Reakcja pogańska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.1) (Robot dodał ro:Revolta păgână în Polonia |
ilustracja |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Wojciech Gerson-Kazimierz Odnowiciel.jpg| |
[[Plik:Wojciech Gerson-Kazimierz Odnowiciel.jpg|250px|thumb|Powrót [[Kazimierz I Odnowiciel|Kazimierza I Odnowiciela]] do Polski, obraz [[Wojciech Gerson|Wojciecha Gersona]]]] |
||
[[Plik:Panstwo mieclawa.svg|250px|thumb|Zasięg reakcji pogańskiej ok. 1038 roku]] |
|||
[[Plik:Mieszko II.jpg|thumb|166px|[[Mieszko II Lambert]]]] |
[[Plik:Mieszko II.jpg|thumb|166px|[[Mieszko II Lambert]]]] |
||
'''Reakcja pogańska''' – seria wydarzeń w historii monarchii [[Piastowie|wczesnopiastowskiej]] w latach 30. [[XI wiek]]u, których kulminacją był w roku [[1034]] wybuch powstania skierowanego przeciwko wzrostowi powinności [[prawo książęce|prawa książęcego]] i [[chrystianizacja|wprowadzaniu chrześcijaństwa]]{{r|tb46}}. |
'''Reakcja pogańska''' – seria wydarzeń w historii monarchii [[Piastowie|wczesnopiastowskiej]] w latach 30. [[XI wiek]]u, których kulminacją był w roku [[1034]] wybuch powstania skierowanego przeciwko wzrostowi powinności [[prawo książęce|prawa książęcego]] i [[chrystianizacja|wprowadzaniu chrześcijaństwa]]{{r|tb46}}. |
||
== Geneza i przebieg == |
== Geneza i przebieg == |
||
Geneza reakcji pogańskiej sięga śmierci [[Bolesław I Chrobry|Bolesława Chrobrego]]. [[Mieszko II Lambert|Mieszko II]] przeprowadził najazd na [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|ziemie cesarskie]] w 1028 roku, rok później odparł atak [[Konrad II (cesarz rzymski)|Konrada II]] na swoje ziemie, a w 1030 roku przeprowadził zwycięski atak na [[Saksonia|Saksonię]]. W [[1031]] roku, gdy na zachodniej granicy Mieszko II bronił się przed kolejną wyprawą Konrada II, na tereny wschodnie wkroczyła armia księcia ruskiego [[Jarosław I Mądry|Jarosława Mądrego]]. Jednocześnie do kraju dotarł brat Mieszka, [[Bezprym]], który podjął próbę przejęcia władzy w kraju. W efekcie potrójnej inwazji Mieszko II był zmuszony zbiec do Czech, gdzie wkrótce potem został uwięziony. Panowanie Bezpryma odznaczało się natomiast dużym stopniem okrucieństwa, przez co było kolejnym elementem antagonizującym poddanych przeciw władzy<ref name="tb37">{{cytuj książkę|nazwisko=Mariusz Trąba|tytuł=Jacy byli i jak żyli władcy i królowie Polski|wydawca=Reader's Digest|miejsce=Warszawa|data=2005|strony=37-45|isbn=83-60123-13-6|nazwisko2=Lech Bielski}}</ref>. |
Geneza reakcji pogańskiej sięga śmierci [[Bolesław I Chrobry|Bolesława Chrobrego]]. Jego syn [[Mieszko II Lambert|Mieszko II]] przeprowadził najazd na [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|ziemie cesarskie]] w 1028 roku, rok później odparł atak [[Konrad II (cesarz rzymski)|Konrada II]] na swoje ziemie, a w 1030 roku przeprowadził zwycięski atak na [[Saksonia|Saksonię]]. W [[1031]] roku, gdy na zachodniej granicy Mieszko II bronił się przed kolejną wyprawą Konrada II, na tereny wschodnie wkroczyła armia księcia ruskiego [[Jarosław I Mądry|Jarosława Mądrego]]. Jednocześnie do kraju dotarł brat Mieszka, [[Bezprym]], który podjął próbę przejęcia władzy w kraju. W efekcie potrójnej inwazji Mieszko II był zmuszony zbiec do Czech, gdzie wkrótce potem został uwięziony. Panowanie Bezpryma odznaczało się natomiast dużym stopniem okrucieństwa, przez co było kolejnym elementem antagonizującym poddanych przeciw władzy<ref name="tb37">{{cytuj książkę|nazwisko=Mariusz Trąba|tytuł=Jacy byli i jak żyli władcy i królowie Polski|wydawca=Reader's Digest|miejsce=Warszawa|data=2005|strony=37-45|isbn=83-60123-13-6|nazwisko2=Lech Bielski}}</ref>. |
||
W [[1032]] roku Mieszko II złożył Konradowi II [[hołd lenny|hołd]] w [[Merseburg]]u, zacieśniając związki Polski z [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|Cesarstwem]]. Śmierć Bezpryma w 1032 roku i poparcie udzielone przez cesarza pozwoliłyby Mieszkowi II na powrót do kraju, jednak utrata tytułu królewskiego stała się powodem osłabienia autorytetu monarchy, podważanego dodatkowo przez wielkie rody. W efekcie tego w 1034 roku Mieszko II zginął, przypuszczalnie z rąk dworzanina{{r|tb37}}. |
W [[1032]] roku Mieszko II złożył Konradowi II [[hołd lenny|hołd]] w [[Merseburg]]u, zacieśniając związki Polski z [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|Cesarstwem]]. Śmierć Bezpryma w 1032 roku i poparcie udzielone przez cesarza pozwoliłyby Mieszkowi II na powrót do kraju, jednak utrata tytułu królewskiego stała się powodem osłabienia autorytetu monarchy, podważanego dodatkowo przez wielkie rody. W efekcie tego w 1034 roku Mieszko II zginął, przypuszczalnie z rąk dworzanina{{r|tb37}}. |
||
Wersja z 18:17, 7 gru 2012
Reakcja pogańska – seria wydarzeń w historii monarchii wczesnopiastowskiej w latach 30. XI wieku, których kulminacją był w roku 1034 wybuch powstania skierowanego przeciwko wzrostowi powinności prawa książęcego i wprowadzaniu chrześcijaństwa[1].
