie otrzymywały żołdu, w związku z czym miały niskie morale i bardzo wolno się posuwały. Marsz kontynuowano nawet po otrzymaniu informacji, że w dniu 6 listopada 1612 roku skapitulował polski garnizon w Moskwie. 28 listopada król wysłał do Moskwy Aleksandra Zborowskiego, Andrzeja Młockiego, Daniela Mezeckiego i Iwana Gramotina, którzy mieli podjąć rokowania z oddziałami powstańców moskiewskich. Po dotarciu do Wołokołamska (Wołoka) rozpoczęto oblężenie, jednak po trzech niemrawo przeprowadzonych szturmach postanowiono poczekać w Fiedorowsku na powrót Zborowskiego, jednak król wkrótce zmienił zdanie i 7 grudnia zawrócił do Smoleńska paląc po drodze Możajsk i Wiaźmę[1].
- ↑ Leszek Podhorodecki, Sławni Hetmani Rzeczpospolitej, Wydawnictwo MADA, Warszawa 1994, ISBN 83-86170-06-9