Traktaty welawsko-bydgoskie: Różnice pomiędzy wersjami
Wygląd
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
źródła/przypisy |
drobne redakcyjne |
||
Linia 9: | Linia 9: | ||
* elektor zawierał z Polską wieczyste przymierze na korzystnych dla siebie warunkach oraz przymierze wojskowe przeciwko Szwecji, |
* elektor zawierał z Polską wieczyste przymierze na korzystnych dla siebie warunkach oraz przymierze wojskowe przeciwko Szwecji, |
||
* elektor uzyskał [[Stare Drawsko|Drahim]] tytułem zastawu, [[Ziemia lęborsko-bytowska|ziemię lęborsko-bytowską]] (z miastami [[Lębork]] i [[Bytów]]) jako lenno oraz [[Elbląg]] na własność, pod warunkiem, że uda mu się go zdobyć własnymi siłami (był nadal w rękach szwedzkich) z zastrzeżeniem prawa wykupu dla Polski (ostatecznie elektorowi nie udało się zdobyć Elbląga) oraz wpłaty 400 tys. talarów. |
* elektor uzyskał [[Stare Drawsko|Drahim]] tytułem zastawu, [[Ziemia lęborsko-bytowska|ziemię lęborsko-bytowską]] (z miastami [[Lębork]] i [[Bytów]]) jako lenno oraz [[Elbląg]] na własność, pod warunkiem, że uda mu się go zdobyć własnymi siłami (był nadal w rękach szwedzkich) z zastrzeżeniem prawa wykupu dla Polski (ostatecznie elektorowi nie udało się zdobyć Elbląga) oraz wpłaty 400 tys. talarów. |
||
Jedynym śladem byłej zależności Prus Książęcych od Rzeczypospolitej był odtąd hołd stanów pruskich na ręce polskich przedstawicieli w momencie obejmowania władzy przez nowego księcia w Prusach<ref>Ostatni taki hołd odbył się w 1698 roku; Józef Andrzej Gierowski, Historia Polski 1505-1764, s. 236</ref> |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
Wersja z 02:12, 19 sty 2012
Traktaty welawsko-bydgoskie – dwa traktaty z 1657 roku, których głównym postanowieniem było zerwanie zależności lennych pomiędzy Rzecząpospolitą a Prusami Książęcymi i uzyskanie suwerenności dynastii Hohenzollernów na tym terytorium. Polska utraciła wpływ na politykę Prus i oddała im w lenno ziemię lęborsko-bytowską.
Na mocy traktatu, uzgodnionego ostatecznie i zaprzysiężonego 6 listopada 1657 r. przed kościołem jezuickim w Bydgoszczy:
- Fryderyk Wilhelm i jego potomkowie w linii męskiej uzyskali suwerenność w Prusach Książęcych, zrywając tym samym wszelką zależność od Polski,
- jedynym śladem łączności Prus Książęcych z Polską miało być odtąd składanie przez stany pruskie przy zmianie na tronie książęcym hołdu królowi polskiemu i Rzeczypospolitej,
- po wymarciu Hohenzollernów Prusy Książęce miały wrócić do Polski,
- elektor zawierał z Polską wieczyste przymierze na korzystnych dla siebie warunkach oraz przymierze wojskowe przeciwko Szwecji,
- elektor uzyskał Drahim tytułem zastawu, ziemię lęborsko-bytowską (z miastami Lębork i Bytów) jako lenno oraz Elbląg na własność, pod warunkiem, że uda mu się go zdobyć własnymi siłami (był nadal w rękach szwedzkich) z zastrzeżeniem prawa wykupu dla Polski (ostatecznie elektorowi nie udało się zdobyć Elbląga) oraz wpłaty 400 tys. talarów.
Jedynym śladem byłej zależności Prus Książęcych od Rzeczypospolitej był odtąd hołd stanów pruskich na ręce polskich przedstawicieli w momencie obejmowania władzy przez nowego księcia w Prusach[1]
- ↑ Ostatni taki hołd odbył się w 1698 roku; Józef Andrzej Gierowski, Historia Polski 1505-1764, s. 236