Geneza i przebieg
Geneza reakcji pogańskiej sięga śmierci Bolesława Chrobrego. Jego syn Mieszko II przeprowadził najazd na ziemie cesarskie w 1028 roku, rok później odparł atak Konrada II na swoje ziemie, a w 1030 roku przeprowadził zwycięski atak na Saksonię. W 1031 roku, gdy na zachodniej granicy Mieszko II bronił się przed kolejną wyprawą Konrada II, na tereny wschodnie wkroczyła armia księcia ruskiego Jarosława Mądrego. Jednocześnie do kraju dotarł brat Mieszka, Bezprym, który podjął próbę przejęcia władzy w kraju. W efekcie potrójnej inwazji Mieszko II był zmuszony zbiec do Czech, gdzie wkrótce potem został uwięziony. Panowanie Bezpryma odznaczało się natomiast dużym stopniem okrucieństwa, przez co było kolejnym elementem antagonizującym poddanych przeciw władzy[2].
W 1032 roku Mieszko II złożył Konradowi II hołd w Merseburgu, zacieśniając związki Polski z Cesarstwem. Śmierć Bezpryma w 1032 roku i poparcie udzielone przez cesarza pozwoliłyby Mieszkowi II na powrót do kraju, jednak utrata tytułu królewskiego stała się powodem osłabienia autorytetu monarchy, podważanego dodatkowo przez wielkie rody. W efekcie tego w 1034 roku Mieszko II zginął, przypuszczalnie z rąk dworzanina[2].
Powstanie ludowe wybuchło prawdopodobnie po śmierci Mieszka II w 1034 roku i było reakcją na nałożenie na ludność znacznych obciążeń, które były kojarzone zarówno z polityką Piastów, jak i z rozbudową i ugruntowywaniem struktur kościoła katolickiego. Po okresie zamętu po najeździe ruskim i osłabieniu władzy monarszej aparat państwowy nie był już w stanie tłumić niezadowolenia ludności, które znalazło ujście w powstaniu skierowanemu przeciw możnowładztwu, dynastii i chrześcijaństwu. Upadek organizacji państwowej i kościelnej został dopełniony przez najazd w roku 1038 Brzetysława I na Wielkopolskę. Brzetysław przyłączył także do swojego państwa Śląsk[1].
Reakcji pogańskiej oparło się jedynie Mazowsze, na którym były cześnik Mieszka II – Miecław (Masław) – ogłosił się księciem[1].
Powstanie zostało ostatecznie zdławione w latach 40. XI wieku przez Kazimierza Odnowiciela przy pomocy cesarza i księcia ruskiego, którzy wsparli Kazimierza jako przeciwwagę dla rosnącego w siłę Brzetysława I. W 1047 roku Mazowszanie pokonani zostali w serii ostatnich potyczek zbrojnych, w których zginął Miecław. Śląsk został odzyskany w następnej kolejności, ale Kazimierz był zmuszony płacić z niego trybut na rzecz Czech[1].
Zobacz też
- Czeska rebelia pogańska
- Historia Polski (do 1138)
- Konflikty zbrojne w historii Polski
- Bolesław Zapomniany
- ↑ a b c d Mariusz Trąba, Lech Bielski: Jacy byli i jak żyli władcy i królowie Polski. Warszawa: Reader's Digest, 2005, s. 46-57. ISBN 83-60123-13-6.
- ↑ a b Mariusz Trąba, Lech Bielski: Jacy byli i jak żyli władcy i królowie Polski. Warszawa: Reader's Digest, 2005, s. 37-45. ISBN 83-60123-13-6.
Bibliografia
- Jerzy Wyrozumski Historia Polski do roku 1505, PWN 1984 Warszawa, ISBN 83-01-03732-6
- Gerard Labuda Początki państwa polskiego, red. Feliks Kiryk, DNP, 2002 Warszawa, ISBN 83-89136-48-1