Kościół św. Trójcy w Klecku: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
kategoria |
ilustracja |
||
Linia 72: | Linia 72: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
[[Plik:Klecak, Fara. Клецак, Фара (1930).jpg|thumb|Gotyckie prezbiterium kościoła w Klecku]] |
|||
[[Plik:Klecak, Fara. Клецак, Фара (21.06.1932).jpg|thumb|Fara w 1932 r.]] |
|||
'''Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej (farny) w Klecku''' ([[język białoruski|biał.]] ''Траецкі (Фарны) касцёл у Клецку'') — zabytek [[renesans]]u z silnymi cechami [[gotyk]]u w mieście [[Kleck]] w [[rejon klecki|rejonie kleckim]], w [[obwód miński|obwodzie mińskim]] na [[Białoruś|Białorusi]], zniszczony w [[lata 50. XX wieku|latach 50. XX wieku]] przez [[bolszewicy|bolszewików]]. |
'''Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej (farny) w Klecku''' ([[język białoruski|biał.]] ''Траецкі (Фарны) касцёл у Клецку'') — zabytek [[renesans]]u z silnymi cechami [[gotyk]]u w mieście [[Kleck]] w [[rejon klecki|rejonie kleckim]], w [[obwód miński|obwodzie mińskim]] na [[Białoruś|Białorusi]], zniszczony w [[lata 50. XX wieku|latach 50. XX wieku]] przez [[bolszewicy|bolszewików]]. |
||
Wersja z 13:36, 29 sty 2015
Kościół w Klecku, zdjęcie z lat ok. 1910-1920 | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||
Adres |
{{{adres}}} | ||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Białorusi Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||||||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} |
Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej (farny) w Klecku (biał. Траецкі (Фарны) касцёл у Клецку) — zabytek renesansu z silnymi cechami gotyku w mieście Kleck w rejonie kleckim, w obwodzie mińskim na Białorusi, zniszczony w latach 50. XX wieku przez bolszewików.
Historia
Kościół parafialny klecki, pw. Trójcy Przenajświętszej, murowany z cegieł, był wyprowadzony z fundamentów około 1450, kosztem Andrzeja Mostwiłowicza, obywatela nowogródzkiego, a dokończony dzięki ofierze złożonej przez królową Bonę, żonę Zygmunta I Starego , ówczesną kolatorkę tego probostwa. W końcu lat 50. XVI wieku przekształcony przez Mikołaja Radziwiłła Czarnego w kościół kalwiński. W latach 1560-1562 w świątyni ministrem był Szymon Budny. W drugiej poł. XVI wieku został przebudowany, prawdopodobnie wg projektu Jana Marii Bernardoniego. Albrecht Stanisław Radziwiłł odebrał kościół kalwinom i przekazał go katolikom osadzając na nim Marcina z Klecka. W 1607 został ponownie poświęcony. 7 stycznia 1652 Michał Karol Radziwiłł nadał świątyni fundusz wieczysty. Józef Mikołaj Radziwiłł, w 1810 rozpoczął jego gruntowny remont po pożarze. Kościół został wtedy pokryty nowym dachem. Budowla ucierpiał podczas I wojny światowej oraz wojny polsko-bolszewickiej w 1920 kiedy zniszczony został pociskiem artyleryjskim dzwon na wieży kościoła, który został ponownie przelany w 1937 przez ludwisarnię Braci Felczyńskich w Kałuszu. W tym samym czasie parafianie dokupili 3 mniejsze dzwony. Został zburzony przez artylerię Armii Czerwonej w 1944 r. podczas zdobywania miasta. W latach 50. XX wieku zabytek został z polecenia władz sowieckich wysadzony w powietrze. Do dnia dzisiejszego zachował się niewielki fragment narożnika.
Architektura
Nie wiadomo dokładnie, czy pierwszy kościół w Klecku był murowany, czy drewniany. Murowany kościół z XVI wieku zbudowany został w przejściowym, gotycko-renesansowym stylu. Jednak zarówno plan, jak i wygląd zewnętrzny kościoła świadczą o popularności w architekturze Wielkiego Księstwa Litewskiego nadal sztuki gotyckiej, pomimo upowszechnienia się już w Rzeczpospolitej architektury renesansowej.
Opis kościoła
Kościół był zbudowany na planie równoległoboku z jedną wieżą, wznoszącą się nad szczytem; ściana frontowa (fronton) ozdobiona była statuą Jezusa Nazareńskiego. We wnętrzu świątyni mieściło się siedem ołtarzy. Wielki ołtarz, był snycerską rzeźbą, polakierowaną na czarno, a w nim umieszczony był obraz przedstawiający Trójcę Przenajświętszą; obraz ten był okryty metalową szatą. W bocznych ołtarzach o podobnej strukturze znajdowały się obrazy: św. Mikołaja, św. Anny, Maryi Panny ozdobiony srebrną szatą (słynący łaskami), Ukrzyżowanego Chrystusa oraz św. Tadeusza Apostoła. Na chórze znajdowały się organy o jedenastu głosach, ozdobione rzeźbą i malowidłami. Zakrystia była bogato zaopatrzona w srebro i inne sprzęty kościelne.
Źródło:Na podstawie wizytacji ks. Mariana Roztworowskiego S.T.D. z Kongregacji Benedyktynów Cystersko-Kartuzkiej, Prezydent Generalny, Wizytator.
Bibliografia
- Ignacy Borejko Chodźko:Diecezja Mińska około 1830 roku – struktury parafialne, opracował: Marcin Radwan – Lublin 1998, Wydawca: Instytut Europy Środkowo-Wschodniej, ISBN 83-85854-41-X, s. 45-48,(http://www.pbi.edu.pl/book_reader.php?p=8610) s. 34-37
- ks. Józefat Żyskar:Nasze Kościoły, Tom II Diecezja Mińska z. 18 Dekanat Słucki, s. 311-313, Narodowa Biblioteka Cyfrowa (http://www.polona.pl/dlibra/"Nasze Kościoły")
Linki zewnętrzne
- Kościół Św. Trójcy. portal Radzima.org. [dostęp 2010-01-01]. (biał.).