Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Trechtymirowie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: {{Wikiquote}} jest redirectem {{Wikicytaty}} |
drobne merytoryczne |
||
Linia 42: | Linia 42: | ||
Pierwszym ze znanych z akt dziedzicem Trechtymirowa był starosta na Czerkasach i Kaniowie [[Eustachy Daszkiewicz|Ostafi Daszkiewicz]]. Umierając w 1535 przekazał [[Ławra Peczerska|monasterowi Pieczarskiemu]] w Kijowie Trechtymirów wraz z Zarubskim monasterkiem i z przyległymi obszarami. [[Zygmunt I Stary|Zygmunt I]] zatwierdził tę darowiznę. |
Pierwszym ze znanych z akt dziedzicem Trechtymirowa był starosta na Czerkasach i Kaniowie [[Eustachy Daszkiewicz|Ostafi Daszkiewicz]]. Umierając w 1535 przekazał [[Ławra Peczerska|monasterowi Pieczarskiemu]] w Kijowie Trechtymirów wraz z Zarubskim monasterkiem i z przyległymi obszarami. [[Zygmunt I Stary|Zygmunt I]] zatwierdził tę darowiznę. |
||
Król [[Stefan Batory]] założył przy klasztorze szpital i przytułek dla żołnierzy weteranów (drugi założono przy kaplicy św. Trójcy na ul. Długiej w Warszawie). Klasztor został zniszczony przez Turków w roku 1678. Przed 1741 rokiem został odbudowany przez [[Zakon Bazylianów Świętego Jozafata|Bazylianów]]. |
|||
Spalony ponownie przez tłuszczę hajdamacką w czasach [[Konfederacja barska|Konfederacji Barskiej]] 1768. |
Spalony ponownie przez tłuszczę hajdamacką w czasach [[Konfederacja barska|Konfederacji Barskiej]] w 1768. |
||
Rysunek ruin klasztoru pozostawił [[Johann Heinrich Müntz]] w swoim dziele "Jana Henryka Müntza Podróze malownicze po Polsce i Ukrainie: (1781 – 1783)" W XIX wieku jeszcze widniały ruiny.<ref name="SgKP"/> |
Rysunek ruin klasztoru pozostawił [[Johann Heinrich Müntz]] w swoim dziele "Jana Henryka Müntza Podróze malownicze po Polsce i Ukrainie: (1781 – 1783)" W XIX wieku jeszcze widniały ruiny.<ref name="SgKP"/> |
Wersja z 17:01, 26 lut 2015
Państwo | |
---|---|
Miejscowość |
Monasterek k. Zarubiniec |
Kościół | |
Eparchia |
eparchia kijowska |
Klauzura |
nie |
Typ monasteru |
męski |
Data budowy |
przed 1096 |
Data zamknięcia |
1768 spalony przez hajdamaków |
Data zburzenia |
1768 |
Położenie na mapie Ukrainy | |
49°59′25″N 31°23′05″E/49,990278 31,384722 |
Trechtymirowski Monaster Zaśnięcia NMP, Klasztor zarubiniecki, prawosławny klasztor powstały w czasach ruskich, wzmiankowany w Latopisie Hipackim pod datami od 1096 do 1168.[1] Pierwszym ze znanych z akt dziedzicem Trechtymirowa był starosta na Czerkasach i Kaniowie Ostafi Daszkiewicz. Umierając w 1535 przekazał monasterowi Pieczarskiemu w Kijowie Trechtymirów wraz z Zarubskim monasterkiem i z przyległymi obszarami. Zygmunt I zatwierdził tę darowiznę.
Król Stefan Batory założył przy klasztorze szpital i przytułek dla żołnierzy weteranów (drugi założono przy kaplicy św. Trójcy na ul. Długiej w Warszawie). Klasztor został zniszczony przez Turków w roku 1678. Przed 1741 rokiem został odbudowany przez Bazylianów. Spalony ponownie przez tłuszczę hajdamacką w czasach Konfederacji Barskiej w 1768.
Rysunek ruin klasztoru pozostawił Johann Heinrich Müntz w swoim dziele "Jana Henryka Müntza Podróze malownicze po Polsce i Ukrainie: (1781 – 1783)" W XIX wieku jeszcze widniały ruiny.[1]
- ↑ a b Trechtymirów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 453 .
Linki zewnętrzne
- Józef Bohdan Zaleski, Trechtymirowski monastyr - fragmenty poematu