Soroki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Warto zobaczyć: drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
[[Plik:Soroca fortress front.jpg|thumb|right|250px|Fragment fortecy z XV wieku]] |
[[Plik:Soroca fortress front.jpg|thumb|right|250px|Fragment fortecy z XV wieku]] |
||
W Sorokach w [[1872]] roku urodził się [[Hieronim Przepiliński]] - polski nauczyciel, oficer Wojska Polskiego II RP, organizator i dowódca [[Legion Śląski|Legionu Śląskiego]]. |
W XIII wieku na jego terenie istniała kolonia [[Genua|Genueńczyków]]. W XIV wieku wchodziły w skład Hospodarstwa Mołdawskiego, które od 1387 było lennem Królestwa Polskiego. Od XVI wieku pod kontrolą Turcji. W latach 1692-1699 Soroki były zajęte przez wojska polskie. W 1812 roku na podstawie [[Traktat w Bukareszcie (1812)|Traktatu z Bukaresztu]] Turcja zgodziła się oddać Soroki Rosji. W Sorokach w [[1872]] roku urodził się [[Hieronim Przepiliński]] - polski nauczyciel, oficer Wojska Polskiego II RP, organizator i dowódca [[Legion Śląski|Legionu Śląskiego]]. W 1897 roku w Sorokach na 15 351 mieszkańców mieszkało 302 Polaków<ref>http://www.bessarabia.ru/soroci.htm</ref>. W latach 1918-1940 w składzie Rumunii, a następnie w składzie ZSRR i jej Mołdawskiej SRR, która w 1991 ogłosiła niepodległość. |
||
== Warto zobaczyć == |
== Warto zobaczyć == |
Wersja z 11:47, 15 lis 2013
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miasto wydzielone | |||
Burmistrz |
Mihail Popovschi | ||
Populacja (2012) • liczba ludności |
| ||
Nr kierunkowy |
230 | ||
Kod pocztowy |
MD-3005 | ||
Tablice rejestracyjne |
SR | ||
Położenie na mapie Mołdawii Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:city} | |||
Strona internetowa |
Soroki (rum. Soroca, rum.-cyrylica Сорока) - miasto w północno-wschodniej części Mołdawii, przystań nad Dniestrem, 28 362 mieszkańców (2006); przemysł elektrotechniczny, spożywczy oraz odzieżowy. Stolica rejonu Soroca. Jedno z najstarszych miast Mołdawii. Miasto powszechnie uważane za stolicę mołdawskich Cyganów.
W XIII wieku na jego terenie istniała kolonia Genueńczyków. W XIV wieku wchodziły w skład Hospodarstwa Mołdawskiego, które od 1387 było lennem Królestwa Polskiego. Od XVI wieku pod kontrolą Turcji. W latach 1692-1699 Soroki były zajęte przez wojska polskie. W 1812 roku na podstawie Traktatu z Bukaresztu Turcja zgodziła się oddać Soroki Rosji. W Sorokach w 1872 roku urodził się Hieronim Przepiliński - polski nauczyciel, oficer Wojska Polskiego II RP, organizator i dowódca Legionu Śląskiego. W 1897 roku w Sorokach na 15 351 mieszkańców mieszkało 302 Polaków[1]. W latach 1918-1940 w składzie Rumunii, a następnie w składzie ZSRR i jej Mołdawskiej SRR, która w 1991 ogłosiła niepodległość.
Warto zobaczyć
- zamek w łuku Dniestru - kamienna twierdza wybudowana na planie okręgu o średnicy ok. 38 m przez księcia mołdawskiego Stefana III Wielkiego w 1489 i rozbudowana w formie murowanej przez Piotra Raresza po 1543 roku. W 1692 zajęta przez wojsko polskie pod dowództwem kasztelana chełmskiego Stanisława Druszkiewicza[2]. Obsadzona następnie była przez polską załogę Krzysztofa Rappa. W tym też czasie pogłębiono fosy, zbudowano kazamaty na amunicję, nadsypano dziedziniec, wzmocniono wały i wykopano nową czworokątną studnię, które to modernizacje pozwoliły polskiej załodze odeprzeć w 1699 roku sześciotygodniowe oblężenie wojsk tureckich. Polacy opuścili twierdzę po Pokoju karłowickim. Ponownie oblegana była w 1711 roku. W 1739 roku zamek spalili Rosjanie.
- świeczka - pomnik wdzięczności (mołd., rum. Luminarea recunostintei). Świeczka - pomnik wysokości ok. 30 m zbudowany jest na skale, nad rzeką Dniestr oddzielającą tereny Mołdawii od Ukrainy. Budowę pomnika ukończono 24 kwietnia 2004 r.
- dzielnica cygańska - znajduje się na wzgórzu dominującym nad miastem i składa się z imponujących pałaców zbudowanych wokół ciasnej, wijącej się kręto pod górę uliczki.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia z Sorok
- Soroki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 83 .
- O mieście na stronie Polaków Mołdawii