Imperium Mali: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.1) (Robot dodał tr:Mali İmparatorluğu |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 87: | Linia 87: | ||
Imperium zostało założone przez [[Sundiata Keïta|Sundiatę Keitę]], późniejszego króla ([[mansa|mansę]]), i słynęło z bogactwa i hojności jego władców. Obejmowało ono większą część zachodniej części [[Sudan (region)|regionu Sudan]], a na jego terytorium koncentrowały się szlaki handlowe łączące Afrykę północną z krajami subsaharyjskimi. |
Imperium zostało założone przez [[Sundiata Keïta|Sundiatę Keitę]], późniejszego króla ([[mansa|mansę]]), i słynęło z bogactwa i hojności jego władców. Obejmowało ono większą część zachodniej części [[Sudan (region)|regionu Sudan]], a na jego terytorium koncentrowały się szlaki handlowe łączące Afrykę północną z krajami subsaharyjskimi. |
||
Szczytowy okres potęgi Mali przypada na okres rządów mansy [[Mansa Musa|Kankana Musy I]] w 1 poł. XIV w. – znany ze swej wyprawy do [[Mekka|Mekki]] i [[Kair]]u, przeprowadził podbój szeregu sąsiednich kraju (m.in. [[Songhaj (państwo)|Songhaju]]) a także doprowadził swój kraj do rozkwitu gospodarczego (głównie dzięki handlowi), naukowego i kulturalnego (centrum piśmiennictwa stało się [[Timbuktu]]). Imperium Mali miało olbrzymi wpływ na kulturę zachodniej Afryki pozwalając na rozpowszechnienie jego [[Języki mande|języka]], praw i obyczajów wzdłuż rzeki [[Niger (rzeka)|Niger]]. Z połowy XIV w. pochodzi opis Mali, sporządzony przez arabskiego podróżnika [[Muhammad Ibn Battuta|Ibn Battutę]]. Od tego momentu także datuje się upadek potęgi Mali, którego kluczowymi momentami były porażki w starciach z |
Szczytowy okres potęgi Mali przypada na okres rządów mansy [[Mansa Musa|Kankana Musy I]] w 1 poł. XIV w. – znany ze swej wyprawy do [[Mekka|Mekki]] i [[Kair]]u, przeprowadził podbój szeregu sąsiednich kraju (m.in. [[Songhaj (państwo)|Songhaju]]) a także doprowadził swój kraj do rozkwitu gospodarczego (głównie dzięki handlowi), naukowego i kulturalnego (centrum piśmiennictwa stało się [[Timbuktu]]). Imperium Mali miało olbrzymi wpływ na kulturę zachodniej Afryki pozwalając na rozpowszechnienie jego [[Języki mande|języka]], praw i obyczajów wzdłuż rzeki [[Niger (rzeka)|Niger]]. Z połowy XIV w. pochodzi opis Mali, sporządzony przez arabskiego podróżnika [[Muhammad Ibn Battuta|Ibn Battutę]]. Od tego momentu także datuje się upadek potęgi Mali, którego kluczowymi momentami były porażki w starciach z państwem [[Songhaj (państwo)|Songhaj]] w 2. połowie XV w. i [[Maroko|Marokiem]] pod koniec XVI w. |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Wersja z 12:08, 4 kwi 2012
| 1235-1645 | |||
| |||
| |||
| Stolica | |||
|---|---|---|---|
| Ustrój polityczny | |||
| Głowa państwa |
mansa Mahmud IV | ||
| Powierzchnia • całkowita |
| ||
| Liczba ludności • całkowita • gęstość zaludnienia |
| ||
| Waluta |
Złoto, sól, miedź, porcelanki | ||
| Data powstania | |||
| Data likwidacji | |||
Imperium Mali – średniowieczne państwo ludu Mande w Afryce Zachodniej istniejące w latach 1235-1645.
Historia
Imperium zostało założone przez Sundiatę Keitę, późniejszego króla (mansę), i słynęło z bogactwa i hojności jego władców. Obejmowało ono większą część zachodniej części regionu Sudan, a na jego terytorium koncentrowały się szlaki handlowe łączące Afrykę północną z krajami subsaharyjskimi.
Szczytowy okres potęgi Mali przypada na okres rządów mansy Kankana Musy I w 1 poł. XIV w. – znany ze swej wyprawy do Mekki i Kairu, przeprowadził podbój szeregu sąsiednich kraju (m.in. Songhaju) a także doprowadził swój kraj do rozkwitu gospodarczego (głównie dzięki handlowi), naukowego i kulturalnego (centrum piśmiennictwa stało się Timbuktu). Imperium Mali miało olbrzymi wpływ na kulturę zachodniej Afryki pozwalając na rozpowszechnienie jego języka, praw i obyczajów wzdłuż rzeki Niger. Z połowy XIV w. pochodzi opis Mali, sporządzony przez arabskiego podróżnika Ibn Battutę. Od tego momentu także datuje się upadek potęgi Mali, którego kluczowymi momentami były porażki w starciach z państwem Songhaj w 2. połowie XV w. i Marokiem pod koniec XVI w.
Bibliografia
- Stanisław Arnold, Władysław Kurkiewicz, Adam Tatomir, Wiesław Żurawski: Dzieje świata. Wyd. II. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1976, s. 266–267.