Polessk: Różnice pomiędzy wersjami

Polessk
	; Zamek
	Herb
Państwo	Rosja
Powierzchnia	11 km²
Wysokość	3 m n.p.m.
Populacja (2005); • liczba ludności; • gęstość	; 7,6 tys.; 688 os./km²
Nr kierunkowy	40158
Kod pocztowy	238630
	Położenie na mapie obwodu królewieckiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Rosji Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:07, 24 sie 2015

Polessk, Labiawa^[1] (ros. Полесск; niem. Labiau) – miasto rejonowe w Rosji w obwodzie kaliningradzkim nad Zalewem Kurońskim. W rejonie polesskim mieszka 18 300 osób (w tym w mieście 7 600 – dane z 2005).

Historia

Osada założona w 1258 roku. 28 czerwca 1642 roku została podniesiona do rangi miasta przez Wielkiego Elektora Fryderyka Wilhelma. Tutaj 20 listopada 1656 Wielki Elektor zawarł ugodę z Karolem Gustawem, dzięki której Prusy stały się niezależne od Polski. 3 stycznia 1813 roku w pobliżu Labiawy, nad rzeką Dejmą doszło do bitwy między cofającymi się spod Moskwy wojskami Napoleona i armią rosyjską. W bitwie brały udział polskie pułki dowodzone przez Aleksandra Chlebowskiego i Henryka Ignacego Kamieńskiego pełniące funkcję straży tylnej. Od 1818 roku siedziba powiatu (Landkreis).

Miasto zostało zdobyte przez oddziały 2 Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej w dniu 23 stycznia 1945. 7 kwietnia 1946 przemianowane na Polessk. Rosyjska nazwa Polessk pochodzi od otaczających miasto lasów, błot i kanałów.

Zabytki

Zamek krzyżacki - fortyfikację zbudowano pierwotnie z drewna po podziale Sambii w 1258 r. W 1277 r. zniszczone zostało ono przez plemię Skalawów. Trzy lata później obiekt odbudowano i przeznaczono na siedzibę komtura, którą był wyjątkowo krótko, bo jedynie do 1289 r. gdy dokonano przenosin komturii do Ragnety i usadowiono w Labiawie wójta podporządkowanego ragneckiemu komturowi. Jako murowany zbudowany w latach w latach 1384–1391^[2], przebudowany w XVI wieku, gdy obiekt stał się rezydencją księżnej Anny Marii - drugiej żony Albrechta Hohenzollerna. Restaurowany przez Niemców po pożarze w 1917. Spalony i częściowo zburzony przez Rosjan w 1965.
W mieście zachowana zabudowa mieszkalna z przełomu XIX/XX w.
Kościół parafialny z XIV-XVI w. nie zachował się.

Na terenie powiatu labiawskiego znajdował się hitlerowski obóz koncentracyjny Hohenbruch.

Bibliografia

Georg Dehio, Handbuch der Deutschen Kunstdenkmäler, neu bearb. von Ernst Gall, Deutschordensland Preussen, unter Mitw. von Bernhard Schmid und Grete Tiemann, München; Berlin, Deutscher Kunstverlag, 1952
Handbuch der historischen Stätten, Ost- und Westpreussen, hrsg. von Erich Weise, Stuttgart, Kröner, 1981, ISBN 3-520-31701-X (unveränd. Nachdr. d. 1. Aufl. 1966)
Carl von Lorck, Dome, Kirchen und Klöster in Ost- und Westpreussen. Nach alten Vorlagen, 2. unver. Aufl., Frankfurt am Main, Weidlich, 1982, ISBN 3-8035-1163-1
Dehio-Handbuch der Kunstdenkmäler West- und Ostpreussen. Die ehemaligen Provinzen West- und Ostpreussen (Deutschordensland Preussen) mit Bütower und Lauenburger Land, bearb. von Michael Antoni, München; Berlin, Dt. Kunstverl., 1993, ISBN 3-422-03025-5

Linki zewnętrzne

Labiawa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 49 .

↑ egzonim wariantowy przyjęty na 79. posiedzeniu KSNG [1]
↑ https://www.academia.edu/14525305/O_zamkach_konwentualnych_pa%C5%84stwa_zakonnego_w_Prusach_na_marginesie_najnowszej_ksi%C4%85%C5%BCki_Tomasza_Torbusa_Zapiski_Historyczne_79_z._4_2014

[1] zonim wariantowy przyjęty na 79. posiedzeniu KSNG [1]

[2] ttps://www.academia.edu/14525305/O_zamkach_konwentualnych_pa%C5%84stwa_zakonnego_w_Prusach_na_marginesie_najnowszej_ksi%C4%85%C5%BCki_Tomasza_Torbusa_Zapiski_Historyczne_79_z._4_2014

[1]

[2]

@@ Linia 30: / Linia 30: @@
 == Zabytki ==
-* Zamek krzyżacki - fortyfikację zbudowano pierwotnie z drewna po podziale Sambii w 1258 r. W 1277 r. zniszczone zostało ono przez plemię Skalawów. Trzy lata później obiekt odbudowano i przeznaczono na siedzibę komtura, którą był wyjątkowo krótko, bo jedynie do 1289 r. gdy dokonano przenosin komturii do Ragnety i usadowiono w Labiawie wójta podporządkowanego ragneckiemu komturowi. Jako murowany zbudowany ok. 1360, przebudowany w XVI wieku, gdy obiekt stał się rezydencją księżnej Anny Marii - drugiej żony Albrechta Hohenzollerna. Restaurowany przez Niemców po pożarze w [[1917]]. Spalony i częściowo zburzony przez Rosjan w [[1965]].
+* Zamek krzyżacki - fortyfikację zbudowano pierwotnie z drewna po podziale Sambii w 1258 r. W 1277 r. zniszczone zostało ono przez plemię Skalawów. Trzy lata później obiekt odbudowano i przeznaczono na siedzibę komtura, którą był wyjątkowo krótko, bo jedynie do 1289 r. gdy dokonano przenosin komturii do Ragnety i usadowiono w Labiawie wójta podporządkowanego ragneckiemu komturowi. Jako murowany zbudowany w latach w latach 1384–1391<ref>https://www.academia.edu/14525305/O_zamkach_konwentualnych_pa%C5%84stwa_zakonnego_w_Prusach_na_marginesie_najnowszej_ksi%C4%85%C5%BCki_Tomasza_Torbusa_Zapiski_Historyczne_79_z._4_2014</ref>, przebudowany w XVI wieku, gdy obiekt stał się rezydencją księżnej Anny Marii - drugiej żony Albrechta Hohenzollerna. Restaurowany przez Niemców po pożarze w [[1917]]. Spalony i częściowo zburzony przez Rosjan w [[1965]].
 * W mieście zachowana zabudowa mieszkalna z przełomu XIX/XX w.
 * Kościół parafialny z XIV-XVI w. nie zachował się.